Er zit iets op je neus Loot

Ons Lootje heeft met z'n snufferd wat te lang gesnuffeld, waarschijnlijk toen ze op stap was. Kan je het beestje niet kwalijk nemen, want de lekkere geurtjes lagen op haar vakantieadres in multivoud voor het opsnuiven.

Helaas voor de jongedame is het evenwicht tussen bacterie en bacterie-resistentie, daar waar het de huid betreft, nog niet optimaal. Dat komt vooral omdat ze nog jong is en daarom ze heeft nu een infectie aan de haarzakjes van haar neus (nouja, jongheid gecombineerd met overactief neusgebruik :P)

Nou moet ze wel een aantal weken twee maal daags twee pilletjes, want zo'n bacterie op deze plek, is moeilijk klein te krijgen.

Het doet geloof ik geen pijn, tenminste, getuige het fanatisme waarmee Lootje net nog een muizenfamilie van hun voordeur beroofde en vervolgens haar reukorgaan tot diep in de kleigang boorde. Even later zag ik drie muisjes wegvluchten. Gelukkig zag zij dat niet!

Anyway, tot zover de neus. Inmiddels hebben we voor Lootjes voorpoot een verwijzing naar de tweede lijn gekregen, om te onderzoeken wat er nou precies aan de hand is. Onze dierenarts zei 'eigenlijk verwacht ik dat er uit het onderzoek komt dat ze goed kan functioneren, maar met een beperking'. Owww, dat laatste had ie van mij niet hoeven zeggen, want dat baart mij grote zorgen....

Stro(oigeld)

Het stro ligt (volgens mijn lekenoog) flink te verpieteren op het land. Zou de prijs van een kwalitatief goed pakje restafval, straks ook omhoog schieten? Gelukkig was het merendeel van de boeren hier op tijd met de graanoogst. Geen treuriger beeld dan van een goudgeel tot grauwgeel verregend veld, waarvan de groeisels met gebogen kopjes en in een hoek van 45 graden hun droevig lot ondergaan.

Kun je als agrariër wel van aan de drank raken lijkt mij (graanjenever.. hum)

Terwijl ik dit schrijf komt er op het NOS journaal een item langs over de ramp in Pakistan, dus mijn vorige bewering betreffende 'geen treuriger beeld' wordt er één in het kader van 'bij wijze van spreken'. Er is erg en erg eej.

Nu hoor ik trouwens in hetzelfde journaal een mevrouw op een terrasje zeggen dat ze wacht op een droog buitje. Die mogen we straks dan wel even een slaapzakje en wat te knabbelen brengen, want dat wordt um van z'n lang zal ze leven niet!

anyway, ik zal zo even giro 555 ondersteunen, elke huisgenoot, ongeacht twee of vierbener haalt een euro uit z'n spaarpot. Das toch mooi 8 eurie offuhhh.. twee pakken stro? Zoiets??

Iets uit het niets

Soms herinner je je zomaar iets.

Toen ik kind was hield de schooltandarts zitting in een bus. Hoe vaak en wat precies de bedoeling was, alleen voorlichting of systematisch preventief onderzoek, dat weet ik allemaal niet meer, maar ik zie nog wel de inrichting van het reusachtige gevaarte op wielen voor me. Zeil, skai, blinkend gereedschap, wit tenue... imponerend hoor.

We kregen poetsles. 'Nee, Miepie, de borstel niet van links naar rechts bewegen, maar van boven naar beneden met korte beweginkjes, steeds opnieuw'. Tjonge, dat was lastig. Ze deed het me 'net alsof' voor terwijl we elkaar aankeken in de spiegel, de tandartsassistente en ik. 'Doe maar hoor, van boven naar beneden.. zo (borstel, borstel) zie je wel?'. Ja dat zag ik wel en deed het ijverig na.

'Hou nou maar op', klonk het even later bits. Jeu wat had deze koude douche nou toch veroorzaakt! Ik wierp bedeesd een indirecte blik op het gezicht achter me, maar zag het al. De hele spiegel zat onder de witte poetstspetters. Tja, je kunt ook te ijverig borstelen...

Toch gek eej, soms herinner je je zomaar iets, eigenlijk uit het niets

Wil ze dat nét niet weten!

op een wonderschone dag in juli 2006 begon ik met bloggen in het kader van 'er moet toch elke dag wel iets zijn wat even het melden waard is'. En dat is ook eigenlijk wel zo, zelfs als er ogenschijnlijk niks gebeurt.

Zo was ik vandaag bij de dierenarts om wat hapsnavelvoer te kopen. 'Ik wil graag wat brokken voor mijn hond Sam', zei ik tegen de assistente en om nou eens even alle vragen voor te zijn voegde ik er ijverig aan toe, 'Sam woont aan de huppeldepupweg, nummer zoveel, met die postcode en gelegen in dat dorp'.

Kijkt de dame in kwestie me aan en zegt droog. 'Maar hoe heet hij van achternaam?'

Hahahaha..

Hum..

yep, er gebeurt echt elke dag wel wat!

Hakken en braden

Tssss... nou blijft er eindeloos akken en braden staan als titel in de reader, ipv hakken en braden, en dat alleen omdat ik even met een vinger op een verkeerd knopje zat..

Afijn, ter zake. Ik kreeg een pompoen van Meisjemuis. Een grote knappe jongen is het joh. Heb de lintzaag al in stelling gebracht, want een pompoenschedeltje kraken is voorwaar geen sinecure. Maarja, een beetje zinvol geweld is toch echt wel nodig, want anders kan ik dit lekkere soepreceptje niet maken!

Ondertussen krijg ik hoofdpijn van de tomaten, die er zwak, ziek en misselijk groen bijhangen. ze gaan vanaf vandaag verplicht binnen spelen en dan hak ik ze mooi in de chutneypan! Net goed!

Koffers pakken

'Wij willen ook wel eens op vakantie', zeiden Sam en Lotus. Nou dan moest dat maar! We boekten een kamer in een hondenhotel in het wonderschone Duitsland net over de grens, bij Hollandse gastmensen. Pakten twee koffertjes vol met afgewogen zakjes eten, een riem, de eigen eetbak, dito slaapmatje en een toilettasje en brachten de vakantiegangers naar hun plaats van bestemming. Dag jongens, riepen wij nog, maar ze zagen ons al niet meer staan. Nieuwe speelvriendjes, een groot renveld, een paard en wel een miljoen lekkere geurtjes.

Nou, daar stonden we dan

Als het zo moet, zei Muisman, dan wil ik ook weg. Had ie gelijk in natuurlijk, dus we reden nog een stukje verder en belandden in Hamburg. Tolle sache eej. Superleuk appartement in een levendige buurt en prima weer. Toffe (zeg je dat nog tegenwoordig? of zeg je dat inmiddels alweer, kan ook, mode is een cyclisch gebeuren naar wij menen) drie dagen gehad.

