Wassuhweweer!

Owwwww bijna de blogdeadline gemist zeker? Ik ging vanmorgen om zeven uur de deur uit en kom net weer binnen. Errug leuke dag gehad. Een Landelijke Dag om precies te zijn, want zo heet de jaarlijks terugkerende ledenbijeenkomst, georganiseerd door de patiëntvereniging waar ik momenteel voor werk. Boeiende lezingen, muffins en cake bij de koffie, heerlijke lunch (een muis moet goed eten!), leuke mensen en weer veel ideeën opgedaan. Das allemaal bijzonder blijmakend.

Nou lekker thois bij man mois, alle wilde dieren én Sam niet te vergeten. Met een potje handgezette koffie.... Dat lag niet aan Muisman, die schroefde de koffiemachine uit elkaar en kreeg het verwarmingselement weer aan de praat. 'Maar ik kon eigenlijk geen echte oorzaak vinden', zei de man al toen ie verslag deed van z'n klusserij, 'Heb voor mezelf wel weer een potje koffie met het machien kunnen zetten, dus misschien doet ie het nog wel een keer'.

JAAAAHHHHH had je gedacht.... lauw loenen... nouja, de rest van het verhaal ken je (FLUIUIUIUIUIUIUIUIUIUIUIUIUITEN KRENG!!!)

Kun je fluiten, fluit dan mee

Mijn fluitketeltje kan fluiten joh! echt waar, als er iets als 'so you think you can fluitketelen' bestond, zou mijn metalen bakje erg hoog scoren.

Wanneer de temperatuur van het water naar het kookpunt stijgt en de stoom z'n uitweg zoekt, hoor je een hele breekbare, ietwat aarzelende toon ontsnappen uit het toptuutje. Net of het keteltje je de kans geeft om vast in beweging te komen voor straks, als de boel op ploffen staat. Niet dwingend, maar met een zoetgevooisd stemmetje, alsof het wil zeggen; sorry, sorry, sorry dat ik stoor, maar het water is zo op op temp hoor! Das toch uniek niet waar? Ik heb het wel eens bij andere fluiters gehoord, maar toch, die verbleken bij het beschaafde invoelend vermogen van de dit exemplaar.

Meestal luister ik trouwens slecht en ben dan net te laat, moet nog een zinnetje afschrijven, of iets wegleggen en dan krijg ik de volle laag. Maarja, daarheb ik dan zelf om gevraagd eej! Een gewaarschuwd mens telt voor twee.

Want mal dat het vervolgens gaat... kneiterhard en hóóóóóóóóg!!!! Ik heb Sam z'n oogbollen wel eens van plaats zien wisselen, gaat rechts naar links en omgekeerd, puur vanwege die hoge snerp. Zelf knijp ik ook mijn ogen dicht heb ik gemerkt. Merkwaardig, want geluid blijft toch een orenkwestie zou je zeggen... maar misschien trek je met die beweging de gehoorsuitgang wat dicht.

Afijn.... ook vanavond was er weer een fluitconcert.... misschien voorlopig wel de laatste, want Muisman gaat morgen de koffiezetter repareren (naar wij hopen). Liet ik ketelmans even extra doorhalen.... moet kunnen toch! Voor wat uhhm.... hoort wat!

Plaatselijke bui

Sam is tegenwoordig een echte man, tenminste dat denkt ie. Als we een lantaarnpaal, hek of heg tegenkomen tilt mister macho zijn poot op en straalt een plasje DNA op het toch al zo geteisterde voorwerp. Want laten we wel wezen. Sam is natuurlijk niet de enige die zijn vlag op deze wijze plant.

Anyway, nou ben ik dus bezig om hem dit onhebbelijkheidje af te leren. Ik vind het een vieze gewoonte kort gezegd, een klimrek of een doelloos paaltje, Sam ziet het verschil echt niet. Maar dat ombuigen is nog lastig hoor. Praten hielp in elk geval niks. 'Mensenmannen gaan toch ook niet op de pot zitten als ze moeten plassen', poneerde het beest brutaal.. Nouja zeg, ik stond met mijn oren te klapperen! Ohh, die zijn er best wel hoor', antwoordde ik, 'en trouwens, dat is heel wat anders! Hoorde ik hem toch heel vals 'watjes' brommen.

