Niet zo snel!

Vandaag arriveerden de bij de Bolster bestelde biologische zaden (merk 'eko' en 'demeter'). Turbobezorging zou ik willen zeggen. Als de plantjes straks ook net zo snel de grond uit brullen, hoor je mij niet zaniken. In tegenstelling tot een paar uur geleden trouwens. Na het doosje van de leverancier geopend te hebben stond ik even paf. 'Nou, das ook wat', emmerde ik tegen Muisman terwijl m'n hand, gevuld met schuimrubberachtige bolletjes, voor zijn neus zwabberde, 'ben je biologisch, gebruik je van dit soort pakmateriaal.. pfff.. vind ik dus echt heel erg suf hoor'. 'Misschien is het afbreekbaar?' opperde Muisman, maar dat leek me sterk... (mopperdemopper, belachelijk, ongenuanceerd ongenuanceerd).

Afijn, stond er dus op de factuur: 'Gebruikt opvulmateriaal is 100% biologisch afbreekbaar op basis van maiszetmeel'. 'Zie je wel', zei Muisman, 'niks niet vervuiling en we hebben morgen nog te eten ook!' Hmmm.. *beet tong af* Tja, je bent wel eens te snel eej!

k-k-k-koud

Tis koud hier op de bank.
Zit je buiten dan?
Nee, joh, maar ik heb de verwarming uit en de deur open..
Uhhh…. owwww, zeker weer één van de vele voornemens! Spartaans leven. Doe je dat via een cursus ofzo?
Nee joh.
Nou, dan vind ik het redelijk apart.
Nôh, ik ben Sam aan het wennen.
Wat ben je?
Ik ben Sam aan het wennen om alleen buiten te zijn. Dus nu ligt ie met een botje op een matje gezellig in z’n uppie te kauwen.
En dan moet de deur open?
Ja, kan ie af en toe kijken of de liefde van z’n leven nog op de bank zit.
Pfffff…. Heul apart… en ondertussen vriest je eigen kont eraf
Nou, valt wel mee hoor, ik heb net tuinzaden besteld bij ‘De bolster’ een zaadhandel voor biologisch dynamische zaden! Leuk man! Werd ik wel een beetje blij en warm van.. Anyway, volgende week bombardeer ik tot maak-de-kas-in-orde week. Ga ik tafeltjes maken enzo..
Nou, klinkt goed
Ja wordt vast leuk… Maaruhh, spreek je later. Ik ga toch nog maar eens even een extra laagje aantrekken…..

oja, dit is m'n bestelling. Als beginnend tuinierder nog maar even lekker rechttoe rechtaan eej:

Garoentes:
Augurk Hokus
Paprika Jubilandska
Rode biet Cylindra type Halflange
Bindsla little Leprechaun
Andijvie Nummer vijf2
Komkommer Gele Tros
Courgette zucchini
Suikermais Golden Bantam
Tomaat Matina
Tuinboon Express selectie Eleonora
Zomerwortel Nantes
Rucola coltivata Esmee
Capucijner Rozijnerwt
Veldsla Grote Noordhollandse
Spinazie Nores, type Noorman
Stamslaboon

Kuruiden:
Peterselie Moskrul
Basilicum Genoveser
Bieslook Fijn
Koriander
Lavas
Tijm Cantare

Verdeurie, lees ik dit rijtje over, zie ik dat ik bonekruid en wilde marjolein vergeten ben! Zucht.

Minimuis

Het gaat goed met minimuis, je weet wel de muis in wording die inwoont bij het Muizinnetje van Zoon Muis. Minimuis is al 7 pond. Het drolleke mag wel komen zei de verloskundige, maar het mag ook nog wel een paar weekjes blijven zitten.... EEN PAAR WEKEN BLIJVEN ZITTEN???? ZEG HOOR US, NOU KAN IE WEL WEER JA!!! Tis leuk geweest hoor, 8 februari en geen dag later. Ik heb de champagne en het draaiorgel al besteld.....

