Geen diepgang?

Ik moest maar eens even googelen op 'zomerworteltjes'. Al kan ik natuurlijk ook een medemoestuinierder/ster om advies vragen, óf er een tuinboek op naslaan. Hoe dan ook, ik vraag me namelijk af of ik niet een fout begaan heb, door ze in de kas voor te zaaien. Dat wil zeggen, in de kas is o.k., maar de manier waarop mogelijk niet. Ze staan nu in een bakje van hooguit 4 cm diep. Dus nou bedacht ik me; stel dat je ze niet kunt verplanten, dan worden het wel de allerkortste zomerpeentjes uit de vaderlandse tuingeschiedenis eej!

Net terug van een lekkere wandeling. Sam stinkt en steunt, uitingen van een succesvol verlopen evenement. De broodbakmachine husselt en de koffiemachine sisselt de laatste stoom uit het waterreservoir richting koffiekan. Muisman en ik houden de bank bezet. Het kneutert hier weer behoorlijk. Mooi man!

Trek maar aan het touwtje...

De blokjes en de tuin moesten even wachten vandaag. Slingers ging ik maken, wel meer dan 20 meter. Een kleine erfenis van een vogel wier naam wij hier niet zullen noemen. Als je meer wilt weten, ten a day doet melding.

Gisteren had ik het over de thuiszorg. Ik heb het dertien jaar met plezier gedaan; thuis zorgen voor de mensen, in de context van een mooi bedrijf. Op m'n oude weblog stond vaak een verhaaltje over ontroerende of gekke en geestige gebeurtenissen. In mijn huidige werksetting, zijn er iets minder hilarische momenten om te beschrijven en dit weblog fungeert meer en meer als dagboek en motortje voor mezelf.

Sam wilde nog wel even opvallen vandaag. Er hing een touwtje uit z'n bek. Het leek me meteen wel een goed plan om ff een ruilmiddel te regelen. Gewapend met een stuk worst voor honden, stapte ik op het onschuldig kijkende beest af, hield het lekkers voor z'n snuit en terwijl de kaken uiteen gingen om toe te happen, trok ik aan het touwtje. Zat er verdeurie een tweede hands muis aan vast. Owwwww!

Naar boven

De rucola komt op in de tuin! Is dat leuk of is dat leuk. Dacht ik. Zal de rest van het gezaaide ook wel komen. Klinkt logisch, maar is het niet natuurlijk. Net alsof je zegt. Gisteren zag ik een gele motorfiets, zal ik er vandaag ook wel één zien. Of is dat toch wat anders... uhm... uhhh.... nouja, wat je in de grond stopt wou ik maar zeggen komt toch vaak weer boven. Dat laatste klopt sowieso voor een deel. Ik stuit vaak op stukjes glas en aardewerk die 'omhoog gewerkt' lijken te zijn. Misschien wel door alle beestjesmannen in de grond. Moeten ze maar niet met de kapucijners en de rest doen vind ik.

Anyway, had ik al de loftrompet gestoken over mijn rubberen bakvormen? Nee? bij deze.Al vraag ik me af waar je zo'n trompet dan steekt. Ook naar boven zeker, de lucht in, waar ie hoort. Ja hè? Maar ik dwaal af. Rubberen bakvormen daar had ik het over. Echt super in gebruik. Absolute aanrader. Je vet ze één keer in en daarna nooit weer. En alles wat je bakt zit los in de vorm. niks geen aangekoek zeg maar. De vormen zijn nog een overblijfsel van mijn thuiszorgtijd, of een aandenken aan. Zo kun je het ook zien. Bij m'n vertrek kreeg ik waardebonnen. Een deel heb ik omgezet in.... jawel... die dingen dus. Nog bedankt hoor jongens, als ik bak denk ik altijd even aan jullie!

Wel om het afstapje gedacht Wolf?

Sam was vandaag gelukkig wat opgeknapt. Z'n bruine ogen keken vanmorgen al snel vragend naar de etensbak en ook vanavond deed ie of de zomertijd al was ingegaan! Gelukkig maar. Wolf daarentegen is nog echt heel zielig. Hij probeert zijn rechter voorpoot zo min mogelijk te belasten en loopt alleen als ie echt niet anders kan. Misschien heeft de dakhaas wel een verkeerde sprong gemaakt bij het verlaten van de schuurzolder en heb ik hem gisteren bijzonder valselijk beschuldigd.

Nu ik veel in de schuur aan het bouwen ben, vindt Wolf het leuk om daar ook een beetje rond te hangen. Vooral op zolder, maar er is geen echte trap. Wij gebruiken een ladder en de wilde dieren moeten springsprangsprong-hupjes maken. Van vloer naar werkbank, op doos, op half affe tussenmuur, op balk... en omgekeerd. afijn. Legio momenten waarop het mis kan gaan eej. Maar even in de gaten houden.