Vandaag de hapsnavels weer opgepikt. Ze waren blij om ons te zien. 'We kunnen er weer even tegen', zei Sam samenvattend. 'Snuf', beaamde Lotus, maar dat kwam omdat ze zo in allerlei zaken had gezeten dat haar neus een beetje geïrriteerd was geraakt. Overigens mochten ze bij het hotel in het huis van de eigenaars slapen, want Lotus ging 's avonds laat een beetje jodelen in haar kamer (het was een mooie grote, schone, afgetimmerde aanbouw aan het huis). Dat vond ze kennelijk toch een beetje anders dan anders....

Afijn, iedereen is weer thuis. Gaan we nu maar eens even van genieten.
oja, bij Muisman een impressie van de stad Hamburg.

Woordenloze (maar gezellig met z'n drieën op de bank) vrijdag

Afveging, nee... afweging bedoel ik

Hebben we het al eens over toiletpapier gehad? Dacht het niet hè, nou dat wordt dan nodig tijd. Laatst kocht ik bij Appie een vierrolspak (?) voor drie hele euro's en ik meen vierentwintig cent.

Nou niet meteen consuminderig steigeren... Ja, dat is best veel geld, maar het is niet zo dat ik één of ander macDEEmenu kocht voor een eurietje of vijf, zes, de hap in tien minuten wegwerkte en dat was dan dat. Neeheehee, het was wat je noemt een nuttige en lange termijn aankoop, want het ging om een voorraadje bilnodig toiletgerei en dus ook nog eens heel heel eco. Das ook wat waard.

Anyway, ik ben lui aangelegd, dus als je wilt weten hoe eco dat eco precies was (en is), dan moet je even op de foto klikken en dan kun je lezen dat er minder water, geen chloorhoudende middelen, windenergie (hmmm hoe moet ik dat zien) en uitsluitend oud papier gebruikt werd om het product te vervaardigen. No trees involved!

Das positief. En om nog even in die sfeer te blijven... We hebben getest en de rollen gaan enorm lang mee, wel twee (of drie) keer zo lang als de 'gewone variant'. Echt! En sterk en zacht. Niet superoverdrevenzacht, maar prettig. punt.

Nou staat er op de verpakking echter ook nog vermeld, dat de handel in Amerika gemaakt wordt... Kijk en die veegvelletjes moeten wel deze kant op en dat kan niet met paard en wagen als je begrijpt wat ik bedoel... daar zit ik dan wat mee. Want eigenlijk is het zo, dat wat je aan de ene kant wint, aan het andere eind weer verliest... en daar helpt geen vegen tegen.

giraf bij zijn vriendjes

Nog even over m'n giraffeke van het blogje hieronder. Marietje zei in een reactie: 'Kijk hier eens; en doe je ding!' En daar bedoelde ze deze site mee, waar iemand bezig is om 1 miljoen giraffen te verzamelen. Nou daar kon die van mij inderdaad mooi bij! Goed idee Marietje!

Het giraffenfeestje duurt nog 135 daqen en er moeten iets van 21000 langnekken verzameld worden om de miljoen compleet te krijgen. dusssuhhh.... knutsel, teken, plak, knip, brei, borduur,naai, timmer, tatoeëer, schilder, mozaïek, klei enz. enz, een heule mooie giraf. Zelf of met je kinderen (mooie vakantie-activiteit). Maak er een foto van en plaats hem op de giraffensite!

Mijnes kun je hier vinden!
Lollig joh, misschien maak ik er nog wel één!
en kijk! dit is de giraf van mijn neefje, die heeft ook meegedaan hoorde ik vandaag. Prachtige tekening!!

oja en als je meedoet of al mee hebt gedaan, laat het me even weten!!!

Giraf

Kwam ik toch zomaar m'n eerste breisel tegen! Een heuse giraf. Ze ligt er nu errug bevallig bij, maar voor mij was het een hele bevalling. Één letter verschil, maar wel symbolisch voor een heel alfabet misère.

Kijk, het begint er natuurlijk al mee dat zo'n juf je laat breien met dun katoen en dito naaldjes. Daar moesten mijn kleine kindervingetjes wel een enorme kluif aan krijgen toch?

Zweet op de bovenlip, klamme handjes, garen dat steeds stroever werd, steken die een eigen leven gingen leiden... Juf!!! er zit hier een gat, hoort dat zo?


En vier van die piezelpootjes! Heb je er ééntje klaar en dan moeten er nog drie!

'Juf, zal ik er een kanarie van maken juf, juf, juf? die zijn ook geel en een stuk kleiner!'

Of zonder lange nek, dat leek me ook wel wat. Heb je toch wel eens? Genetisch weeffoutje; vijf poten of twee koppen, nou, dan is een kort nekje nog helemaal niet zo raar!

Anyway, ze is afgekomen. Even hield ik haar boven de afvalbak, maar ik kon het niet over mijn hart verkrijgen. Kwam van dat lollig bekkie en die prachtige giraffe-ogen natuurlijk en van de herinnering aan de krachttoer die het geweest was om haar te krijgen.

Tja..... blijft toch je kind hè!

(overigens, weer een mooi blogje op de dutch bloggers hoor!)

Bleekscheten

Het zal jullie mogelijk een biet zijn, maar ik heb toch wel degelijk een inzicht verworven. Gisteren al met het bonenverhaal, dat ik dus niet meer weet wat ik nou precies heb gezaaid heb en vorig jaar eigenlijk idem dito met de biertels. Toen dacht ik immers dat de rode mannekes allemaal aan het muiten waren geslagen en zomaar wat in het wilde weg groeiden. Maar inmiddels weet ik dat een biet niet per saldo rond hoeft te zijn. Tot mijn grote verbazing kwam ik er vandaag ook nog eens achter dat niet alleen de vorm kan variëren, maar de kleur eveneens!

Er kan dus gerust een nieuw gezegde het licht zien. Ik werd namelijk zo 'bleek als een biet' bij het aanschouwen van mijn gekookte oogst.

Jawel zo ging het, want ik zag allemaal bleekscheterige bietjes. Kijk maar. Dat rode randje komt van het gezamenlijk garen met de roodhuiden. Bizar hoor!

Anyway, mijn inzicht Van dit tuinjaar is: LEES DAN TOCH EENS EEN ETIKETJE VOOR JE EEN ZAADJE IN DE GROND STOPT MIEP, WANT DAN STA JE NIET STEEDS VOOR DIT SOORT VERRASSINGEN!

Yep. heb ik geleerd vandaag en ga ik voortaan doen. Krijgen jullie ook niet steeds van die vage blogjes op je bord!