Huh? Wat zeg je Muisman? Moet ik niet zo dwingend zitten doen? jaja, 8 februari is een paar weken... Pffff... nou zeg, ben gewoon nieuwsgierig. Je wordt niet elke dag een granny. Zal trouwens eens even de literatuur er op naslaan. Wat er nou eigenlijk van me verwacht wordt als grootmuismoeder. Grijs knoetje bijvoorbeeld lukt voorlopig niet, maar ik kan wel in slaap wiegen, laten burpen, voorlezen, knutselen, omasoep maken... noh, dat lijkt toch al ergens op eej!

Sambal bij?

Dit blog is nog niet zo lang in de herstart. Kort genoeg in elk geval om nog maar eens over goede voornemens te beginnen, want de regelmatige lezer weet dat deze muis barst van de goede voornemens. Eén ervan is het minder prefab eten gecombineerd met positieve restververwerking. Positieve restverwerking? Jaaaahaaaah, positieve restverwerking! Kan een composthoop zijn, maar bijvoorbeeld ook het zinvol omgaan met restjes eten. Dus toen ik gisteren mie over had, dacht ik aan de lekkere zelfgemaakte vlammetjes die ik afgelopen weekend bij de muismanposse op m'n bordje kreeg. Verdeurie wacht 'ns ff, ik maakte toch altijd zelf loempia’s? JAAAAAH., is ook zóóóó!!!! Dus je voelt hem al aankomen! Watch the making of the loempia!

Naar de dierenarts.

Sam moest even naar de dierenarts. Hoera, riepen Muisman en ik tegelijk, want onze dierenarts is een bijzonder enthousiaste en inspirerende man, die we graag een bezoekje brengen. Sam keek beteuterd en gelijk had ie. Z’n oortjes deden al een paar dagen een beetje zeer en ons gejodel was dan ook volledig misplaatst. Anyway, het sneue menneke trok al snel bij, toen eenmaal ter plaatse, de assistente zich met lieve woordjes en lekkere koekjes over hem ontfermde, terwijl ondertussen de dierenarts zijn bewondering over de bouw en conditie van het beestje niet onder stoelen of banken stak.

Muisman en ik bloosden van genoegen en Sams oren namen een nog groter formaat aan, terwijl hij ze spitste om geen woord van het gesprek te missen. Hij vleide zijn kopke tegen de arm van zijn hoedster. Even later hoorde ik um zachtjes zingen over de lente, maar bij het stukje over de assistente struikelde hij over de woorden en ging het zingen over in een gelukzalig neuriën. Toen het onderwerp castratie ter sprake kwam (terloops hoor, gewoon als onderwerp) schoot zijn neuriën echter uit in een hoog gejammer. Tijd om naar huis te gaan natuurlijk. Delicate onderwerpen snij je niet terloops af uhh aan. Hè verdeurie. Verwarrende materie. Even zo goed was alles ok met onze viervoeter, licht geïrriteerde oren, maar lekker op tijd erbij. Wat druppeltjes en klaar is Sam. Dus. Weet je er van!

Hot!

Muisman is (door z'n broer) besmet met het peperplantjesvirus. Het idee dat er aan een plant een eetbaar vruchtje groeit, dat stoom uit oren laat komen en sprinklers in ogen spontaan doet afgaan, fascineert hem in hoge mate. Zo kon het dan ook gebeuren dat op een mooie zondagmiddag die aanvoelde als de eerste lentedag van 2009, maar liefst 14 verschillende soorten peperzaadjes de grond in gingen. Kijk maar!

The MET!

Tjongejongejongejongejongejongejongejonge, wat een prachtige stem heeft mevrouw en mezzo-sopraan Stephanie Blyth. Ze speelde vanavond de rol van Orpheus in de anderhalf uur durende opera Orpheus and Eurydice van dhr Gluck die opgevoerd werd in the Metropolitan Opera en rechtstreeks te volgen was in bioscoop Pathé. het schouwspel benam de adem, of laat ik zeggen veroorzaakte integraal kippenvel. Aparte ervaring voor een muis, dat snap je wel. En tsjongejongejongejongejongejongejonge wat was mevrouw Eurydice (Danielle de Niese)mooi van buiten én van binnen (ik doel hier op de stembanden). Kortom, er is genoten.