De regen zeek de hele dag uit de hemel en wij sjouwden de inhoud van de schuur maar weer eens van de ene kant naar de andere. Ook dat laatste is niet top. Maar ik heb ruimte nodig om maandag verder te kunnen met de blokjes. En er moet een betonnen vloer gelegd worden tzt, das ook een goede reden om het gedeelte waar ik nu mee bezig ben (de schuur bestaat uit twee ruimtes), leeg te halen.

Anyway, nou doe ik even niks meer. Latur

Kommer

De Bees doen het goed in de kas. Basilicum, bonekruid, bindsla en de bieslook, het komt allemaal voorzichtigjes de grond uit. En ik zag ook wat tijmelientjes. Leuk hoor. Buiten is het nog niks. Ik hoorde vandaag een tuinboon tegen een kapucijner zeggen; 'mag ik een boon worden als ik met dit weer m'n kop boven het maaiveld uitsteek'. Tja humoristen daar in de moestuin. Heb ik weer.

Anyway, het is hier kommer en kwel. Sam wilde vanavond niet eten. Nou, dat is echt nog nooit gebeurd. Ik hoop niet dat ie echt ziek wordt. Wie weet wat het beest weer naar binnen heeft gewerkt en vervolgens blijft steken ofzo. Verder loopt Wolf te mankepoten en zowel hij als Tijger zitten onder de plekken door het vechten met soortgenoten. Noem me een pessimist, maar ik voorzie dat het nooit vrede op aarde wordt.

Zinloosheid troef. Een territorium van hier tot Tokio, allebei gecastreerd en toch vechten met rivalen tot bloedens toe. Tsss. Ik heb het al eens geschreven geloof ik, maar sommige wijsheden zijn het waard te herhalen. Oftewel, zoals een negentigjarige thuiszorgcliënte vaak zei over mannen; 'Ach, als het ondereindje begint te werken...' en dan keek ze er veelbetekenend maar vooral onheilspellend bij. Geldt ook voor onze katten geloof ik, die visie...

De schuur: deel 3 en nog wat

De handjes wat rust gegund vandaag. Dat wil zeggen, beetje minder met steen gegoocheld en wat meer met hout. Allemaal van gerecycled materiaal. 'Ik heb nog wat platen en balkjes staan, hebben jullie daar nog wat aan?', vraagt dan iemand die van z'n troep af wil. 'Kom maar op', zeggen we dan. Je sjouwt je soms een breuk, maar dan heb je ook wat :P! Dat laatste is echt zo. Je weet niet half wat voor mooi hout er vaak onder geblutste en verweerde verflagen zit. Hebben we het nog niet eens over de besparing die hergebruik oplevert.

Ik heb de schuurraampjes rondom afgetimmerd en ook een kattenluiktunneltje gemaakt. Een doorloopje op niveau voor de wilde dieren zeg maar, dwars door de steen, het isolatiemateriaal en de houten afwerkplaten. Het timmeren ging voorspoedig, het kattenluikje opnieuw monteren bleek echter een uitdaging. Dan ga je toch twijfelen aan jezelf. Tig keer terug moeten lopen omdat de buitenkant er bij het zoeken naar schroefgaten weer af viel, het beweegbare deurtje los schoot en in onderdelen uiteen viel, Sam z'n kop door het luik stak en de bewegende vingers hapwaardig vond. Wilde ik er toch heel eventjes een doorloopkrater van maken. Maar ik heb me beheerst. Victorie!

Muis gaat ook weer wat aan '@ work' voor centjes. In elk geval van april tot mei interviews afnemen in het kader van gezondheidszorg gerelateerd onderzoek en misschien ook nog wat andere zaken, maar dat gaan we nog verkennen, de mensen en ik. Leuk eej.

De schuur: deel 2.

‘Kom!’, zei ik tegen Sam, ‘op naar de bouwmarkt, dit is geen doen zo’, en we stapten snel in onze koektrommel. Het werd de hoogste tijd om ‘t gasbetonblokbouwen de 21ste eeuw in te tillen. Wat een crime zeg, dat op maat zagen van die blokken met een afgedankte houtzaag, ik kreeg er bijkans rsi en uitputtingsverschijnselen van, om het nog maar niet te hebben over de tijd die ik er mee kwijt was.

Bij de bouwmarkt scheurde een ietwat overspannen hulk op waanzinnige wijze en vlak voor ons langs, een leeg parkeervak in. Tja, stel je voor zeg dat ik er zou gaan staan. Tsssss….. Ik heb niet eens een plek nodig eigenlijk. Ik zou zo met m’n minikar door de winkelpaden kunnen cruisen. Maar dat mag dan weer niet eej.