Vraagje

Allereerst een prangende vraag aan alle aanwezige moestuinierders of één ieder die iets weet van bonen. Dit zijn mijn stokbonen, maar..... hoe eet je die dingen nou!! In stukjes gesneden? of moet ik wachten tot ze dik zijn en dan pellen als een tuinboon..... Ik heb nog nooit in mijn leven een stokboon gegeten volgens mij! dus, HELP! (ze zien er trouwens helemaal niet mals uit ofzo, of doe ik die dingen nou tekort)

Nog even een nieuwsflash: Gisteren nam ons wild dier een kleine man mee naar huis (gaaaaap, dacht dat het een nieuwsflash was Miep). Zo eentje met een snor en een zacht velletje, op vier pootjes en kleine knaagtandjes. MAUWWWW, zei ons wilde dier en vergat zijn prooi vast te houden. Afijn, toen antwoordde de kleine man pieppieppiep en peerde hem. Dus je kon wel zeggen dat ie het nog aardig deed! Anyway, toen heb ik um gevangen in een potje en vrijgelaten in de tuin. Dit spannende verhaal kun je bekijken op een minifilmpje van 22 seconden! Echt waar!!

Opwaarts maar eigenlijk neerwaarts

Ik ben gestegen op de ladder. De brilmaat ging van +1 naar +anderhalf. Heb het over de sterkte van de glazen hoor, dat je niet denkt dat mijn achterst spontaan is uitgedijd. Nope, het zijn de ogen die sluipenderwijs toch wat minder worden.

Ik had het al even in de smiezen natuurlijk, maar toen ik gisteren bezig was met een poppenjurkje werd het toch hinderlijk. Zeker toen ik Muisman moest vragen of ie even de draad in de naald wou doen. Nouja en je wilt toch ook een beetje nette naadjes eej. Dus op naar de Hema voor een maatje meer.

Anyway, over draad gesproken. misschien heb ik het al eens verteld op m'n ouwe blog van weet ik hoe lang geleden, maar naaigaren bijt ik vaak los en loshangende endjes idem dito. Das een heel irritante gewoonte, want voor je het weet loop je te malen op draadjeskauwgom.

Moest ik in enen denken aan één van mijn allereerste thuiszorgervaringen toen ik even een knoopje aan een jurk zette (met de mevrouw erin) en vooral tot mijn eigen verbijstering vergat een schaar te gebruiken. Even een draadje afhechten bij de borstpartij.... owww. Ze moest er wel om lachen, ik later ook :)

(Oja, weer een leuk blogje bij de dutch bloggers, deze keer van Ilja!)

Daar heb je een punt

Van de bietjes en de biertels (bietjes die doen of ze een wortel zijn), waren er een aantal wel aan toe om geoogst te worden. Heb ik even gegoogled hoe ze het best te bewaren. Nou, dat kan dus in een bak zand. Eerst het loof laten verdorren, dan eraf draaien en er vooral op letten het groeipuntje niet te beschadigen.

Nou dacht ik eerst, dat groeipuntje zit vast en zeker aan de voorkant. Das toch echt een spits piepeltje nietwaar. Maarja bij een biet kun je alles verwachten en inmiddels weet ik dat ie boven op het kopke zit, daar waar het bladertoefke begint. Groeipunt in de zin van; plaats waar groei begint, niet groeituut... ofzo.... uhhh... maar wat doet dat fiebeltje aan de voorkant dan, dat worteltje, das toch ook een groeipu...pffff..jadajadajada.... goed, waar was ik.

Oja, bewaren. Maar ik denk dat ik de jongens even in ga vriezen. Zoveel bieten zijn er nou ook weer niet en met een bak zand is het gevaar groot dat het bestaan ervan helemaal vergeten wordt. Vind ik volgend jaar allemaal rimpelmannen terug en dat kan natuurlijk niet hè.

Woordenloze (maar we kijken een beetje om ons heen) woensdag

(Center Parcs voor kabouters)


(had ik geweten dat ie me aan zat te loeren, dan had ik natuurlijk nooit een foto durven maken!)

*het is mij bekend dat je woordeloos schrijft en geen woordeNloos*

(handwerkblog Meiske)

Nog niet hoor!

Tis nog vroeg, maar Minimuis en ik hebben er al weer een hele dag opzitten bij wijze van spreken. We gingen een rondje fietsen nadat Minimuis iets riep van 'slapen' en in de box op de grond ging liggen. YO MINIMUIS, JE BENT NET WAKKER!! Tja, toen moesten er wel drastische maatregelen genomen worden eej. Beetje willen knorren om 9 uur, tsss....

We belandden in een speeltuintje met een heuse glijbaan. Dat was geweldig natuurlijk. Eventjes dan hè, want Minimuis wilde niet geloven dat de enige manier waarop je lekker glijdt van boven naar beneden is. Neu, dat moest van onder naar boven. Wou niet natuurlijk... tjongjongejonge.

Afijn, na een tijdje had ik het wel gezien en leek de tijd rijp om de route te vervolgen. Moest ik wel even wat extra overredingskracht gebruiken, want Minimuis dacht daar toch anders over. Heel eventjes maar gelukkig, want een onwillig kind in een zitje krijgen is nog niet zo simpel.

Anyway, we peddelden nog wat rond en daarna sloeg de honger toe. Nou, toen gingen we naar huis. Meteen maar even een experimentje gedaan. Grote stukken banaan en kleine op een bordje. Jawel, Minimuis pikte de grote stukken er het eerst tussenuit. Geslaagd met vlag en wimpel.

We zullen nog ff een uurtje met de blokjes en dan mag de kleine troel waar het haar eigenlijk om begonnen was.... lekker slapen!

Vliegt niet zo hard meer

Een droge libel,
smaakt wonderwel,
getuige de vlieg,
die het magere karkas
van wat eens een onwerelds schoon wezen was,
wel kon waarderen.

Zo die zin staat. Tis net een gedicht. Tja, het blijft me verbazen. Hoe fijntjes zo'n helicopterbeestje in elkaar steekt. Alleen de opbouw van die vleugels al. Dat fijnmazige netwerk. Heel bijzonder. Ooit een tentoonstelling over gezien. Dat de manier waarop de natuur, ik zeg maar wat,lichaamsbouw en nestbouw toepast, veelvuldig terug te vinden is in de bouwkundige constructies. Geweldig. Maar dit terzijde.

Alhoewel terzijde... ik geloof dat ik het hierbij laat. Fijne zondag nog mensen.

Stappers

Even een testrit gemaakt en het moet gezegd, de nieuwe stappers lopen prima! Ik had na de eerste elf kilometers niet eens een blaar (daarna ook niet, want toen was ik weer thuis en gingen ze uit) en dat mag wonderstampot heten. Als ik alleen al kijk naar nieuwe schoenen beginnen m'n hakken normaal gesproken meteen te protesteren. Dus das mooi!

Minder fraai zijn de pootjes van Lotus. Toen ik haar ophaalde zei ik al tegen de mensen van wie ze was, dat het beestje toch enigzins de voorpootjes van een klassiek bijzettafeltje had. Beetje met een ronding naar buiten uitlopend zeg maar (ik schiet nog wel eens een kiekje). Zij vonden de stand van de poten meer iets hebben van een balletdanseresje trouwens, maar los daarvan.... hoewel Lotus ook een wat typisch, vooral rechts beetje mankig loopje had, was er door de dierenarts geen onderliggend probleem vastgesteld.