Afijn, nu roep ik elke keer als ie aanstalten maakt; NEE! en trek um weg van de plek des onheils. Moet zeggen dat m'n stem wel hard klonk in de slaperige nieuwbouwwijk. Zeker vijf andere honden hielden hun straal in...... Das toch bijzonder eej :P

Als een pier, mensen

Nou zeg, zitten Muisman en ik klaar op de bank voor het traditionele kopje koffie na de maaltijd.... zegt het koffiezetapparaat 'doe het zelf maar'. DOE HET ZELF MAAR??? Is dat ding nou helemaal gek geworden, waarom denkt meneer dat ie op het aanrecht mag staan dan.. nou? nou? nou? Om z'n mooie design-outfit te showen? Dacht het niet!! OM KOFFIE TE ZETTEN JA! *hyperventileert van ergernis*

Snotterpetotter zeg. Ongrappig natuurlijk. Want tuurlijk kunnen we met een keteltje en een filter aan de slag. Alhoewel, ik heb geloof ik niet zo'n ding dat zelf op een thermosgeval kan staan, maar daar is overheen te komen. Ik heb gewoon geen zin om een nieuwe te kopen -KOST-JA-HASSSSSTIKKE-DUUR-JA- In groningen zeggen ze heul veul ja, wisten jullie dat al?

Anyway, We gaan niet meteen over tot begraven. Muisman gaat de dwarsligger nog even onder handen nemen. Een doodsoorzaak vaststellen of - laten we uitgaan van het postitieve - weer tot leven wekken, kan ook natuurlijk. Ga ik nou maar even wat water op het vuur zetten.

Vroeger enzo

Op Twitter heb je topics. Dan heeft iedereen het over een bepaald onderwerp zeg maar. Vandaag was: 'toen wij jong waren'... een item. Kon je dan iets over melden als je zin had.

Tja, wat was er nog niet toen ik jong was dacht ik toen en twitterde voor de leuk iets over Ken van Barbie, die in zijn begintijd nogal een stijve hark scheen te zijn geweest. Ik weet het niet uit eigen ervaring, mijn Barbie was lesbisch of ongewild vrijgezel, dat kan ook natuurlijk. Nouja, ze had alleen vriendinnen-barbies wil ik maar zeggen, want een Ken heb ik KENnelijk nooit gekocht.

hum, maar toch hè, lastig. Wat was er anders in mijn jeugd en dan zonder computers en mobieltjes te noemen eej. Nou, ik geloof dat je maar twee soorten brood had; bruin en wit en geen afstandsbediening, moest je naar de knop om te switchen ennuh...

Nouja, ik ga nog maar eens nadenken over dit intrigerende onderwerp dat kan slaan op aardse en niet aardse zaken. Want wat ik wel weet: toen wij (heel) jong waren, was een veertigplusser een fossiel uit het stenen tijdperk... uhm, dat beeld heb ik inmiddels moeten bijstellen :P

Blaf

‘Hou eens op, das mijn afdeling’, snipte Sam geërgerd na m’n zoveelste blafsessie. Tssssss, kort lontje hoor. ‘Als je straks nog een lekker kauwbotje wilt zou ik maar een beetje inbinden, knul’, snapte ik terug, Ja hoor eens, als ie lullig wil doen kan ie het krijgen hoor!

Nèh, geintje natuurlijk. Wel lastig trouwens zo’n hoestje. Ik moet eigenlijk allemaal mensen bellen, maar dat heb ik maar even uitgesteld. Hallo, met Miep blaf, blaf, blaf blaf, ik wou graag even blafblafblaf…*ernstige schraapgeluiden* een afspraak maken... afijn, je snapt het wel. Misschien morgen. Nieuwe ronde, nieuwe kansen!

Verder alles ok. Ondertussen lijd ik overigens wel aan een ernstige neusaandoening. Dat wil zeggen, Sam heeft zichzelf ruggelings met een duik en schuifmove door een stuk gras gewerkt en toen ie weer op z’n poten stond was één kant van hem naarachtig groen. Nou ennuh de ervaring heeft geleerd dat een dergelijke tint stinkt als een in het nauw gedreven skunk… Kanonnen wat een meur..uhhh... geur!

Dus, tot zover struiners, moet nodig ff weg:

SAM ! blafblafblaf DOUCHEN!!!!! blafblaf NU!

(update gezien de reacties neu joh, geen koorts, geen rillingen, enz enz, gewoon een gronings blafje :P)

Tot maandag!

Net terug van intensieve projectklus, hangend op de bank, manmoedig griepaanval afslaand, voorbereidend op Muismans verjaardag, etc etc., ga ik jullie maar even verlaten tot maandag. Fijn weekend blogstruiners!!

Kiekeboe.