Anyway, ik zag een veel mooiere stek, vlak bij de ingang. ‘Ongelooflijke hork, sukkel’, pruttelde ik nog wat na, natuurlijk net toen de man langs liep en prees me gelukkig met Sam. Zo leek het net of ik tegen m’n viervoeter knorde. Maar die parkeerterrorist was hoe dan ook een knurft hoor, want hij floot heel vals het smurfenlied…. ik bedoel maar :P

Niet veel later reden we opgetogen naar huis. Naast me lag een hagelnieuw stukje gereedschap. Wat een fantastische megatanden had dat ding!!! ‘Eerst maar even een kopje koffie?’, zei Sam. ‘Dacht het niet knul, krijg je maar rood haar van en trouwens, ik wil m’n zaag meteen ff uitproberen.’

Nôh, echt waar…. Terwijl de bikkelharde tanden onbarmhartig in het beton hapten, vulde de schuurruimte zich met de zoetgevooisde tonen van een vioolconcert. Een schitterend siervuurwerk barstte los en enkele seconde later had de ene helft van het blok zich moeiteloos en met een elegant plofje losgemaakt van de andere helft. Briljant!

Afijn, zo ging het een stuk beter met de bouwerij. Aangezien het proces een herhaling werd van de gasbetonbouw van maandag, heb ik geen fotoverslag gemaakt. Was ook niet op de plaat vast te leggen eigenlijk, zo snel ging het... (geintje:P)

Gezellig!

Ik was een dagje op stap met moeder Muis. heel gezellig. We waren naar het Fries Museum in Leeuwarden, want daar was een quilt tentoonstelling. Leuk opgezet en veel te zien. Er was trouwens ook veel te aanschouwen op het toilet. Daar had een grote creatieve geest echt alle muren voorzien van spiegels. Ietwat wazige spiegels weliswaar, maar helder genoeg zal ik maar zeggen. WC van het type 'Way to much information'. Maar wederom heel gezellig, want zo zaten we niet alleen, ik en ik.

Anyway, thuisgekomen ging de telefoon. Net even te snel voor het fijne. Je wilt toch even rustig en bedaard arriveren zeg maar. En trouwens de display meldde; anoniem. Minder gezellig, vaak telemarketing. Helaas werd ik daarmee het slachtoffer van mijn eigen 'anonieme-telefoontjes-laat-ik-lopen-beleid', want op het antwoordapparaat stond vervolgens een interessante vraag over het uitvoeren van wat interview werkzaamheden. Verdeurie. Afijn, ik zal er morgen maar eens even achteraan gaan. Hebben we in april misschien wel kaas op de bammetjes :P

Oja, of Sam me ook gemist had, mailde Moeder Muis... nou.... hahahahahahaahhaha... dacht het niet. Hij kwam al aanlopen met m'n agenda. Of ik niet nodig weer eens iets moest plannen. Kon z'n juf van school um wel weer even uitlaten. Ze waren op stap geweest. Lekker lopen én spelen met een ander hondje. Dat wil Sam elke dag wel! Muisman? Misschien wordt het tijd voor een Samira! Gezellig!



Filmpje made by Sharon.

De schuur: deel 1.

'Hoe doen anderen dat dan!', riep ik laatst tegen m'n schoonheidsspecialiste en stak mijn beide handen vol drama in de lucht. Ze moest natuurlijk wel begrijpen dat het ernst was. Ik wou namelijk ook wel eens prachtige lange nagels en mooie poezelig zachte handjes. 'Die anderen, met handjes zoals jij bedoelt, doen dat niet', luidde haar vernietigende oordeel en ze lachte er hard bij. Maar ze heeft wel een punt ben ik bang. Een dagje met steen en cement en mijn klavieren lijken op uhhh... nouja, lijken helemaal nergens meer op. Laat ik het zo maar zeggen. Misschien moest ik het ook maar niet meer doen dan.....

Tsss, ben daar gek!

We gingen vandaag dus een beetje bouwen. Een hele klus. Niet het eens werk zelf hoor, dat ging traag, maar gestaag de goede kant op. Mijn knecht misdroeg zich echter enorm; met de waterslang aan de haal, tegen de trap aanlopen op het verkeerde moment, in de weg zitten en alles, maar dan ook alles bewerken met z'n grote snufferd. Dat vrat energie. Om half vier was ik er echt moe van. 'We gaan woensdag weer verder hoor, straks bega ik namelijk nog een ongeluk aan je', zei ik semi-grappend tegen m'n maatje en stapte tevreden onder de hete douche. Want dat was ik wel hoor. Heel tevreden zelfs. Mooi beginnetje gemaakt met het afwerken van de schuur!