Nou heb ik er eigenlijk nooit echt een goed gevoel bij gehad. We hebben haar dan ook meteen op speciaal voer gezet en op advies van onze dierenarts veel gelopen. Het leek redelijk te gaan, je zag dat ze wat rechter, minder doorgezakt ging staan. Maar nu we wat meer kilometers maken, lijkt ze haar rechter voorpoot toch weer vreemderderder neer te zetten. Nou willen maar ns ff overleggen of het zin heeft om een röntgenfoto te maken en zo te onderzoeken of er iets afwijkends aan de botjes te zien is. Tja, je kan zo'n beestje toch niet te Pieterpadden (?) sturen als ze daar alleen maar minder van wordt hè. Dus, wordt vervolgd.

Geslaagd

Kheb ze hoor, nieuwe stappers van het merk Salomon én twee paar nieuwe wandelsokken (geen stokken) én een rugzakje. Dus je kunt wel zeggen dat ik voorlopig helemaal niks meer te wensen heb!

Sterker nog, ik liep met een licht schuldgevoel de winkel uit, want alhoewel ik een draagtas/rugzak nodig heb, was deze uitgave eigenlijk voor nu niet gepland.... Anyway, tis momenteel een beetje te donker, maar morgen maak ik wel even een fotootje.

Aangezien ik bij Minimuis was nog een fotootje van mevrouw. Ze vind het altijd hilarisch om zichzelf en mij samen te zien op beeld, daarom doe we regelmatig een telefoonshoot terwijl we op de bank zitten. Ik maak een foto met m'n mobiel en dan lachen we even om het resultaat. Lollig joh. Afijn, rechtsboven zie je nog net een stukje van m'n oog.

Zo, of anders, kan ook

Zo, hoe later de avond des te schoner het volk, al zeg ik het zelf. Vandaag lekker wat geschreven aan een scriptje en dat begint inmiddels ergens op te lijken. Morgen ga ik 'te spelen', zoals ze in Friesland zeggen, maar dan op z'n Fries eej. Met Minimuis, wie anders!

Muisman past een dagje op de hapsnavels en dan heb ik weer mooi de handen vrij om wat andere dingetjes te ondernemen met die troela dan we normaal gesproken doen. Beetje fietsen denk ik, of even naar een speeltuin. Wipwappen enzo, je kent het wel.

Nou en als ik dan de pijp nog niet uit heb ga ik 's avonds op wandelschoenenjacht! Yep. Heb er nu al zin in, maar dat aanvullende programma kan nog 100 keer omgegooid worden hoor. Niks zo veranderlijk als een muis!

Anyway, ik zal nog ff wat naadjes dichten van m'n breisel voor de pop, is dat ook maar klaar!

Lekker dik

Elke ochtend neemt Muisman tomaatjes mee in z'n bammetjestrommel. Ik denk dat er nog wel honderd van die kleine balletjes aan de takjes zitten. En iedere dag zijn er een paar rood. Alsof het afgesproken werk is. Handig hoor.

Weet je waar ik trouwens een hekel aan heb? Nee? nou... aan pannekoeken bakken. Wat is dat een langdurig suf gebeuren. Gelukkig had Muisman vandaag niet zo'n trek, dus ik kwam er genadig af. Hij wilde er maar twee. Maar goed, toen had ik er alweer zo'n tabak van dat ik besloot voor mezelf een ongegeneerd úberdik exemplaar te bakken. Gewoon heel veel beslag, pitje laag, deksel erop, beetje laten garen, nog ff een krokant laagje bakken en dan maar kauwen hè.

Tja, je moet toch wat eten, per slot hadden de hapsnavels en ik ook weer het blokje van gisteren rondgestapt, dus is het van belang calorieën te tanken. Denk dat ik ook maar een hele grote bak vanillekwark neem! (tssss zover was dat tochtje nou ook weer niet).

Tis trouwens net of ik aan het ploegen ben met die twee achterkanten waar ik steeds tegenaan kijk! (in een rijtuigie, maar dan anders) Mag ik mennen en de richting bepalen.

Maaruhm genoeg geneuzel. Vanmiddag kwam m'n Pieterpadboekje, dus daar ga ik bij de koffie zo eens even uitgebreid in loeren. Leuk!

Vierkantje

Een bescheiden mijlpaal. Het eerste officiële blokje om in gezelschap van twee hapsnavels in plaats van één. We begonnen simpel met dit vierkantje, wat Sam en ik dus al eerder aflegden. Niet met nieuwe wandelschoenen helaas, dat actiepunt staat ongewijzigd open (de week is nog niet om!). In plaats daarvan liep ik op schoenen die ook al lang en breed aan vervanging toe zijn. Dun rubberig zooltje.. nou dan gaan de voetjes op den duur wel branden hoor. Maarja m'n gymschoenen (wie zit er nou eigenlijk op dit geneuzel te wachten) die zijn gewoon te klein geworden, of verkeerd opgedroogd, zoiets.... nouja, ze passen niet. Punt.


Anyway.... het was wel een geslaagd ommetje. Net voor de wolkbreuk weer binnen en dus slechts met mate natgeregend. Verder lag m'n gezelschap de rest van de dag te knorren, dus men had kennelijk behoorlijk wat energie verbruikt, dat kan ook nooit kwaad natuurlijk.

Onderweg pikten we even een bankje mee. Natuurlijk geen afvalbak te bekennen. Dat vind ik nou zo suf! Gelukkig had lootje belangstelling voor de resten na het aangenaam verpozen (neh, mocht niet natuurlijk).Trouwens, Sam is zo lomp, die kijkt echt nooit waar ie piest. Krijg je dit soort dingen: fijn niet?

De zoogdieratlas!

Dat was een hele leuke tip die Mir laatst gaf in een reactie op het logje 'mooi ja/nee' dd 22 juli. Weet je nog wel, ging over een muizenlijkje.

'Bij ons in de krant stond laatst een oproep om zulke prooifoto's in te sturen omdat ze aan het onderzoeken zijn hoeveel en wat voor muizen er hier leven. Ik fotografeer nu ook regelmatig muizenlijkjes...' schreef ze en gaf dit linkje

Afijn, toen er weer een mooi spitsmuisje (volgens mij dan, gezien het spitse snoetje) op de mat lag, dacht ik, daar zal ik ook eens even melding van gaan maken. Dus je kunt wel zeggen dat ik heb meegewerkt aan een de digitale zoogdieratlas 2011! Tja, waarom jezelf onbelangrijker maken dan je bent eej :P >hum<

Moest de dader ook op de foto?, wilde Muisman weten toen ik vertelde van de melding. Nou, al moest het, dan deed ik het niet! Straks wordt ie van z'n bed gelicht en daar zit geen enkel kat op te wachten.