Minimuis is nogal gecharmeerd van draadjes. Vooral van die endjes met stroom zijn favoriet. Daar legt ze graag een paar metertjes voor af. Kan je als oma zeggen wat je wilt..........Afijn... 'Kom jij maar eens hier, klein mevrouwtje', knorde ik en rolde haar lekker in de deken, 'kun je mooi geen kant meer op! 'Nôh.... geloof niet dat troelemientje erg onder de indruk was :P

Voedingsbouwsteen ofzo

'Compact gebeuren joh', zei Muisman grinnikend en woog het kleine pakje in zijn handen. De bofkont, hij mocht vandaag op pad met sneetjes baksteen, iets kleffer, maar minstens zo hard. Meldde ik gisteren nog losjes bij Lavenders broodmachineverhaal dat ik altijd op gevoel aan het bakken sloeg, ik had er aan toe moeten voegen dat een beetje verstand gebruiken ook geen kwaad kon. Want toen ik gisteravond de deksel van mijn broodbakker afhaalde zag ik het wel.

'Gist vergeten.. (eten... eten... eten...)' meldde ik Muisman met mijn hoofd boven het mager gevulde bakblik. 'Niet weggooien!', was zijn antwoord, 'das zonde.' En daar had ie gelijk in natuurlijk. Het blijft brood en nog multifunctioneel ook nou ik er over nadenk, tis een prima wapen zo'n hardgebakken klomp deeg.

Ken je dat bordspel Cluedo? Moet je uitvogelen wie dokter Black (ofzoiets)heeft vermoord, in welke ruimte van het huis en waarmee? Nou, daar komt binnenkort een geheel nieuwe versie van uit. Kun je als speler een onvermoed vermoeden uitspreken; 'Ik denk dat het kolonel Mosterd was, in de keuken uhhhh... met het eigengebakken brood van Miep.'

hmpfffff

Dominomoment

Fijn is dat toch, zo'n kettingreactie van ongewilde zaken.

Staat je logeerkat op scherp wanneer je gewapend met een etensbakje naar een buitenvertrek vertrekt, waar het beest niet naar toe mag, omdat de kleine Tijger even alleen eten moet eten, waar je logeerkat niks van mag hebben, vanwege het feit ie alleen brokjes gewend is.

Ontsnapt ie dus bijna bij het openen van de deur, maar probeer je um voorzichtig op te pakken om geen schrik te veroorzaken. Zakt de bril van een paar euro -en dat zal je weten ook qua gammelheid- van je voorhoofd waar je het ding gemakshalve naar toegeschoven had, omdat je hersenpan anders zo in de war raakt van al die merkwaardige +1 info, die alleen prettig is wanneer je leest.

Grijp je in een reflex naar ut leesfokje, om um niet te laten vallen -want geen fok is ook niet alles-, laat je alsnog de logee schrikken, inclusief de kleine tijger, die trouwens als een grote tijger stond te schreeuwen om z'n bakje voer, maar nu abrupt stopt, waarop beide katten wegsprinten, gelukkig een kant op waar geen verdere ontsnappingsmogelijkheden zijn en lijkt alles misschien toch nog onder controle.

Vindt Sam, die zich tot op dat moment redelijk gelaten zat af te vragen waarom al dat lekkers eigenlijk zijn neus voorbij ging, de schrikreacties bij zijn tegenpolen zo grappig dat ie keihard achter ze aan sprint, zodat er ergens in een hoek van dat andere vertrek veel schuif, stuif, boink en uitglijgeluiden te horen zijn.

Waarna iedereen ofwel gekalmeerd en gevangen ofwel gecommandeerd moet worden en logeerkat nr twee de lachende uhh... vijfde is, die in eerste instantie gewoon lekker op een afstandje lag te kijken, maar heeft besloten in alle ontstane commotie dan maar aan de inhoud van het bakje te beginnen dat zo lang even op de grond was geparkeerd.

Je het bakje moet bijvullen voor de kleine tijger en dan ook maar een schoteltje maakt voor de logee die dat toch echt zo vreselijk graag wil, zodat je kunt wachten op een kattenbak vol merkwaardige zompige logeerkat-uitwerpselvormen, terwijl ze zo mooi langwerpig, rond, hard en prettig verwijderbaar kunnen zijn.

Fijn is dat toch.

Naar de bewoonde wereld

Owwwww sorry hoor, tis een latertje vandaag. Kom net binnengewandeld. Allereerst dit: Christel, de sleutelhanger lag op de mat hoor. ECHT SUPERLOLLIG. Mooi rood ook, precies goed voor het totootje zou ik willen zeggen!

Anyway, We waren in de buurt van Utrecht op bezoek bij een medisch kinderdagverblijf, prachtig gelegen in een bosrijk gebied. Zinvolle middag was het. punt, uitroepteken! Nog best wel een aardige tippel eigenlijk, naar midden-Nederland. Ik woon heel graag in het noorden, maar een nadeel is wel, dat je al een hele reis achter de rug hebt voor je in Zwolle zit, de stad waar ongeveer de rest van het land begint. Bij wijze van dan, hè. De noorderling snapt wel wat ik bedoel (de limburger vast ook wel). Het was lekker rustig op de weg trouwens, je kunt goed merken dat het vakantie is.

