Ah leuk man. Amerika 1870. Met papa Ingalls, die knoepertmacho, vol zachte kanten en met mooi donkerbruin krulhaar (en de wetenschap dat ie ‘in het echt’ jong overleed aan kanker geeft het kijken naar hem iets extra’s, iets melancholieks ofzo) En de mama natuurlijk, ook al zo zacht en vooral zorgzaam in het kwadraat en dan dat kleine poepige houten huisje, de strijd tegen de elementen, de kibbelende kindjes…. En prettig overzichtelijk hè, laten we dat niet vergeten. Goed en slecht zijn met gemak uit elkaar te houden. Heb je wat aan in deze turbulente tijden.
Muismans kopje thee is het trouwens helemàààààààl niet. Vooral als er stichtelijke woorden gesproken worden staat ie al achterin de tuin. ‘Je moet daar een beetje doorheen kijken’, roep ik um dan achterna. ‘Wat zeg je Muis? Ik versta je niet, gele vis blublubt er doorheen’, antwoord ie steevast. Ah, gele vis. Hmmm, lijkt me sterk, die hoor je ’s winters niet zo heel veel. Zeker niet onder een dikke ijslaag. Gele vis is geel (ja dûh) en erg groot. Hij woont in de vijver en hangt aan je vinger bij het voeren als je niet uitkijkt. Gelukkig heeft ie geen tanden eej. Maar dit terzijde.De Ingalls in hun kleine huisje op de prairie, daar ging het over.Ik ga er vast nog een paar keer naar kijken….. uhmmm.. in m'n uppie :P
(rip)
Posts
Vroeger nooit aan toe gekomen en ik denk dat die paar jaren ook helemaal niéts uitmaken ..... het stond al helemaal buiten het normale leven en dat is natuurlijk nóg zo ! Evengoed tóch simpel relaxen ,op de bank hangend na een dag hard werken in grote verwondering .....of het nóg zoetsappiger kan ..... moet kunnen hoor!
BeantwoordenVerwijderenHet is wel een lekker ding ja:) Keek ik ook vaak naar vroeger, heel soms zap ik en blijf ik er nog even bij hangen, vooral voor de papa natuurlijk:)
BeantwoordenVerwijderenIk heb even op je "rip" gekeken. Maar tjonge ik had echt geen idee dat hij zo veelzijdig was.
BeantwoordenVerwijderenIk geloof dat ik het deze keer met Man Muis eens ben.... sorry!
BeantwoordenVerwijderen