Anyway, wat ik eigenlijk wilde zeggen: Moet je ook doen joh!

Weer vriendjes

Hè,hè, tuut, tuut... Ik kan melden dat de rust is weergekeerd aan het hapsnavelfront. De hormonenstorm is gaan liggen. Kan niet zeggen dat ik er rouwig om ben, maar dat zal de oplettende lezer inmiddels wel begrepen hebben. Hopelijk zijn Muisman en ik alert genoeg geweest en staan er niet op een kwade dag honderd en één dalma... ik bedoel twaalf minisnavels voor het bed. Verrassing!

hmpff

Alles wordt nu weer wat makkelijker. Zoals wandelen bevoorbeeld. Trouwens, het doel van deze week is de aanschaf van nieuwe wandelschoenen. De oude zijn schoon op zoals ze (wie zijn dat eigenlijk, die ze) dan zeggen. De kersverse stappers passen mooi bij het boekje wat binnenkort door de brievenbus glijdt: Pieterpad deel 1. Yep, gaan de hapsnavels en ik lopen. Maar eerst nog ff in training natuurlijk. Heb er zin in!

Urenslokker

Owww een latertje zie ik wel. Al acht uur geweest? Nou, dat is me even ontgaan. Komt van het zinloos zinomdraaien en wanhopig woordworstelen, dat laatste vooral. Dan vliegt de tijd. Urenslokkende operaties, echt waar! Kijk je op de klok, is het bij vijven, loer je na een tijdje weer, is het zeven uur... hè??? *WTF*

Tis ongrappig te noemen, maar ik heb vandaag kennelijk niet de gave van het woord. Moet een kort artikeltje schrijven voor een nieuwsbrief en blijf maar hangen op een bepaald punt. Heb je wel eens eej!

'Tis nog lang geen twaalf uur Miep, merkte Muisman laconiek op.

'Huhuh...'

'Morgen is er weer een dag!'

'Ja, ja,ja'

'Komt tijd komt raad!'

'MUISMAN!!!'

'Geintje Miep'

Tsssss, Muismannen.....

Boom

Dit is m'n paprikaboom. Beetje overdreven om um zo te noemen misschien, maar hij is denk ik wel bijna één meter dertig, veertig, vijftig hoog. Heeft heel veel bloemetjes ook.

Heb er een hard hoofd in of die fleurige snoepjes nog de tijd krijgen om zich te transformeren in malse paprikaatjes. Tis al augustus bijna....

Toch vind ik het erg mooi dat alleen de plant al zo groot is gegroeid. En.. een oud Paprikaans gezegde luidt; je moet toch één keer in je leven een paprikaboom hebben gehad.

Nou das toch maar mooi gelukt!

Zo doof als een tomaat

Laatst heb ik me, mogelijk op wat onaardige wijze laten ontvallen dat ik die #$%#^@%&@$& tomaten wel rood kon kijken! Het was in het algemeen hoor, niet tegen iets of iemand speciaal. Ik liep wat over de tuinpaadjes en dan denk je wel eens iets, of je zegt het spontaan hardop. Dat krijg je als je veel op jezelf bent.

Hoe dan ook, ik sprak slechts mijn ongenoegen uit over het langdurig groen blijven van bepaalde bolletjes die nu al geruime tijd onder een niet nader te noemen stel planten hingen en die op mijn kosten een beetje aan het vakantievieren waren. Zo kan je het best noemen. Natje en droogje op z'n tijd, beetje lucht bij de voetjes, zonnebadje, steuntje in de rug, lekker chillen....

Maar goed, ik zei dus 'jemig, ik kan ze wel rood kijken die krengen' en ik wees niet eens! Afijn, de volgende dag lag er een hele tros tomaten op de grond. Steeltje van de plant dwars doormidden. Waar sloeg dat nu weer op!

'Moet je maar niet zeggen dat je ons wel dood kunt kijken', zei één zo'n wijsneuserig tomatenplantje toen.
'Dood?' gilde ik overstuur. 'DOOD? Ik zei ROOD! Hebben jullie soms nachtschade aan je oor?' En toen moest ik toch een beetje huilen om het overleden trosje. Het waren wel 8 tomaatjes ofzo!

Nou en dat vonden ze volgens mij toch een beetje sneu voor me hè, de hele gang van zaken, of ze schaamden zich enigzins, kan natuurlijk ook, maar vandaag zag ik het echt... ze worden eindelijk ROOD!

(oja, hemdje voor Meiske)

Geen zoete tonen

Ik word zo vaak gefeliciteerd met het feit dat ik de triljoenste bezoeker ben op een site en dat me allemaal goeie dingen gaan overkomen (ja echt, waar het is geen grap! -MAN HOU EENS OP MET DIE POPPENKAST!-), dat ik me serieus afvraag waarom ik dan tot nu toe niet 'ns een leuk bedragje bij de één of andere loterij gewonnen heb. Wonderlijk, want het geluk hangt me aan de spreekwoordelijke kont, getuige de jubelende teksten op twitpic, photobucket en weet ik veel waar ik die ongein steeds tegen kom.

hummmm..

Sorry, ben gestressed hoor. Sam staat bij vlagen (maar wel de hele dag door) hartstochtelijk te joelen voor de keukendeur en ook piepzeurende jammerklachten bereiken frequenter dan grappig te noemen mijn oor. Als het opgewonden standje even binnen is, kent ie maar één richting en dat is de weg met een pertinent inrijverbod. En nou wil janjurk ook nog eens niet eten!

Haihaihai, zoiets gaat je niet in de koude kleren zitten hoor. Tenminste mij niet!

Maar over geluidsoverlast gesproken... béééétje raarrrr misschien, maar dat overprikkeld raken heb ik nou ook bij langdurig luisteren naar orgelmuziek en dat bedoel ik op geen enkele manier beledigend voor de liefhebber! Het is de hoeveelheid verschillende tonen die tegelijkertijd en in een ononderbroken stroom je oren binnenglijdt. Al die klanken moet ik luisteren zeg maar, das op den duur niet te doen, word je moe van joh! Nouja, ik zei het al, beetje raar of kennen jullie het fenomeen of een variant (doedelzakken bv)? Vast wel!

Anyway, momenteel had ik er wel wat voor over om Sam in te ruilen voor een orgel. Moet het ding wel wieltjes hebben, anders is het uitlaten geen doen. Owwww... hij vindturzoliefffff.

Laars

De regen had een glinsterlaagje op het gras gelegd, dat zichtbaar werd door de ochtendzon. Het liep heerlijk zo vroeg in de ochtend. Maar aangezien Muisman gisteren het gazonnetje geschoren had zonder vangbak, waren mijn blote voeten nu wel bedekt met een grote hoeveelheid gekeelde sprietjes.