Sam ging mee vandaag. Ik weet dat ie stiekem dit blog leest, dus ik wil um bij deze even een vette pluim geven. Sam, knul, je kunt met jou heel goed op pad!

Zweethut?

Gemiste kans. Ik zag allemaal egeltjesfoto's in het Volkskrant magazine van deze week. Die mocht je als lezer insturen. Drommels, daar had ik geen slecht figuur geslagen met mijn snottebel-egel! Maar ik had de oproep niet gezien vorige week. Echt wel jammer! Zoek me nou trouwens het hompeschompes naar de plek waar ik dat plaatje opgeslagen heb. Krijg het er warm van.... Nouwwww, lamazittuhhh, of laat ik het zo zeggen: wil je nog beeld: de foto staat ergens in een blogje dat geen cocktailprikkers heet of zoiets en je wordt getrakteerd op een enorme snottebel die uit een klein egelsnoetje hangt.Als ik nog even doorschrijf is het belletje nog groter dan de egel, maar dan doe ik de waarheid toch enigzins geweld aan.

Zit trouwens toch al met rode koontjes op de bank, want dat heb je dus wel hè met een houtkacheltje, dat is hollen of stilstaan. 23 graden is het hier nu. Moet ik wel zeggen dat de woonkamer niet formaatje balzaal is, dus de warmte kan nauwelijks weg. Tuurlijk gaan de deuren naar de andere vertrekken open, maar toch is de doorstroming niet echt groot.Misschien moet Muisman maar een klein propellertje (schrijf je dat zo?)installeren, zodat er wat beweging in de lucht komt. Tot die tijd maar kleden naar de gelegenheid. T-shirtje. Ook een manier om het zomergevoel te verlengen!

update: toch maar even een zoekopdracht opstarten: duurt even, maar dan heb je ook wat!

En het werd warm!

'Zo, dan zal ik nu maar eens even een vuurtje stoken', riep Muisman verheugd nadat hij de houtkachel had schoongeblazen met behulp van de compressor. Buiten hoor, anders zou het hier in huis de rest van het weekend aardig mistig zijn geweest. Maar hij moest nog even wachten, want inmiddels was de kamertemperatuur opgelopen tot 20 graden. Dat heb je al snel met een lekker zonnetje op ramen aan de zuidkant van het huis.

Maar als Muisman het stoken in de kop heeft, dan heeft ie het niet in de kont zal ik maar zeggen. Dus daar ging de stoere pyromaan, gewapend met een grote gietijzeren pot vol administratie die het daglicht niet langer mocht verdragen (tja, dat laatste vond ik nou eens leuk om op te schrijven, maar waren gewoon wat ouwe rekeningen en verslagen met persoonlijke info enzo... nôh, het eerste was ook leuk om neer te zetten hoor)

'Ik denk dat ik dan maar even deze dingen in de buitenkachel ga opfikken', riep ie enthousiast over zijn schouder en verdween naar buiten met Sam in zijn kielzog. Die houdt ook wel van wat actie (tsss, vertel eens wat nieuws). Lekkere knullen zijn het toch. :P

Anyway, heerlijk dat er vanavond weer vlammetjes zullen uhhh.... vlammen, flikkeren... te zien zijn (kan ook)achter de kachelruitjes. Ben benieuwd wie van al het beestenvolk het eerst binnen een straal van een meter, het lijf gaat neervlijen met het verstand op level coma. Moeten ze wel opschieten trouwens, anders ligt er al een enorme muis!

Woei enzo

Wat een wind joh. Heerlijk natuurlijk, al stond de pepertjestent in enen een stuk verderop. Nouja, ik jok, maar het blauwe dakje was gisteren, toen het ook al zo waaide, van het raamwerk naar onderen gewapperd. We halen het zeil weg, besloot Muisman en dat was maar goed ook, want het ging dus opnieuw aardig te keer vandaag.

Het huis beschermde het peperveld grotendeels tegen de harde wind, dus de schade bleef beperkt. Wel is in één van de afgelopen nachten ondanks de tent wat vorstschade ontstaan. Ook het verkleuren (rijpen) gaat nu langzaam... eigenlijk was een klein nazomertje niet zo gek. Ik zal eens even overleggen met Krol (ja vette kans, NOT, die man is gek op dit soort weer). Afijn, komt wat komt, we begraven ons ondertussen lekker binnen in huis met de houtkachel enzo.