Kijk, een beeldverslagje van de eerste klusdag:

Verspenen op een zondagochtend

'Zo gauw de kiemplanten meer dan twee blaadjes hebben kun je ze verspenen (verplanten en meer ruimte geven)', las ik ergens. Pfewww, dan waren we wel laat! Onze zaailingen waren inmiddels meer dan ruim van blad voorzien. Reden voor Muisman en mij om vanmorgen de grote pepertjes, paprika, tomaat en pompoen verspeenactie op te starten. Al snel stonden er weet ik hoeveel stuks van zowel de tomaat als de paprika in een apart potje. Om over de hoeveelheid pepertjes maar te zwijgen.... Een onvermijdelijk inzicht volgde rap. Volgend jaar kleinere hoeveelheden zaaien offuhhhh..... naar een huis met grotere vensterbanken verhuizen! Kan ook natuurlijk.

Nog even een nabrandertje. Een tijdje geleden kocht Muisman via een veilingsite een heleboel spuitbussen met verf. Bij die kavel hoorde een metalen winkelrek. Zaten we ook niet op te wachten, maar goed. Je koopt alles of niets. Anyway, Drie keer raden op welke manier dat rek nu toch wel heel handig blijkt te zijn! Kunnen we hier mooi nog ff blijven wonen eej. :P


Gezellie hè!

Michelle en ik zeien dit en dat!

Michelle en ik zijn dol op tuinieren, maar dat hadden jullie al wel begrepen. Anyway. Zeg ik tegen haar, ‘joh, ik heb wat teveel bietenzaad eigenlijk. Heb jij daar nog belang bij?’. Zei ze, ‘Nee, doe maar niet, vindt mijn man niet lekker’. Ik zeg ‘Wat? Lust ie dat niet?’ ‘Nee’, zei ze, 'dat lust mijn Barackje niet'. ‘En jij dan Michelle, lust jij wel bietjes?’, zeg ik zo. ‘Ja hoor, ik wel’, zei ze, ‘met fruit of met vis… mmmm lekker!’. ‘Nou dan zaai je toch een rijtje, meid!’, zeg ik, ‘vraag je of de kok voor je mannetje wat anders op het menu zet.., of je eet ze als ie op pad is. Mogelijkheden zat toch?' Moest ze lachen, ‘je hebt helemaal gelijk Miep', zei ze. Geinig hè!

Tja, soms moet je elkaar even op het goede spoor zetten eej!.

(je leest wel eens wat)

Plons

‘Doe het zelf maar, zei de hakselaar na een half uurtje hakselen. Serieus? Zoveel takken en dan zelf kleine stukjes knippen ofzo? dacht het niet. Klusje voor Muisman, die zal het apparaat wel eens ff mores leren.

Dan maar de schuur opruimen, want langs de muur die verder opgemetseld gaat worden stond nog allemaal rotzooi geparkeerd. Kun je niks beginnen eej. Morgen en overmorgen wordt het nada, maar maandag ga ik aan de slag met de gasbetonblokjes. Ze staan inmiddels mooi in het gelid op de oprit.

‘Plons!’, klonk het. Dat geluid hoorde bij Sam z’n les van de dag. Kort daarvoor balanceerde het witte monster nog op de vijverrand in een poging water naar binnen te slobberen. ‘Dat moet makkelijker kunnen’, zag je hem denken en hij deed een paar stappen vooruit, maar de bodem was verder weg dan verwacht. Maaiend met zijn poten werkte hij zich naar de overkant. Ik stond er handenwringend bij en keek er naar. Nee, niet omdat ik bang was voor Sams hachje hoor. Echt niet! Het beest zou zich wel redden. Nee joh, ik dacht meer aan de vijverfolie…..

Maar goed, we hadden het over de les van de dag..
En Sam wat heb je nou geleerd? Wat? Dat een vijver na bekomen te zijn van de eerste schrik toch wel leuk is?

Zucht...

Onzalig idee

Vanmorgen zaten Sam en ik al(weer) om kwart over zeven op de bank. In het kader van ‘een werkdag begint op tijd’. Hoe het voelde? Nou, iets in de trant van; WAT DOE IK HIER!!! Tja, vroeg opstaan is niet mijn ding. Extreem laat hoeft ook niet echt hoor, maar een uurtje of negen das nou eigenlijk precies goed.

Maar voor zolang het duurt is de hele handel hier dus vroeg uit de veren. Als Muisman naar zijn werk gaat, start ik ook met een klusje, in de tuin of aan het huis.. Tenminste….. dat is het plan..