Hmmmm, dat kon niet goed zijn voor de mooie schoentjes van minimuis, die straks gebracht zou worden en vast en zeker buiten rond ging stuiteren. Moest ik maar even naar boven, want had ik nog niet ergens.... jawel hoor. In een kartonnen doosje, de laarsjes van Zoon Muis, die volgend jaar dertig wordt. Moet je nagaan!

Ze zaten als gegoten en Minimuis vond het mooie dingen. Nou zijn ze dat eigenlijk niet in deze tijd van blits, fleurig en fel, maar ik vond het idee zo onbetaalbaar lollig, dat ze wel van goud hadden kunnen zijn!

(heb uit dit verhaaltje inmiddels al wel 3 kromme zinnen gehaald.. tsjongejongejongejonge!)

Ondermode

Nou heb ik toch bijna geen panty's meer. Lotus vindt ze namelijk ook heel handig om zich een niet nader te noemen opdringerig type van het lijf te houden. Dat laatste schrijf ik om haar goede naam niet te verkwanselen, want om eerlijk te zijn gedraagt ze zich een beetje als een lellebel. Maar goed, ik heb niks gezegd en geschreven en jullie weten nergens van, OK?

Anyway, zo'n panty zit als gegoten. Nou had ze al een bijzonder kek slipje, maar Sam duwde het niemandalletje met gewoon met z'n neus opzij. tja, toen moesten er andere maatregelen genomen worden eej. Staat best goed eigenlijk!

Take 345!

Kijk, das de cameravrouw in actie. Je kent haar op dit blog als Meisjemuis. We werken intensief samen aan een projectopdracht waarbij we kleine filmportretjes van mensen maken.

'Zijn jullie moeder en dochter? Wat leuk zeg!', horen we vaak en soms komt er dan achteraan, 'maar gaat dat wel goed?'. Ja hoor, dat gaat heel goed. We zijn allebei flex-relax en hebben daarnaast een duidelijke verdeling van taken en verantwoordelijkheden.

Én, last but not least; in het project zijn we zijn collega's. Das denk ik wel belangrijk in het hele verhaal. Discussie gaat over werk en staat los van familierelatie. Punt. Nog een paar maandjes dan is deze klus geklaard. Ondertussen speuren we naar een nieuwe opdracht, want onze samenwerking..... smaakt naar meer!

Anyway, over filmpjes gesproken: Muisman maakte met zijn mobieltje toch wel een heel lollig minifilmpje van onze onverstoorbare Wolf. Kijk maar

Dingdong!

De voordeurbel staat niet stil de afgelopen dagen. En elke keer als ik open doe, is er helemaal niemand! Normaal gesproken zou je daar enigzins gestoord van worden, maar aangezien ik weet van de hoed en de rand, is dat nergens voor nodig.

'Dat moeten we toch eens oefenen', zei ik tegen Muisman, nadat beide hapsnavels weer eens uit hun dak gingen van het liefljke ding-dong-joehoe-volk-aan-de-deur-geluidje. 'Geen probleem', antwoordde Muisman en fabriceerde een lang snoer met een drukkertje eraan en verstopte dat naast de bank. 'Kan je fijn bij jezelf aanbellen, Miep!'. Briljant natuurlijk!

Nu verzorg ik een paar keer per dag m'n eigen 'net alsof bezoek', laat Sam en Lotus een beetje dimmen, wandel naar de deur, hou een nepdialoog op verschillende toonhoogtes, of zet ff een radiootje aan en zorg ervoor dat de grens van tot hier en niet verder, door beide hapsnavels gerespecteerd wordt.

Kost een beetje moeite, maar het moet gezegd, de therapie begint effect te sorteren!
Leuk man.

Let op, Blogje van Daan op de Dutch Bloggers voor Kiva

Hoe het soms loop(s)t

Hoe vertel ik dit kort.

Lotus was een aantal weken geleden,
precies één minidagje loops.
Wij wreven in onze handjes.
Dat was wat je noemt een makkie gebleken!
En dan nog wat;
Sam hoefde geen chemische ontmannelijking meer te ondergaan.
Hoera!

Maar tot onze schrik begon het feest een dag of tien geleden opnieuw.

En nu op een manier zoals het in de boekjes stond beschreven.

Shit.

Inmiddels is de vruchtbare fase begonnen.

En de zomer was al zo heet.

Staartzwabberende paringsrituelen zijn aan de orde van de dag.
Wulpse blikken,
intense snuitstrelingen,
speelse plaagstootjes,
gaan over en weer.

Wij staan er met onze neus bovenop.
Niet omdat we dat nou zo graag willen.
Niet dat het geen mooi gezicht is, dat flirten.
Maar wel om op tijd in te kunnen grijpen.

Het wordt een lange week.

(Lotus ligt wel op haar rug, maar het gaat erg goed met haar. Gezien het bericht van gisteren willen we natuurlijk geen misverstanden)

Mooi ja/nee

Schoonheid hoeft niet altijd een sympathieke oorsprong te hebben. Voor degenen die toch zijn gebleven ondanks de confrontatie met dit kleine muizenlijkje; je zult het moeten beamen. Dodelijk mooi dit stilgevallen wezentje.

De bevallige houding alleen al. En kijk die sierlijke voorpootjes, de mininageltjes, de ragfijne snorhaartjes en het spitse snoetje dat uitloopt in een klein prikneusje met daaronder de twee kleine witblikkerende klinkertjes, veel te groot voor zo'n klein bekkie.

De onfortuinlijke was op het verkeerde moment op de verkeerde plaats en ging roemloos ten onder. Daarna werd het beestje achteloos op een matje achtergelaten, alwaar ik het vanmorgen vond. Ik keek, bewonderde, maakte een foto, pakte het staartje tussen duim en wijsvinger en zwieperde het aardse omhulseltje onder een struik.

Schoonheid is namelijk ook vergankelijk.

Verhaaltje

'Snotverpielekes' dacht het egeltje, 'heb ik weer'. En zo was het ook. Bood het gevarieerd begroeide terrein deels een schuil en leefplek voor kleingrut op twee of meer pootjes, de keerzijde was dat diezelfde stek regelmatig onveilig gemaakt werd door twee hinderlijk nieuwsgierige wezens.

Inmiddels wist het egeltje wel dat al die snuffelaandacht weinig om het lijf had. Sterker nog, het was een kwestie van oprollen en wachten tot het verlosssende woord viel Maarja, dat duurde soms wel vier lang vier breed....

'LOTUS!!!!!! KOM!!!!!'

Ah! Daar had je het al. Mwah, viel reuze mee! Nou maar hopen dat die hapsnavelhork de oren daadwerkelijk zou gaan gebruiken waarvoor ze bedoeld waren. Hmmmm, het egeltje merkte nog weinig verandering. De warme ademstroom bleef zijn stekeltjes stressen....


'LOTUS???? LOTUS!!! KOHOMMM! *%&^*%&%&#$*##'

Hij voelde hoe z'n belager met een ruk overeind schoot en wegrende. Hè,hè, zuchtte het egeltje en rekte zich langzaam uit. Eindelijk verlost!