Anyway, over binnen gesproken, Sam heeft het druk met een gruwelijk realistisch bot (op een groot laken, hoog jakkie-gehalte). Het ding is wel een 40 cm lang ofzo. Hij was er eerst helemaal beduusd van. 'Is dat van een echt beest?', vroeg ie en rilde, 'das toch zielig!. 'Maar Sammetje', zei ik, 'Waar ben jij nou elke avond in de berm naar op zoek dan', denkend aan de levende muisjes die hij medogenloos kraakte en opvrat. Maar dat vond ie toch héééél wat anders. Nouja van dat soort kronkeltjes, hebben mensen ook wel eens last, maar dan meer omgekeerd, nou ik er over nadenk....

Lang zal het groeien!

Minimuis had de feestmuts al op vandaag, maar dat was iets te voorbarig denk ik. Al zit ie er aan te komen het 300ste kivaatje van 25 dollar.

Wat een prachtige manier van hulpverlening is het toch, dat microkrediet gebeuren. Je leent aan mensen die van z'n lang zal ze leven bij een bank nooit in aanmerking zouden komen voor een krediet, krijgt (het meeste, want er gaat wel eens wat mis) terug en investeert (als je dat wilt) opnieuw. En je kunt het zo groot maken als je zelf wilt.

Ik vind het leuk om er even over te berichten. Per slot van rekening lezen aardig wat ten a day mensen nu nog mee met Muis at work en daarvan zijn er een heleboel die op de één of andere manier Vrouw Ekster hebben geholpen een beginkapitaal te vergaren.

Momenteel zijn er 285 kivaatjes. Daarvan zijn inmiddels 88 al weer helemaal afbetaald. Nu nog vijftien om de 300 mijlpaal te halen..... ik denk dat er deze maand nog een stuk of acht bijkomen, gefinancierd met terugbetalingen dus eej. Maar volgende maand..... dan zet oma ook een feestmuts op!

(update 16/10: er zijn er 11 bijgekomen, de stand is 296 hoe koel is dat!!!!!! )

Zal me geen boon zijn

Zo, het 'ze staan vers in de tuin' bonenseizoen is voorbij. De laatste struikjes heb ik gerooid en kaalgeplukt. Toch nog 423 gram in het pannetje. Volgend jaar ga ik nog meer boontjes zaaien. Eerst een paar vierkante metertjes extra grond omspitten, want de tuin mensen, die is gewoon niet groot genoeg!!!!!

Heb zo genoten van al die opbrengst, dat vraagt om meer. Duzzzz... Nou, en dan komen er heel veel bonen zoals ik al zei zoals: tuinbonen, capucijners, peultjes, doperwten, sperciebonen, wasbonen (ooowwwwww das de limburgse naam, kan ik in enen niet meer bedenken hoe ze bij ons heten. Gisteren nog een half uur bezig geweest om me de naam van een actrice te herinneren. Wou beslist niet op internet kijken, wat simpel geweest zou zijn, per slot speelde het leuke mens in 'lost in translation', maar je moet het je hersens niet altijd de makkelijkse weg laten kiezen eej!... Afijn, na lang voor me uit murmelen wist ik het in enen: Scarlett Johansson. Ik zag haar in een Dolce en Gabbana advertentie voorbij komen, tenminste dat verbeeldde ik me)uhhh... en dan nog wat ik verder nog aan bonen neer zou kunnen zetten. Oja, stokbonen natuurlijk.

Tja, waar een boon is is een weg zeg ik altijd maar en beter 1 boon in je tuin dan tien in de lucht en uhm veel bonen maken nog geen zomer. Maar dat mag de pret niet drukken, zolang ze maar op je bord terecht komen!

Hij emmert niet.

Het regende vanmorgen nog een tijdje in het noorden, maar gelukkig brak iets na twaalven de zon dan eindelijk door en werd het droog. Ik heb een grote lading schoenlappers overgeplant naar de schaduwtuin. Ze staan in een groep bij elkaar. Daar houd ik van. Een plakkaat van één soort. Dan doe je een duidelijke 'uitspraak', zeg maar en het geeft rust aan de oogjes.

Sam deed dapper mee met de werkzaamheden, al begreep ie nog niet helemaal wat de bedoeling was van het graven. Wanneer het wel en wanneer het niet mocht bijvoorbeeld. Van frustratie ging het beestje toen maar een emmer mishandelen. Sneu eigenlijk, want het ding had helemaal niks gedaan. Toch mooi dat hengselmans het natuurgeweld gelaten over zich heen liet komen. Tolerantie ten top. Ondergewaardeerde dingen zijn het, emmers, dat moet gezegd.

Muis weer thuis

Zo, terug op de basis. Kijk, dit is de hotelkamer. Transformeren jullie zo'n ruimte ook binnen de kortste keren tot iets wat lijkt op een stek waar je al tijden verblijft? Ik wel. Tja,zeg maar niks, tis een gave ik weet het.