Big brother op de fiets

Ken je dat? Dat je bijvoorbeeld al wandelend een onregelmatigheidje voelt zitten aan zeg maar je voortand en er dan niet met je tong af kunt blijven? Dat je gezicht merkwaardige vormen aanneemt om zo goed mogelijk te voelen hoe het nou precies zit... en dat je dan in gedachten verzonken raakt en al wandelend en tandtongtastend wat rondstapt.. en dat je dan opeens achter je een fietsbel hoort en je je pijnlijk realiseert dat je er wel eens eleganter bij hebt gelopen? Ken ik zelf niet hoor. welnee... heb ik wel eens van gehoord, meer niet.

Pff.... straks ga ik lekker met m'n grafische tableautje spelen. Het pak kwam vandaag met de post, zoals beloofd door de leverancier. Nu wachten we alleen nog op onze geadopteerde kerstpakketkip. Mogen we wel zorgen dat Wolf niet eerst bij de postbode is trouwens... :P

Sint Joost ofzo.

K* weer, zou ik willen zeggen en daarom zeg ik het ook. Regen tot je een ons weegt, leuk als je af wilt vallen, maar niet om lekker veel buiten te zijn. Afijn, ik kon tussen de buien door toch even bezig vandaag, aan een soort van rijdend plateau voor de buurvrouw (die ekster van hiernaast), kan ze een stoel aan de straat zetten en verkopen of zoiets.

Morgen komt de postbode... Hiehaah... Met m’n speeltje.. uhh ik bedoel zelfstandigondernemerschapnoodzakelijke gadget! (zie vorig logje). Vanmorgen leek het daar nog niet op trouwens. Kreeg ik mail: ‘Dag Mevrouw Muis, hier is uw orderbevestiging. Het door u bestelde artikel is niet meer voorradig hoor en wanneer we het weer binnenkrijgen, Joost mag het weten’. WAT!!!!! Potverdeurie zeg, wie is die Joost en ik heb nog speciaal naar de voorraadstatus en levertijd gekeken vóórdat ik bestelde!

Ik ging er maar eens even voor zitten met de telefoon aan mijn oor. ‘Hallo, met Muis op oorlogspad, ik ben op zoek naar ene Joost, ik heb een bestelling gedaan en nou moet ik misschien wel tot Sint Juttemis wachten voor ik iets uitgeleverd krijg!’ ‘Owwww, Sint Juttemis, dat is idd een lange tijd mevrouw Muis. Maaruhmmm Joost is er niet, mag ik uw klantnummer misschien even? Dan kijk ik ffetjes in de computer hoe de vlag erbij staat…. Ok, ja ik heb uw account gevonden…. Hmmm…. Uhhhh…. Nou mevrouw Muis, de vlag wappert in top. hahaha.... Uw bestelling is net de deur uit!’

Tsss.. Over een onverwachte wending gesproken. Ik werd er blij van. Nou ga ik maar heel vroeg naar bed, des te eerder is het ochtend. Ga ik in die stoel van ekster aan de straat zitten wachten tot de postbode komt! Mag het daarna wel regenen tot uhhh.. tot.. uhh Sint Juttemis of uhh nouja, Joost mag het weten.

Owww, vergeten!

Ik wist vaag dat ik wat vergeten was in december(maar wat!) Na het opmaken van de Btw-aangifte werd het me duidelijk. Wat een mu(i)(t)s! Ik had nog even wat dingetjes voor 'De zaak' moeten aanschaffen, dat had me Btw afdracht gescheeld en ik was een mooi apparaat(je of twee) rijker geweest. Nouja, gaan we in 2009 in de herkansing! Mijn oog is gevallen op een grafisch tableau. Kun je onder andere goed mee tekenen op de computer en photoshoppen schijnt ook top te zijn met deze 'gadget'. Kan niet wachten voor ik er ééntje heb!

Kort geleden een offerte gemaakt voor een film/schrijf-opdrachtje. Positieve reactie op gehad, maar pas in juli zal ik horen of één en ander echt door kan gaan... pfewww, dat is nog een heleboel nachtjes slapen vind ik! Maarruhhh.... webbertjes en webberinnetjes, als jullie hier in juli nog steeds rondstruinen, zijn jullie de eersten die het horen!