Nou, toen tippelde hij snel naar huis, waar zijn egelinnetje (al wel een klein beetje ongerust) klaar zat met een overheerlijke slakkenpastei met geplette stukjes regenworm, een aardbeienbavarois-tje en een bessenhulsje gevuld met vers regenwater.

Ennuh... ze leefden nog lang en gelukkig

Fiets

De hapsnavels bleven vandaag thuis. Dat vond ik helemaal niet erg, want nu kon ik mooi eens even een fietstochtje met Minimuis maken. Dat hadden we nog nooit gedaan.

Als er een equivalent (synoniem is beter zeker?) zou zijn voor het woord slenteren , maar dan met een rijwiel, dan zou dát het woord zijn, geschikt om onze aktiviteit te beschrijven. We sloomwielden (zoiets dan hè) over de fietspaadjes om maar niks te missen van al die mooie dingen om ons heen. Honden, poezen, auto's, andere fietsen, paarden, schapen.... We hielden even een goed gesprek met een koe (die trouwens behoorlijk kon slenteren en ook sloomkauwen was een sterke kant).

Lekker voor de warmte aan. Briesje om de kop. Het leven is goed zeggen ze dan. Na het middagbroodje was de batterij van Minimuis leeg. Nou, daar hebben we wel een oplossing voor hoor! Tot straks kleine muis.

Blauw

Schokkend zijn die Blauwschokkers, vooral als je ze pelt. Krijg je zomaar blauwe vingers! Het moet niet gekker. Overigens zijn de capucijnertjes zelf gewoon groen en heel niet blauw/paars, zoals ik wel voor mogelijk had gehouden. Anyway, van de mandelijke inhoud bleef ruim 2 kg over.

Overigens ook de dophertjes gedopt. Daar bleef de teller op 1,5 steken. Nouja, je kunt niet eindeloos van deze oogst dooreten, maar toch is het leuk. Nu maar eens gaan kijken wat ik nog kan planten of zaaien op de vrijgekomen stukjes tuingrond. Er staat dus nog mais, bieten, jandijvie, paar paprika's (als ze groter worden dan een walnoot ben ik al blij) en tomaten.

Kijk!

Na al dat geleuter over de tomaten zal ik er nu even een paar laten zien! Mooi zijn ze eej! Ik heb wel 6 of 7 verschillende soorten. Sommige hebben wel een paar bruine plekjes. Of dat van alle regen komt of dat het beschadigingetjes zijn van de hagelstenen, of een beestje of... Nouja, een paar zullen er altijd wel de eindstreep halen!

Anyway, gisteravond heb ik de jandijvie buiten gezet en vanmorgen stond de zaak er nog kek bij. In een bak, met gaas voor de katten en rondom koffiedrab inclusief filters (die vis ik er nog wel een keer tussenuit) tegen de slak (stond me vaag iets van bij dat dat hielp). Kijk ik later nog wel of ik met wit zand aan de slag moet! Overigens hebben ze van mij wat eigen plantjes gekregen voor de smikkel en smul, een stukje verderop, waar ze niet al teveel schade aan kunnen richten. Maar die hebben slakman en co nog niet ontdekt...

De slideshow is wat rommelig, maar ik heb geen zin om er meer energie in te stoppen, want ik moet namelijk nóóóódig op stap!

Blijft je bezig houden

Het is nogal van de waaierige en net uit een ongunstige hoek voor de tomatenplanten. Ze hebben het zwaar en buigen met hun flexibele stelen ver voorover (dacht dat je ze gezekerd had miep, nou idd, maar van een aantal buigt het bamboe gewoon mee!). Eigenlijk 'moonen', ze de wind. 'Waai jij maar tot je een ons weegt, ons krijg je niet klein' en vervolgens laten ze, om dit statement kracht bij te zetten, langdurig hun achterste zien. Ik hoop dat hun zelfvertrouwen terecht is, want de oogst zou best leuk kunnen gaan worden. Wat in hun voordeel werkt is dat ze op een kluitje staan en daarmee wat steun aan elkaar hebben.

Anyway, ik heb de tuinbonen geruimd, zodat de jandijvie buiten kan gaan spelen. zo'n 10 cm hoog zijn de plantjes inmiddels en ik denk dat ik ze los moet laten. Best spannend. Grote tegenstander zal de slak zijn. Er moet maar een hindernisje opgeworpen worden in de vorm van een schuttinkje en daaromheen wat wit zand, aangevuld met regelmatige patrouilles van de burgerwacht. Komt er vast wel iets van de jandijviemannen terecht.

Maar goed, op dit moment regent het stevig. Ga ik eerst maar even mijn eigen boontjes doppen. (update: resultaat 2100 gram gedopte boontjes! Minder dan vorig jaar (had ik toen echt 7400 gram????), maar ik ben er heel blij mee!)

Had je wat?

'Heb ik wat van je aan?', lijkt deze mevrouw te vragen. Tis toch ongeloveloos! Er staat een hele bak vers slubberwater in de keuken en waar gaan we dan onze dorst lessen. Jawel! In de toilet.

Doortuffen of niet

Zo dat is fijn, m'n totootje is door de apk en er was helegaar niks mee aan de hand. Alleen even een paar bandjes voor als het straks winter wordt, was het advies. Ach, winter, dat duurt nog lekker lang!

Anyway, nou zit ik ermee. Want eigenlijk wil ik m'n karretje weer verkopen. Mens je hebt um net. Yep, is zo en het ding bevalt ook beregoed. Maar... ik rijd niet meer zoveel kilometers dat het nog interessant is om te dieselen. Elke maand gaat er 90 euro naar de motorrijtuigenbelasting en dan heb ik nog geen tochtje gemaakt!. Dus. Dilemma. Want verder is het een ideaal ding. Hapsnavelproef en minimuizen kunnen er veilig in vervoerd worden. En als ik deze dan weg doe, wat koop ik ervoor terug. Want zonder auto.. das echt geen optie.

Wel keek ik stiekem naar deze dingen, een brombak!!! is ie niet überKOEL! 'Nu misschien wel leuk', zei Muisman, 'maar bij de winterdag niet'. Tssss... ben geen watje (maar tis wel zo natuurlijk). Zag het helemaal voor me. Twee hapsnavels voorin en gaan met die banaan. Maarja, waar laat je de Minimuizen dan ennuh nog wat, zelfs tweedehands zijn ze ook niet echt goedkoop te noemen....

Lastig.

Let op: Mooi blogje van Rodolfo bij De Dutch Bloggers

Liefde ging door de maag

Kreeg een aandoenlijke liefdesverklaring in de vorm van een hartje van mijn aardbeienplantjes.

Je kon echt zien dat ze er aandacht aan besteed hadden.

Owwww wat ontzettend LIEF!

'Ik houd ook heel erg van jullie hoor!', riep ik aangenaam aangedaan door dit gebaar,

en hap, slik, wegde het wondertje der natuur met smaak.