Anyway, zeer vruchtbare dagen op projectvlak. Interessante mensen ontmoet en langzaam maar zeker krijgt één en ander vorm. We stonden trouwens even een logo en naam aan een ziekenhuisgevel te filmen, kregen we meteen de beveiliging op ons dak. Of we wel toestemming hadden. Nope. We nemen een gokje was het idee. Moesten we dan eerst maar regelen. Afijn wat telefoontjes later, mocht er alsnog gefilmd worden. Dat wil zeggen: wel logo en naam, geen mensen. Logisch en dat was ook de opzet. Afijn, je kunt wat meemaken eej. :P

Planttijd

Zo, de koude nachten zijn geloof ik een beetje voorbij. Ik zag Muisman tenminste met zeilen lopen en er staat nu alleen nog een iglogeraamte. Dat blijft staan, want mocht de temp nog ernstig dalen, dan is de blauwe kas zo weer in ere hersteld.

Gisteren begonnen met het invullen van de schaduwtuin. Op bescheiden wijze hoor, vader Muis had wat varens uit zijn tuin gehaald, zodat ik die bij ons kon planten. Ze hebben een plekje gekregen onder de tot parapluutjes opgesnoeide dennebomen zal ik maar zeggen. Ik hoop dat ze het daar naar hun zin zullen hebben.

Volgende week grootse tuinklusplannen! In elk geval voor dinsdag en woensdag. Dan moest er maar eens wat plantgoed uit de rest van het muizenerf bijeen gescharreld worden en overgeplant naar de schaduwtuin. Pak ik wat schoenlappers bij de lurven, flink wat bodembedekkers en overenthousiaste klimop. Sterke planten die zich goed zullen redden en de zaak wat aankleden. Verder de kas klaarmaken, onkruid wieden en knoflook poten. Hoop dat het weer wat meewerkt

Tot dan moeten handjes nog even toonbaar blijven. Morgen en overmorgen weer op stap voor m'n patiëntenproject. Brabant dit keer. Weet niet of ik me nog meld zondag. Zag wel dat het hotel draadloos internet had..... dus wie zal het zeggen. Hoe dan ook digitale snelweglezers: FIJN WEEKEND

Snelbouw

Er staat momenteel een soort van iglo in de tuin. Hebben we gisteravond gemaakt, want de weersberichten hadden het over nachtvorst aan de grond. En met het zicht op de finish, voelde Muisman er niets voor om de gok te nemen met z'n pepertjes. 'We moeten maar een tent bouwen', besloot hij dan ook resoluut.

Afijn, we hadden nog wat oude panlatten liggen en ook een aantal van die overbekende en al 1000 keer gebruikte zeilen, weet je wel. Die dingen komen echt altijd weer van pas. En tape was er ook nog, dus het feest kon beginnen. Wel even de bouwlamp aan, want anders werd het heel erg op de tast allemaal.

Een kwartiertje later was het klusje gefikst. Bogen maken, beetje tapen en dan afdekken die handel. Wind werd er niet verwacht, dus de verankering van het geval mocht te wensen over laten. Hier en daar een steentje was genoeg.

Anyway, Vanmorgen stonden de pepertjes er nog fris bij. 'Ik geloof niet eens dat het zo koud geweest is', zei Muisman. Nou beter wat te voorzichtig, dan tranen met tuiten, zou ik willen zeggen eej. Kapitaalvernietiging willen we niet!

Het proces heb ik vastgelegd op tape. Zeven minuten vol donkere beelden, geritsel, gemompel, hond, zeilgedoe en schaduwen en nauwelijks een knip. Er gebeurt dus echt helemaal niks en al helemaààààl niet snel of flitsend. Maarja, dit is wel het dagboek van een doener hè. Dus voor de volledigheid het beschikbare beeldmateriaal, al ben je geloof ik niet helemaal lekker als je er idd naar gaat zitten kijken... boring :P :P

Soms moet je delen

Ik kreeg vandaag een kadootje van de papa en mama van Minimuis. 'Alsjeblieft', zeiden ze, 'daar kun je mooi mee spelen.' Owww geweldig, echte ouderwetse stapelblokjes!

'Daar mag ik ook mee, hè oma?', vroeg Minimuis. Nou dûh, echt niet!! 'Je bent nog lang geen anderhalf jaar, dus nog even wachten', antwoordde ik gevat. Jahahahaha, oma is niet op haar achterhoofd gevallen, het waren wel mijn blokjes!

Maar oma', pruilde Minimuis, 'jij bent toch al heel lang vijf jaar geweest?' Tssssssssssss. slimme meid. Je kan wel nagaan van wie ze het heeft. 'Hubbubbbubbbub, niet zo brutaal tegen oma.', deed ik even lekker autoritair en ging spelen.