Sloot-diven

Sam heeft een nieuwe hobby. Sloot-diven, of laat ik zeggen droge-sloot-diven (pffewww). Met een grote aanloop verdwijnt ie over de rand en rent als een razende door de diepe smalle geul. Vindt ie spannend, zo’n lange loopgraaf. Hij gaat er alleen niet altijd aan dezelfde kant uit, als ie er in gaat, als je begrijpt wat ik bedoel. Staat het beest in enen op de (nu nog) maagdelijke kleiakkers,in plaats van in de berm naast mij. Dat ken niet eej. Wordt de boer niet blij van.

Tja je moet zo’n rakker ook alles leren (niet boer, Sam). Dus nu doe ik ook aan sloot-diven. Ik spring er alleen wat bedaarder in. Zo struinen we achter elkaar aan. Als Sam de neiging vertoont om richting akkerland af te slaan, roep ik keihard ‘NEE’ en als ie vervolgens daadwerkelijk rechtsomkeert maakt krijgt ie een beloning.

Ik heb m’n harige capuchon er maar bij afgezet trouwens. Mijn kop steekt in tegenstelling tot die van Sam boven het maaiveld uit. Zal je net een bijziende jager treffen die Mama Muis voor een konijntje aanziet. Lullig einde.

Grappig is trouwens dat je op de bodem van de sloot allerlei sporen aantreft. Van hertjes bijvoorbeeld. Volgens mij is dat sloot-diven onder dieren een heel bekend fenomeen…

'TE' kan ook

Laatst waren we toch bij de Aldi? Wou’k nog wat over vertellen.

Verdeurie, die Muisman. Ik wist niet dat z’n wenkbrauwen zover omhoog konden. Hij kijkt bezorgd naar het pak koffie dat ik op de lopende band leg. ‘Joh, is om te proberen, meer niet.’, sus ik en vang een geamuseerde blik op van de kassadame. 'Douwe Egberts?’, vraagt ze begripvol jaknikkend in onze richting. ‘Yep’, antwoord ik. ‘Owwww’, zegt ze, ‘moet je eerst de helft nemen van dit pak en aanmengen met je oude merk. Anders is de overgang te groot. Ik heb het ook zo gedaan, maar het went op den duur wel hoor.’ Buiten kijken Muisman en ik elkaar grijnzend aan. ‘Das een beetje TE zeker, hè Muisman?’, grinnik ik. ‘Ja, das een beetje TE’, lacht Muisman (opgelucht).

Nouja, hebben we een pak reserve voor als de schaarste echt mocht toeslaan in het muizennest. Honger maakt rauwe (koffie)bonen zoet eej! (of zijn we snobs en is Aldikoffie gewoon rete-lekker? Zeg het maar hoor!)

dleeblegeips uhhhh spiegelbeeld

Sam versus Spikey
niet in scene gezet :)

Dankbaar

Vandaag een dag om dankbaar te zijn, al blijf ik dat een vage uitdrukking vinden. Dankbaarheid veronderstelt een beetje dat je iets of iemand wat te danken hebt. Zo voel ik dat persoonlijk dan weer niet, maar toch was ik het vandaag….. enorm dankbaar dat het ging zoals het ging.

Meisjemuis kwam met haar karretje na een tik van een vrachtwagen en een halve draai, in de vangrail van de snelweg terecht. Stond ze in enen oog in oog met koplampen van medeweggebruikers. Men reed rustig en reageerde adequaat, dus Meisjemuis is ongedeerd gebleven, maar wel errrug geschrokken

Pffff, nare zaken….. had ik al gezegd dat ik dankbaar was? Nou dat was ik…. éééénorm.

Voorlopig niet zonder....

Elk nieuw jaar krijgen Muisman en ik een startkapitaal. Nou klinkt dat als een heel groot iets, maar waar het op neerkomt is dat we een stukje van de eindejaarsuitkering nemen en dat op onze eigen rekening zetten. Kunnen we de centjes zichzelf naar hartenlust laten vermeerderen of we gaan ze bij vlagen lekker uitgeven natuurlijk. Muisman besloot tot het laatste. Zijn oog viel op een veilingkavel waarin 60 spuitbussen metaalverf werden aangeboden, inclusief een handige stelling.