WIE BEDENKT NOU ZOIETS GAARS.

Ikzelf.

Tja, het huis moet een keertje af hè. Na 10 jaar met horten en stoten bouwen is het leuk geweest. Het moeten er geen 12 worden zeg maar.

Dus.

Nu heb ik een stuk of 100 gasbetonblokken besteld voor de binnenmuren van de schuur. Die zijn nog steeds niet helemaal opgemetseld, nadat Muisman en ik er samen een nieuw dak hadden opgezet. Pfewww, dat was pas een klus!. Anyway, de blokken worden vandaag of morgen bezorgd. Zullen we eens even een potje gaan metselen.

Ging ik wegens groot succes vandaag nog maar even met de hekjes in de weer. Voor de kruidentuin moest namelijk ook nog een rand. Pffffff nog even en het lijkt hier wel een volkstuincomplex met al die afscheidinkjes! Ach ja, tis voor de goede zaak eej! Straks ga ik tegen die hele lange rand een laagbloeiende lathyrus ofzo zaaien. Moet je zien hoe mooi dat wordt!


En inmiddels heb ik aardig wat takjes gesnoeid om bij het zaaigoed te zetten. Geheel gratis-en-de-voor-niets! Beter!


Ennuh.... morgen is het hakseldag, weet je ervan!

Hekjesdag

'Zo hé, mooie schermen hebben die mensen', zei ik tegen Muisman terwijl we door het dorp reden. 'LCD?', vroeg Muisman. 'Nee joh, Wilgentenen!' Hahahaha, tekenend deze eenakter voor twee personen. Je gelooft vast wel dat Muisman degene is die met computers werkt.

Ik was vandaag in de schuur en buiten aan de slag. Doel: het Samproof maken van de moestuin, door middel van hekjes. Een lachertje natuurlijk die ienieminidingen die ik maak van haspelplankjes. Ze komen tot Sam's knieën zeg maar :P. Toch zal het hem leren om te onderscheiden waar hij wel en niet mag rondbanjeren. Op deze foto kun je vier van de vijf hekjes zien. (3 kleine vaste hekjes en 1 groot klaphek)

Toen de kas kwam, zat het glas in een soort van houten krat. Leek me wel leuk om er wat zinvols mee te doen. In elkaar hakken kan altijd nog eej. Dus nu is het een soort van werkkast/tafel geworden. Altijd handig.

Ennuhh.. als echte beginnend moestuinierder kijk je alleen op de achterkant van het pakje zaad. Ah! begin maart in de volle grond staat daar dan! Dus dat doe je natuurlijk! Maar ik had beter op de weersverwachting kunnen letten. Het journaal meldde dat het de komende nachten heel erg koud zou gaan worden aan de grond..... Tsssssss..... toen kwam er in mijn muizenkop een depressie binnen. Owwww als dat maar goed gaat. Op de foto staan zaaibedjes (van links naar rechts) capucijners, spinazie en rucola.


Zo, morgen verder!

Groei

Ik moest Sam een paar keer uit de tuin plukken. Hij vindt gedroogde koeienmest errug geslaagd. Als ie morgen nou maar niet nóg groter gegroeid is!



Oja, voor ik het vergeet. Dinsdag ben ik op stap. Zie jullie woensdag?

Nuttige zaken

We sloegen vanmorgen aan het zaaien, Muisman en ik. Bonekruid, bieslook, tijm, koriander en nog veel meer kruidjes en ook wat groentedingen. Gezellig in de kas. Met verwondering keek ik naar het zakje lavaszaad (maggiplant). Jarenlang bezig geweest om de megastruik die op een beroerde plek in de tuin stond uit te roeien, heb ik kennelijk in een onbewaakt ogenblik toch weer zaad gekocht. vlaagje verstandsverbijstering, maar aan de andere kant... wat is het leven zonder maggiplant. Helemaal niks, webwezens!

Buiten zaaiden we tuinbonen en staken vervolgens overal stokjes in de grond. In het kader van het ontmoedigingsbeleid richting de poepende wilde dieren. Het leek wel een mijnenveld verdeurie. Ik moet nu eerst maar van panlatten stokjes zagen of takken transformeren tot kleine prikkers. We hebben er nogal wat nodig de komende tijd. Bietjes, boontjes, spinazie, sla, het moet nog allemaal in de grond en om het tuinieren zoveel mogelijk low budget te houden, gaan we die echt niet kopen! Over budget gesproken, we kunnen wel een openluchtconferentie organiseren voor fakirs gedurende de kiemtijd, mogelijk een gat in de markt. *maakt aantekening op to-do-list*.