JA dat dacht je.... Was ik mooi aan het stapelen, gooide Minimuis steeds mijn blokjes om. En ze hield me nog voor de gek ook! Rolde met haar lijfje naar links om dan onverwacht rechts uit te halen... (van Minimuis uit gezien dan hè)

NOU ZEG, ZO VIND IK ER NIKS MEER AAN JA!, riep ik knorrig, maar moest ook wel een beetje lachen, want Minimuis keek wel errug triomfantelijk moet ik zeggen.

'Echte oma's spelen samen hoor', zei Minimuis wijsneuzig. AI, daar had ze gelijk in natuurlijk. En zal ik je eens wat zeggen, het was nog leuker ook!

Over bottels en pepers

Tijdens het wandelingetje met Sam zag ik ze hangen. De meest schitterende rozebottels (of is het rozenbottels)! Anyway, ik dacht, zal ik ze plukken en er sjem van maken. Maarja, ze waren iets roder dan de bottels die ik kende.... hmmm en de blaadjes van de plant, waren dat wel rozeblaadjes (of is het rozenblaadjes).... ennuh.... wat als ze giftig zouden zijn? Zou je net zien. De hele familie Muis op de intensive care.

'De hele familie Muis? Hoe kan DAT!'
'Ja, die Miep had zelf sjem gemaakt van bottels. Je weet wel, die ene soort waarvan iedereen weet dat je die juist NIET moet eten.
'Serieus? en dat wist niemand van dat zooitje onnozelaars?
'Nee, hadden ze nou nog NOOIT van gehoord zeijen ze... tssss...
'Nou zeg dat wel, tsssss.... onvoorstelbaar gewoon.'

Dussuhhh... nou heb ik ze laten hangen. begrijp je wel, want ik zag het al voor me. :P

Speciaal voor Muisman een klein filmpje van allerlei verschillende pepertjes uit z'n tuintje, die onder zijn waakzame en liefdevolle oog voor een - he lost himself- monsteroogst gaan zorgen! Muisman: RESPECT!!!



De reclame voor radiohead (als je via joetjoep kijkt tenminste) krijg je er gratis bij (sommige lezers anyway). Kwamen ze zelf mee aanzetten... wel zorgelijk eigenlijk nou ik er over nadenk

Appelbakwalhalla :P

Leuke weblogs kom je toch tegen hè! Ik was op zoek naar een recept voor een appelkeek, kom ik opeens op dit web-log terecht. Allemaal appeltaartrecepten wat het klokhuis slaat, zal ik maar zeggen. Superleuk natuurlijk. Dit keekje ben ik nu aan het proberen. Limoenen hadden ze in ons dorpke niet. Ja, hooguit die met de wilde frisheid enzo, maar dat schuimt zo om het smoeltje, dus daar heb ik citroenen voor genomen. Het begint nu lekker naar baksel te ruiken in huis. Vanavond maar eens even een klein smaaktestje uitvoeren!


Deze jongen zat aan de buitenkant van het raam. Kon ik um mooi eens even van de onderkant begluren. Wonderlijke schepseltjes heb je toch! Al die fragiele poten en sprieten, gepanserde blutsbuik en gele dopoogjes.

Tis geen knaap met een missie ofzo. Vooralsnog heeft het manneke zich niet bewogen. Misschien gaat het wel niet zo goed met um, wie zal het zeggen. Wordt ie langzaam bruin, dan weet je wel hoe laat het is. Afijn, zo kan ik groenmans mooi in de smiezen houden.

Owww vergeet ik nog wat leuks. 'Hou je van andijvie?', zei de huis aan huis kaasboer en gaf me zomaar twee mooie kroppen. 'Uit eigen tuin.' Dat zijn grappige dingen eej!

Dacht het niet!

Ze moeten bij Essent nog maar eens even een hartig woordje spreken met hun verbruiksmanager. Een toffe knul, maar ik denk dat ie ons wel in de problemen brengt met z'n adviezen.

'Vul de meterstanden in en kijk of je je voorschot aan moet passen, dan kom je niet voor onverwachte verrassingen te staan!', stond er in het mailtje. Meterstanden invullen? Leuk! Ooit, toen het huis nog een energieverslindend monster was, hielden we dagelijks het verbruik van gas en licht bij. Muisman had een mooi computerprogrammaatje gemaakt waarin alle gemiddelden berekend konden worden, het hoogste gebruik of de meest zuinige stand, verrekend met de dag en nachttemperaturen, de wind en weet ik veel wat meer. Laag uitkomen werd gewoon een sport op den duur.