‘Marie, hou jij de vinger aan de knop?’, vroeg ie. En dat deed ik. Vijf minuten voor het sluiten van de internetveiling deed ik een bod en jawel….. Muisman was 90 euro armer (inclusief veilingkosten), maar 60 spuitbussen rijker).

90 euro lijkt veel geld, maar als Muisman 10 van die busjes gebruikt, heeft ie het geld voor de overige 50 eruit. Das voorwaar geen kattenpis. En Muisman mag graag een beetje met metaal klooien, dus dan komt een spuitbusje metaalverf al snel van pas. Veel van de bussen zijn geldig tot 2016 of langer....

Anyway, even ging z’n haar van schrik rechtop staan. ‘Jemig, hier staat dat de bezorgkosten bijna net zo duur zijn dan de hele kavel bij elkaar. En ik kan ze zelf niet ophalen de veertiende, dan ben ik aan het werk’ Tja, dat was lastig natuurlijk, moesten we even over nadenken.

Maar een muis is niet voor één gat te vangen, eej! ‘Weet je, Muisman, waarom vraag je dat eksterwezen niet of ze het.je voor je wil doen. Geef je onze auto mee en duw je die vogel een tientje tussen de vlerken... Is zij ook weer gelukkig en ben jij voor 100 euro klaar!’

Duzzz.. Nou zit hier een blije Muisman spuitbusjes te sorteren. Verdeurie, we kunnen wel winkeltje spelen...

Gediplomeerd!

Na 12 schooluren is het dan eindelijk zover. Sam heeft z’n felbegeerde papiertje gehaald. Met glans. ‘Ik word er blij van’, schreef de juf op het beoordelingspapier. En daar werd Sam en ik op ons beurt natuurlijk ook weer blij van. ‘Voor een witte herder is het een heel makkelijk hondje’, zei ze ook nog.... Snutverdepuppie, en ik maar denken dat ik zo goed kon opvoeden. :P

The making of...

Oef, ik ben helemaal rozig geworden van het buiten zijn geloof ik . Het is er namelijk van gekomen vandaag! Jawel, the making of the compostbak is een feit. Dat had nog wel wat voeten in aarde trouwens. Sam was namelijk ook van de partij. Klusserij van niks met het beestje. Nee, dan kun je beter Wolf hebben, die zit er rustig bij en kijkt geïnteresseerd een beetje mee of alles wel volgens plan verloopt. Sam daarentegen participeert actief en tart elke logische stap in het geheel. Voor je er erg in hebt ren je achter een wapperende staart aan. ‘Sam, kom op met die hamer!’. Of je vreest een acute achteruitgang van de eigen verstandelijke vermogens. ‘Ik zou toch zweren dat ik net een plankje gezaagd had, maar waar is... Owwww….SAM, HIER!!!

Maar goed, desalniettemin of liever gezegd desondanks kwam er een product. Geheel vervaardigd van hergebruikte materialen. Dat is het leukste bouwen natuurlijk. Kost geen cent en je maakt van niets weer iets!

Tot compost zal het wederkeren.. als 't mee zit

Een vergiet vol groenteafval; aardappel en uienschillen en wortelslierten. Dat laatste is fout natuurlijk. Wortels moet je niet schillen (of schrappen), gaan alle vitamines met de muziek mee volgens de dikke van Dam. En dik zijn ze (boek en van Dam), maar dit terzijde. Ik wou iets zeggen over het afval. Dat ik er een vergiet vol van heb, maar dat is oud nieuws. Het vermeldenswaardige zit um er in dat het volle vergiet een mooie aanleiding is voor het in het leven roepen van een composthoop. Ook al een voornemen voor dit jaar. Yes!