Anyway, vanmiddag even gekeken of Minimuis het goed maakte. Het was super, want ze moest huilen! Kon ik lekker met 'r op de arm lopen! Hiehaaah!

Woorden enzo

Er zijn leuke woorden op de wereld. Zo kreeg ik een mailtje van een bedrijf dat aan golfbalbedrukking doet. Het leek wel een Belgische term, die kunnen soms ook zo precies aanduiden waar het om gaat. Neem nou droogzwierder (centrifuge) of wentelwiek (helikopter), daar zit toch geen woord Frans bij. Muisman kwam verbaal ook errug leuk uit de hoek . ‘Ik heb alleen nog een éénsloksborreltje in de aanbieding’, zei hij en hield twee half gevulde glaasjes omhoog. Nou, dat klonk toch een stuk beter dan de term mondergering (nadruk op eerste lettergreep) die ik in gedachten had. Zo doe je nog eens wat scrabblewoorden op trouwens.

Het was sowieso een leerzame dag. De moestuin werd licht omgespit, geharkt en daarna bemest. In dat laatste zat een leermoment voor boerin Muis. Niet tegen de wind in strooien. Boer Muis heeft zo’n 'learn on the job' ervaring niet nodig. Zijn soort piest al eeuwen de goede kant op, dus een link leggen met effectief strooien of zaaien zit in de genen voorgebakken zullen we maar zeggen. Les twee speelde zich binnen af. Als je brood gaat toasten in de oven, blijf er dan bij. Deed ik niet, waardoor vier tosti’s een halfzijdige crematie ondergingen. Droevige zaak, al kon ik de bovenkant vervangen door nieuwe bammetjes. Turend naar het bruiningsproces kwam les drie voorbij, maar dat was wat je noemt ouwe koek: wachten duurt lang!

Beetje spitten.. (je hebt werkpaarden en (witte) tuigpaarden eej :P)


Een stuk van de tuin. Er is nu al geharkt en bemest enzo.


Ennuhhhh. zulke rare jongens kun je tegenkomen. Deze snorkel zit bij te komen van de schrik, hij zat diep onder de grond vermoedelijk een beetje te suffen.

Tuinporno?

Zoals te verwachten was, volgde vandaag de volgende stap in de tuin (zie gisteren). Kon niet anders natuurlijk met deze kneiterharde lentedag! Het Digitalisparadijs wat ik voor ogen had, is uiteindelijk meer een digitaliswelving geworden. Twee welvingen om precies te zijn, links en rechts van de halve cirkelvormige ophoging, die de moestuin begrenst (foto volgt-ooit-).

Ik vind het wel erotisch klinken eigenlijk. 'Dag onschuldige passant, hebt u mijn prachtige digitaliswelvingen al gezien?'*geschokte blik* 'Mevrouw Muis, wat zegt u nu!' *rent gillend weg*.

Anyway, die halve cirkel waar ik het over had, ga ik helemaal vol zetten met plantjes die aantrekkingskracht uitoefenen op vlinders. Moet me nog even verdiepen in de soorten. Ik denk dat ik achter de halve ring wat vlinderstruikjes zet. Wordt vast super.

Ook super was het mailtje met daarin de vraag of ik aan een workshop mee wilde werken die georganiseerd wordt in het kader van pas ontwikkelde kwaliteitscriteria parkinson/dystonie. Aan die criteria heb ik ook mijn steentje aan bijgedragen, dat maakt het extra leuk. Gaat in juni gebeuren. Is er die maand in elk geval brood op de plank :P

Vind ze mooi!

Op buienradar kun je tegenwoordig zien waar het motregent. De gebieden worden aangegeven met een grijs kleurtje. Tot mijn ongenoegen zou dit tintje het overgrote deel van de middag kleuren. En ik was nog wel van plan om tuindingen te doen verdeurie! Besloot me er niet door te laten weerhouden, dus nu is de moestuin nagenoeg onkruidvrij en klaar voor de volgende stap.

Morgen (of overmorgen) ga ik een beetje gedroogde koeienmest strooien en dan de grond licht omwerken. Maar voor ik daaraan begin wil ik alle digitalismannen die rondzwerven in muizencountry verzamelen en lekker op een kluitje in het digitalisparadijs zetten. Mooie term voor een klein stukje speciaal voor deze prachtige bloem gereserveerd hoekje. Ik was blij dat ik nog zoveel plantjes terug vond trouwens. Afgelopen najaar heeft Vrouw Ekster wel 100 vingerhoedskruidjes (zoals ze ook heten) uit de tuin verkocht, maar gelukkig zijn er toch een aantal aan de eksteroogjes ontsnapt!