Anyway, nu kijken we eigenlijk niet meer naar de standen om, maar dat mailtje van die manager.... misschien toch leuk om aan mee te doen! Dus dat werd; inloggen, standen invullen en even wachten.... Muisman en ik deden de bankgordels om zetten ons schrap. Die maandelijkse 162 euro energiekosten zou wel verhoogd moeten worden....

'Beste Muizen, verlaag jullie maandbedrag maar naar 78 euro!' Huh? Muisman en ik waren blij dat we in de gordels hingen. Wat een schok! 'Miep, heb je wel goed gekeken?', vroeg Muisman en ik gaf um geen ongelijk. Tjonge, nog maar een keer dan.... 'Nee, echt. jullie betalen teveel hoor', riep de verbruiksmanager, ga zo door en er zit straks 420 euro in jullie te ontvangen knip.'

Nou, we laten het gewoon zoals het is, want die manager, das vast een broekie die het nog moet leren......

Je hoeft je bril nietop te zetten.

'Daar moet je toch zo naar toe kunnen lopen zou je denken', zei Muisman en wees naar de enorm mooie regenboog, die wel heel dicht bij, een boerderij alle kleuren van de... uhhhhh... regenboog gaf. Mooi gezicht, altijd weer. We maakten tussen de buien door een wandelingetje met Sam die dezelfde afstand ongeveer 4 keer aflegde. Uitslover.

Anyway, thuisgekomen doken we nog even de tuin in. Muisman ging pepers oogsten en ik plukte wat boontjes. 885 gram om precies te zijn. Er hingen ook nog twee ceetjes te roepen om aandacht en 8 mooie halfrode medium size paprikaatjes eisten een pluk. Zeg ik niet nee eej. Verder lagen er heul veul ananaskersjes (325 gram) te verleppen op de natte grond.

Owww, de laatste tijd was ik helemaal vergeten om aandacht te geven aan die kleine oranje bolletjes. Ze hadden het zwaar. Zo zwaar dat ik besloot om er maar meteen wat mee te doen. Even wassen, halveren en koken met geleisuiker en hupseflups, daar stond zomaar een potje ananaskersjam.

Om dit gegeven te illustreren en dat je deze wereldschokkende gebeurtenis niet ontgaat zeg maar, even een gare foto.

Verdiende sterretjes

Zo, terug op de basis na wat klusjes onder de grote rivieren. Lekker een nachtje geslapen in een hotel met uitzicht op uiterwaarden en koeien, water en boten. Top hoor. Puik bed en een douche om puur vrijwillig een uurtje onder te blijven staan. Ontbijt met toeters en bellen....

Alleen de afstandsbediening van m'n TV, tjongejongejongejonge... de helft van de tijd deed het ding het niet en moest ik met m'n arm hoog in de lucht, half uit bed hangend, zoeken naar een vleugje contact. Nouja, als er anders niks te klagen is eej!

Wat een verschil met 'vroeger'. Had je een hotel nodig, dan kwam de gouden gids te voorschijn en was het op goed geluk bellen om een geschikte slaapstek te regelen. Of je liet je leiden door de VVV. Nu is het gewoon een kwestie van het internet besurfen (das geen woord zeker?) en de last minute aanbiedingen buitelen op het beeldscherm over elkaar heen. Zit er iets bij, dan heb je na drie muisklikken gereserveerd en -plingplong- de bevestigingsmail rolt binnen. Superklantvriendelijk natuurlijk.

Anyway, zo nu en dan zo'n uitje is best leuk ennuhhh.. nog leuker... daarna lekker weer naar Muisman, Sam en de wilde dieren. :P

We rekken het seizoen nog wat op.

Goed plan van Ellen, dus dat heb ik ook maar gedaan: pootknoflook bestellen. Er zaten nog maar drie soorten (van de negen geloof ik) in het asortiment, maar dan blijft er ook nog wat te wensen over voor het volgende knoflookpootseizoen zullen we maar zeggen. Ook nog wat van de vroege tuinboon uitgezocht. Kun je in oktober en november zaaien. Leek me wel lollig!

De laatste bijzondere zaadaankoop dateert trouwens van een maand of drie, vier geleden. Toen had ik slangenradijszaad gekocht. Er groeide na heul veul tijd alleen een soort van minipiertje onder de grond (nou, size matters bij radijs wel degelijk), en boven het maaiveld stond een enorm bos loof! Misschien houden slangen niet van Groningse klei.... geen succes dus.

Anyway, ik had wat geld te spenderen uit de moestuinopbrengstpot, die is inmiddels over de 250 euro. Allemaal virtueel natuurlijk, want wat je niet uitgeeft is iets anders dan echte inkomsten. Maar dat mag de pret zeker niet drukken.

Oja, morgen ben ik er niet. Muisman past op de tent en ik zit een nachtje in het zuiden des lands. Zie jullie zaterdag!