Owwww wat VREET, uhm WREED bedoel ik.

YEP!

Vrij zinloos geweld eigenlijk

Het weer heeft mij overtuigd hoor, ik heb genoeg gezien en yes, het kan er wat van, maar laat het nu maar weer mooi weer gaan spelen.

Toch... eerlijk is eerlijk, de temperatuur is er een stuk aangenamer op geworden. Vanmorgen om vijf uur klommen we trouwens op de ladder, want er was sprake van plaatselijke binnenregen. 'Ík dacht al dat we een klusje vergeten waren', zei ik tegen Muisman, terwijl we de bladerdrab rond de afvoerpijpgatbeschermdingetjes (ja hoe heet zoiets ook alweer) weghaalden. De goten wilden wel lozen, maar het water kon de pijp niet in. Tja, dan maar naar binnen zullen zal de druppelmeute gedacht hebben, want de lucht weer in, zoals een oude zeeheld ooit opperde was geen optie. Jammer voor ons eej.

Anyway, vanmiddag ging het opnieuw los, wederom met hagelstenen en als extraatje een fikse wind. De tuinbonen gingen er al snel bij liggen, maar ik wist ze ervan te overtuigen omhoog te komen, al was het dan met behulp van een touwtje. Nou, moet kunnen. We hebben allemaal wel eens een steuntje in de rug nodig zullen we maar zeggen. De mais hield het net en de tomatenplanten waren deels omgezwiept, maar niet rampzalig. Na wat spalkwerk stond het hele zaakje er best weer schier bij. Als er nu weer even wat rust in de tent komt, kunnen de blaadjes zich ook herstellen. Ze kleven wat bemodderd bij elkaar en laten de tipjes enigzins hangen. Arreme, arreme groentjes.

Tis ook wel wat om mee te maken natuurlijk!

Woordenloze (maar met oplopende spanningen) zondag

*het is mij bekend dat je woordeloos schrijft en geen woordeNloos*

Woordenloze (maar wel op het beste plekje) vrijdag

(update 22.11: ik kan er wel een prijsvraag van maken. Is dit nou Sam of Lotus!)

HET WAS LOTUS!!!!


*het is mij bekend dat je woordeloos schrijft en geen woordeNloos*

Miep de bouwer

Moet je kijken. Kwam vandaag met de post. Wat een duplo man. Goeie koop vind ik zelf. Zestig euro heeft het me gekost. Nou moet je niet zeggen: wat duur!! Want dat is het echt niet.

Na wat vooronderzoek kwam ik er al snel achter dat de mensen wel weten wat hun MERKspullen waard zijn. En dat is het natuurlijk. Duplo heeft een naam, tis een begrip zeg maar, net als lego, het broertje. Daarnaast is het basisspeelgoed: sterk en gewild.

Anyway, alles ziet er nog netjes uit, glanzend en niet dof gekrast. Heul veul poppetjes en allemaal van top tot teen heel, een tractor, karretjes, racewagentjes, een postauto, bootjes, een hijsding, wat beestjes en een berg bouwblokken, twee grote bouwplaten een een paar wat kleinere en weet ik veel nog wat meer. Het was echt een vuilniszak vol! Ben er blij mee en Minimuis ook denk ik!

Kruiwagen

Hè, hè, opoe zit. Net nog even Minimuis naar huis gebracht met ut totootje. Flink gekweeld onderweg. Lollig hoor. Ik dacht bij mezelf: er is geen ouder of opa/oma die niet heeft gezongen van : poesje.... kom is ..... ik heb lekkere .... voor .... en voor .... rijste.... ooowahat heerlijk smullen.... En dan zingt op de puntjes het kind de ontbrekende woordjes! Ik denk dat het een zingstadium is dat iedereen wel heeft doorlopen met z'n eigen tro(e)l. Andere favorieten van Minimuis zijn trouwens de smerende beren, barbapapa en snappie de kleine krokodil.... Dat je het even weet.

Anyway, de dag begon met een bezoekje van overgrootopa en oma. Dus dat was dolle pret. Daarna flink bunkeren en een middagslaapje en toen lekker in de tuin. We renden als wilden in het rond. Nee, IK rende als een wilde in het rond. Minimuis zat in de kruiwagen te schateren. Op een gegeven moment moesten de rollen omgedraaid worden van mevrouw. Dat wordt um niet Minimuis, zei ik nog, maar daar wilde ze niks van horen. Eigenwijs als ze lang is die griet. Eind van het liedje was dat we allebei achter de kruiwagen liepen met heulemaal niets erin. Pogingen om een kat zo gek te krijgen dat hij in het bakje bleef zitten strandden jammerlijk. Tja, kan me er iets bij voorstellen.

Op de foto zie je minimuis die zorgvuldig bestudeert wat er nu toch weer op haar boterham zit! Nou gewoon kaas hoor Muissie! Wat dacht jij dan!

Vergeet ik weer de titel...

Ik wilde eigenlijk even iets schrijven over de tomaatjes, maar ik wacht nog even tot er iets meer ronde bolletjes te zien zijn. Ze gaan goed hoor, zonder windscherm en alleen gestut door een stokje! Had ik niet verwacht, want de start was moeizaam te noemen. Maar nou heb ik het er toch over zeker? Herstel!

Heb je m'n poepige bietjes al gezien? Deze is een cm of 2-3. Zo schattig. Ondanks de droogte doen ze het best goed, biet en co. Ik heb twee soorten namelijk, deze en biertels. Vanmorgen regende het trouwens flink....... uhm..... zes kilometer verderop dan hè waar de hapsnavels en ik aan het wandelen waren. Ik was in vijf minuten helemaal doorweekt. Boven de tuin had het stukken minder gehoosd zag ik wel. Jammer heur!

Nou moet ik weer - en nou gaat toch vooral over de tomaatjes - een beetje gieteren. Sproeien wil ik niet. Ik vul een aantal lege flessen en giet heel gericht rond de voetjes wat water. Bij het planten heb ik op de grond wat verteerde koeienpoep (koeienpoep? nee man, paardenpoep!) gelegd. Nou stel ik me voor dat bij elk gietbeurtje iets van die mest mee naar de worteltjes gaat. Weet niet of dat zo werkt, maar ik vind het leuk om dat te denken... mag best!

Nou, en dan zijn er nog de Blauwschokker capucijners. Mooie kleur hebben ze toch! Gaan ook errug goed die mannnen. Ondanks de knak waar ik het laatst over had. Kennelijk stroomt het levenssap nog flink!

oja voor ik het vergeet: nieuw blogje van de Dutch bloggers geschreven door Rodolfo, ons lid met nederlandse roots, woonachtig in de Dominicaanse Republiek.

Lekker dan!

En het leek Lotus nou nog wel zo'n perfect slootje om effetjes in te gaan zwemmem.....


En voor de Muismanfilmpjesfans: Muisman liep even een stukje met Sam mee.