Hup, het boek ‘leven van het land’ uit de kast (John Seymour). Gelukkig kreeg ik weer een exemplaar, van de muizenouders kado, want met de mijne ging er ene ekster vandoor. Het zal ook eens niet, een ouwe scharrelkip is-ut. Maar goed, op bladzij 138 staat alles wat een muis weten moet over de composthoop. Hmmm…. 20 cm organisch materiaal, 5 cm kippenmest en dan nog wat bloedmeel zou ideaal zijn… Owww, het zal ook eens simpel wezen eej. Kippenmest heb ik niet op de plank liggen en bloedmeel… (what the F is bloedmeel!!!) En de composthoop is van stenen gemaakt zie ik hier, was ik ook niet echt van plan…. Boel tegenslag voor zo’n enthousiast, maar pril, initiatief hoor. Tssss

Nou, ik timmer morgen wel een paar plankjes tegen elkaar zodat er een vierkantje ontstaat. Dan maar eens een laagje van 20 cm meter afval kweken. Die mest… die zou ik bij een buurvrouw kunnen opduiken en dan nog bloedmeel dus… denk dat ik even naar de Welkoop ga, je weet wel zo’n winkel voor agrarische zaken… dus…

Wordt vervolgd!

Balans

Een levensmiddelenwinkel in je kleine dorp houden is belangrijk. Denk aan de leefbaarheid, het vasthouden van jonge gezinnen en sowieso het gemak eej. Voor je het weet moet je 10 km verderop. Daarom koop ik in ons dorpssupertje regelmatig de dagelijkse boodschapjes. Word je niet altijd even blij van trouwens, vooral niet als je vegesnarisch wilt eten. Het aanbod en de versheid van bijvoorbeeld groente, geeft met regelmaat frictie in m’n aankoopplannen. Maar ik begrijp zo’n winkelier wel; koopt ie veel in, dan heb je wel keuze, maar gaan de producten geheid over de houdbaarheidsdatum en koopt ie weinig in… Nouja, kun je zelf wel bedenken. Tja, zo’n kleine ondernemer heeft het zeker niet makkelijk om de balans positief te houden.

Maar goed in het kader van (één van) m’n nieuwjaarsvoornemens wilde ik vandaag voor de hele week boodschappen inslaan. Inmiddels weet ik dat dagelijks en in kleine hoeveelheden kopen, een synoniem is voor substantieel meer uitgeven dan wanneer je het wekelijks groots aanpakt zeg maar. Afijn, we waren in een ander (maar veel groter) dorp en daar stond een Aldi…. Dus… hmmm, toch maar ff….. drie volle dozen later was ik maar 60 euro kwijt…. Ai, ook zo’n verschil waarvan je je toch even op je achterhoofd krabt. Tegen dat soort prijzen kan een mini dorpswinkeltje niet opboksen natuurlijk. Waarmee ik maar wil zeggen dat het voor een consuminderaar in een dorp ook niet altijd gemakkelijk is om de balans positief te houden hoor!

Kneuterkneuter

‘Ha! Zie je nou wel?’ zeg ik triomfantelijk tegen Muisman terwijl ik met de TV-gids zwaai. Zelfs de VPRO besteedt aandacht aan ‘het kleine huis op de prairie’. Dus zo slecht kan kan die serie nou ook weer niet zijn hoor!’ Ik heb al weer een paar keer stukjes aflevering gezien. Ze werden 30 jaar geleden ofzo al uitgezonden, maar momenteel opnieuw door SBS6.

Ah leuk man. Amerika 1870. Met papa Ingalls, die knoepertmacho, vol zachte kanten en met mooi donkerbruin krulhaar (en de wetenschap dat ie ‘in het echt’ jong overleed aan kanker geeft het kijken naar hem iets extra’s, iets melancholieks ofzo) En de mama natuurlijk, ook al zo zacht en vooral zorgzaam in het kwadraat en dan dat kleine poepige houten huisje, de strijd tegen de elementen, de kibbelende kindjes…. En prettig overzichtelijk hè, laten we dat niet vergeten. Goed en slecht zijn met gemak uit elkaar te houden. Heb je wat aan in deze turbulente tijden.

Muismans kopje thee is het trouwens helemàààààààl niet. Vooral als er stichtelijke woorden gesproken worden staat ie al achterin de tuin. ‘Je moet daar een beetje doorheen kijken’, roep ik um dan achterna. ‘Wat zeg je Muis? Ik versta je niet, gele vis blublubt er doorheen’, antwoord ie steevast. Ah, gele vis. Hmmm, lijkt me sterk, die hoor je ’s winters niet zo heel veel. Zeker niet onder een dikke ijslaag. Gele vis is geel (ja dûh) en erg groot. Hij woont in de vijver en hangt aan je vinger bij het voeren als je niet uitkijkt. Gelukkig heeft ie geen tanden eej. Maar dit terzijde.