Nouja, zo moet het dus gaan worden hè :P
rip

Cultuuromslag

Sam ging weer naar school gisteren. Ik weet niet wie er meer teleurgesteld was, ikzelf of de leerling. Stond de puppygehoorzaamheidstraining nog in het kader van spelen met andere hondjes, lang leve de lol en we leren tussendoor ook nog wat, deze vervolgcursus 'de sociale huishond' bleek andere koek. Niet samen dollen en vooral goed opletten, want we moeten straks examen doen.

Sam snapte er niks van, die wilde zo graag even los rondrennen met de andere viervoeters en nou mocht het niet ! En ik dacht even dat we in een militair trainingskamp waren beland. Lag echt niet aan de mensen die lesgaven trouwens,want dat zijn lieverds. Nee het kwam meer door mijn natuurlijke afwijking acuut lacherig en afwerend te worden, bij in de pas lopen vereiste zaken (*maakt aantekening voor sessie met psychiater).

Denk dat het volgende week wel beter gaat. We weten nu wat de bedoeling is en als Sam en ik samen een beetje oefenen, doen we dat examen met twee vingers in Sam z'n neus.

Waar komen die nou vandaan!

Soms krijg je wel eens antwoord op een vraag, die nooit in je opgekomen was, als je niet zojuist het antwoord had gekregen.

Snap je niet?

Nou, ik had me bijvoorbeeld nog nooit afgevraagd hoe de aanvoer van goudvissen en karpers in een tuincentrum geregeld was. Ik bedoel, kwam er dan een tankauto vol vis en hengelde de medewerker een middagje met een schepnet de vinnekes van zijn keuze eruit. Ik zeg maar wat. Nou, mooi niet. Hoe wel? Gewoon, ze worden aangeleverd in een verhuisdoos met daarop een adres en een postzegel. Op de buitenkant staat een plaatje van het soort zwemmer. Dan komt een tuincentrummedewerker met een stanleymes en die snijdt de plakkrand open. Vervolgens vist ie een plastic zak uit de doos, die is gevuld met water en heul veul op de millimeter zwemmende vis en dan worden ze met een schepnet eruit gelepeld, hup zo het aquarium in. wist ik niet... wel lichtelijk bizar eigenlijk.

Over bizar gesproken. Ook gespot in de intratuin: een pak met ingrediënten om zelf koekjes voor je hond (of samen met je hond?) te kunnen bakken.... hahahahahahahahaha... uhhh... of is het om te huilen. Ga ik nog even over nadenken.

Hoe groot?

De pompoenpitten die ik gezaaid heb, beginnen zich te ontwikkelen tot mooie plantjes. Het jonge groen groeit voorzichtig slingerend naar het licht van het dakraam en de nieuwe blaadjes krijgen die typische rafelrand. Ze moesten maar eens naar een iets minder ideale plek, want anders schrikken de jongelingen zich straks te pletter wanneer ze met de voetjes in de koude klei terecht komen.

Pompoen en courgetteplantjes enzo doen me altijd denken aan een in de stad wonende (ex)collega. Nee, geen fysieke gelijkenis, maar meer een gebeuren, dat me altijd doet grinniken. Misschien heb ik het al eens geschreven in een logje. Anyway, toen iemand vertelde dat ze pompoenplantjes had, zei deze collega, 'Ha leuk, die wil ik ook wel, dan zet ik ze in de vensterbank!'. 'Uhhhh.... ik weet niet hoe groot jouw ramen zijn', kon ik nog net uitbrengen en rolde van het lachen onder de tafel. Zag het al helemaal voor me. Dat soort jongens kunnen een aardig formaat aannemen... Nouja, ik vond het grappig.... Uhhh.. je moet er bij geweest zijn moet je maar denken. :P

Ruikt niet naar rozen....

‘Zou ik Wolf dan toch ergens hebben opgesloten’, vroeg ik me vannacht af, terwijl ik ingespannen luisterde naar het kattengejammer. Het klonk niet krolsig met van die hoge uithalen. Meer aanhoudend klagelijk. Verdeurie, maar even m’n warme bedje uit om poolshoogte te nemen.

In de aanbouw zat een grote zwarte witte kat met een soort van boeventronie, door de zwarte vlek rond z'n oog, ontspannen op een stoel. Hij loerde naar beneden, waar Wolf op de grond zijn doordringende mauwmantra liet horen.

Ik deed de deur open en keek naar de indringer. Het beest keek op zijn beurt naar mij en toen naar Sam, die toevallig een nachtje buiten de bench mocht doorbrengen en enthousiast op het lawaai afkwam.

Zoveel aandacht werd um toch te veel van het goede. Na een poging het huis dwars door het glas te verlaten, koos boevermans met een noodgang de route richting het kattenluikje. Sam ook. Leuk spel hoor, seinde z’n staart!