De Ingalls in hun kleine huisje op de prairie, daar ging het over.Ik ga er vast nog een paar keer naar kijken….. uhmmm.. in m'n uppie :P

(rip)

Cijfertjes

Muis @ work heet het hier en dat is ook precies wat ik op dit moment doe; werken, centjes verdienen, gewoon, lekker op de bank met een laptopje en op m'n eigen tijd. Best vol te houden eigenlijk. Nouja, het klusje moet wel af natuurlijk en je weet ook niet wanneer het volgende klusje komt. Tja, 'Elk nadeel hep z'n voordeel', zei een filosofisch aangelegde voetballer ooit. En zo is dat.

Ben momenteel aan het sleutelen met een weerbarstige begroting. Niks zo lastig als cijfertjes die eigenlijk een beetje wringen... Kan zijn dat ik nog even gillend het weiland in ga beste webbies, maar misschien dat een kopje koffie ook verhelderend werkt. *zangerige stem* 'Muisman, zet jij even een bakkie?'

'Ja?' Ghehhhgheh, het leven is goed! Latur!

Tuinplannen

Met de projecten van ene ekster, ben ik mooi de inhoud van mijn tuin kwijtgeraakt. Dat moest ook trouwens, om een geheel nieuwe vorm te kunnen realiseren, dus mij zul je er niet over horen. Straks in het voorjaar begin ik met de aanleg van een bloemen- en een groente/kruidentuintje. Boontjes en krieltjes met peterselie van eigen teelt, mjammie... ennuh allemaal vlindertjes boven de bloemetjes. Ah leuk man.

Plan is om voor te zaaien en kweken in een koude kas. Klinkt als een joekel van een ding trouwens als ik dat zo schrijf, maar het glazen geval is denk ik iets van 2 bij 2. Een muis van 1,82 kan er net in het midden in staan. Muisman heeft water en licht aangelegd en binnenkort ga ik tafeltjes maken van schragen en planken. Maar daarover later meer.

Om me vast wat in te lezen over het kweken in een kas, heb ik een tweedehands boekje besteld bij plant een boek. Geinige site met allemaal boeken over wat groeit en bloeit uit de grond. Kostte maar 3,95 en verzendkosten. Het pakje kwam vandaag. Op de kaft een zestigerjarentype met baard, lang haar en tuinbroek. Tja, je eigen groente verbouwen is zóóóóóó vorige eeuw?… Welnee webcoureurs, wacht maar eens af!

Sam bakt ze bruin, maar niet op het goede moment

Heb je ook wel met kinderen: ‘Weet je zeker dat je niet hoeft? Anders moet je ook altijd. Probeer het nog eventjes… toe nou joh, even je best doen…. lukt het niet? Echt niet? Straks kan het niet hoor, want we gaan zo in de auto….’

Dus daar liep ik met Sam op een vreemde uitlaatplek in een vreemde stad, zeker een half uur, in het donker en in de regen. Maar het kopke van de kleine man stond er niet naar. Z’n oren, neus en ogen schoten alle kanten op. Vreemde drollen, kwakende eenden, auto’s, troepjes, mysterieuze geluiden en geuren, andere grassprietjes.… kijk, dan heb je geen tijd voor poepen of piesen..

De reis ging voorspoedig. Op de laatste etappe na. Vlak voor het vertrek van de trein zette Sam het op een echt (en als ik zeg echt, dan bedoel ik ook ECHT) oorverdovend (en als ik zeg oorverdovend dan bedoel ik ook OORVERDOVEND) jodelen (heb je met Zwitserse herders). Onze medereizigers schoten vanuit halfslaap recht overeind. Geruststellen, corrigeren, negeren..… het mocht allemaal niet baten, Sam bleef luidruchtig en schoof zenuwachtig heen en weer.

Één treinhalte hielden we het vol en toen stonden we weer buiten op het verlaten perron, achter het Groninger voetbalstadion. Ennnnnuhhh WROEMMMMM, daar vertrok de laatste trein richting huis….... zonder ons. Snik.