Klappergeluid één markeerde de aftocht van de nachtelijke bezoeker en ik zag hem wegsperen. Klappergeluid twee, toverde de kop van Sam tevoorschijn. Meer kon er niet door de kleine opening. ‘Shit!’, zag je um denken.

Wat bleef was een helse stank. Een voorproefje van de nationale wilde dieren sproeifestijndagen? Zeker inspiratie opgedaan bij m'n logje van gisteren. Lopen ze toch echt voor op schema hoor!

16 maart

16 maart verklaar ik het tuinseizoen voor geopend. Weten jullie ervan. Je mag wel eerder beginnen hoor (:P), maar ik stort me vanaf die datum op de braakliggende zwarte grond. Bij het starten met de tuin horen ook de nationale hekjesdagen en de integrale paadjesaanlegweken. Weet je ervan

Ennuhhhh.... 16 maart doe ik ook de aftrap voor de voorjaarsafbouwmaanden. Het muizenkot moet nodig afgemaakt worden. Er liggen teveel losse draadjes in en om het huis. Moest ik maar eens aan elkaar gaan knopen. Verven, metselen, beetje timmeren... Tja, Ik heb nog even geen opdrachten, dus als ik nou niet nog niet aan de slag ga, wordt het nooit wat!

En 16 maart ga ik ook nog... ach, wat zeur ik toch. Jullie lezen het vanzelf hoor, vanaf 16 maart, dan gaan we los!

terug in de tijd

Vond ik zowaar een doos met oude babykleertjes op zolder, helaas aangetast door vocht en vooral de tijd, maar toch... Het feest der herkenning. Oja, dat truitje met het leuke kabelpatroon, is ook zo, gebreid uit het grote babybreiboek, dat ik nu nog steeds heb trouwens. En och Gossie en dat blauwe slobpakje, dat stond altijd zo grappig. Ennuhhh wat zijn dit, navelbandjes zeker... worden die nog gebruikt? Afijn, het kan allemaal weg helaas sinterklaas. Nouja, allemaal. De verdwaalde katoenen luier heb ik er tussenuit gepikt en omdat de naaimachine toch op tafel stond, washandjes van gemaakt. Had ik niet meer, maar nu dus wel. Waslapjes met geschiedenis, die vind je niet bij de wibra :P

Van houtskool ga je gaten graven..

Vanmorgen zag ik warempel een heel klein lichtgroen kopje boven de grond uitsteken. Na lang wachten gaat er nu eindelijk toch leven komen in de bak met ananaskerszaadjes (zie logje 19 feb, label tuin). Super! Ik zag nog meer boven de grond uitkomen trouwens, maar daar was ik minder blij mee. Het was de achterkant van Sam.

'Ik heb slecht nieuws en goed nieuws', zei ik tegen Muisman. 'Sam wilde binnendoor naar China, maar het goede nieuws is, dat ik hem op tijd bij z'n kladden had'. Tjonge, had het beest zomaar een krater gegraven in het grasveld. Nu heeft de tuin mollehopen en Samgaten. Tsss.. Kon er ook nog wel bij.

Ik had namelijk een uurtje ervoor nog met de dierenartsassistente gebeld. 'Mijn hond heeft verkoold hout uit de vuurkorf opgegeten, is dat erg?' 'Hoe heet de hond?', zei de assistente. 'Sam', zei ik. 'Ahh DIE Sam', zei ze. Tja, die uitspraak zullen we maar positief duiden, want deze assistente had um nog nooit gezien volgens mij.. Wereldberoemd in Groningen ons witje! Anyway, het kon geen kwaad...

Liefde is...

Die Minimuis is me er eentje hoor. Heeft ze haar mooie 'I love Oma' rompertje aan, maar ondertussen poept ze gewoon naast het pampertje op m'n trui. 'Nou kan ie wel weer hè, kleine drol!' Achja, samenvallen van factoren zeggen ze dan; beetje dunne babypoep, beetje wrijven over het ruggetje en billetjes met een liefkozende omahand, klein beetje speling in de luier.... tja en het leed is geschied. Of gescheten eigenlijk, maar dat klinkt weer zo grof voor zo'n ontzettend klein en fijn wezentje, dus dat zeggen we maar niet.

Anyway, zo na een week vind ik het formaat van minimuis een stuk beter. De kleinheid went snel zeg maar, das mooi, want begin mei moet ik wel in actie komen als oppasmuis. Hmmmmm.... ik zal eens even een boek opzoeken wat babietje van een week of tien allemaal kan... tekenen, scrabble, fietsen.... ghehgheh geintje... maaruhhh vast wel lekker tegen oma aanhangen! Heb ik nou al zin in.