Sam nam het er vervolgens goed van en ging op een braak liggend veldje eens even flink doen wat ie al veel eerder had moeten doen en ik belde naar huis. 'Muisman, wil je me wel komen halen?' Tja, die was pas echt de klos :P

Kedekedeng-gedekedengdeng

Vandaag ga ik weer eens even in de trein zitten. Dat is normaal al feestelijk, want het echte leven speelt zich af in de wagonnetjes van de NS. echt waar! Als je je verveelt, gewoon een retourtje 'geeftnietwaarnaartoe' kopen. Onvoorstelbaar hoeveel mensen hun privézaken, al dan niet per telefoon, afhandelen in een openbare ruimte. Krijg je rooie oortjes van. Mij hoor je niet klagen. Ik heb al menig logje met een ‘sorry, ik zat er bovenop, dus ik moest het wel horen gesprek’, gevuld.

Maar goed, vandaag is extra bijzonder want strakjes ga ik samen met Sam richting station en dan reizen we een stuk verder dan we tot nu toe gedaan hebben. Meisjemuis is jarig, über feestelijk natuurlijk! Dus het doel van de dag is om ‘ns even een lekker taartje te scoren (ennuh… om te feliciteren en een kadootje te brengen). Ben benieuwd hoe de treinreis zal gaan. Nouja, er zijn veel tussenstations, dus ik kan altijd uitstappen…. Kunnen we naar huis lopen trouwens, want Muisman is aan het werk. Duzzzz... wordt vervolgd, webcoureurs. Latur!

Kleine Tijger

Man Muis zat op de bank en pruttelde; ‘Zeg Muis, begrijp ik het nou goed dat je een nieuw mamamuis-weblog hebt opgestart en dat ik nou Muisman heet? Waarom is dat?’
‘Nou, Muisman bekt beter.’
‘Bekt beter?’
‘Ja, dat bekt beter, beter dan Man Muis.
‘Hmmm, weut niet, als jij het zegt.... maar nog ‘ns wat. Zijn Sam en Wolf ook weer van de partij?’
‘Jazeker’
‘Maar waarom mag kleine Tijger nou nooit meedoen.’
‘Hoe bedoel je?’
‘Nou, die woont hier toch ook!’
‘Uhhh…’
‘Vind ik niet eerlijk hoor.’
‘Jeu Muisman, meen je dat nou?’
‘Ja dat meen ik serieus.’
‘Nou vooruit, mag ie meedoen.’

Zo ging het, echt waar. En meer loopt er niet rond hier. Nouja, legaal dan. Gisteren hoorde ik toch weer muizenvoetjes boven mijn hoofd. Nee, geen kindjes van Mama Muis, maar van die kleine harige dingen die je hele huis met inhoud opeten. Dus daar moeten we toch even actie op zetten. Oja, vergeet ik het bijna nog. Meet Kleine Tijger. Wolf doet soms erg onaardig tegen hem. Das niet zo leuk, maar meestal gaat het goed. Dat wil zeggen, Wolf heeft de goedheid te negeren en Kleine Tijger gaat de bullebak uit de weg. Tja, in elk huisgezin is wel wat eej.

Wachten tot je een ons weegt

Sam figureert bij vrouw ekster, maar hij hoort ook bij mij. Ja hoor eens, straks is die vogel gevlogen en dan moet er iemand voor het vee zorgen hè. Dus nou ga ik vaak eens even met het beestje aan de wandel. Sam had een nieuwjaarswens uitgesproken. Iets over bekluivenswaardige zaken en er in 2009 je tanden in zetten. Nou, dat heb ik geweten....

Twee halfvergane hazenpoten in de berm (het leek wel een hazenbroek) vonden hun weg naar binnen en hoe ik ook riep om dit te voorkomen, het witte monster wilde niet komen. Jaaahhh, pas toen ie ze razendsnel naar binnen had laten glijden. Moest ik nog ‘Braaf Sam’ zeggen ook (*&%$&#$%*^($*#*#*) Hij kwam toch, Niet dan???? Pfff, soms is opvoeden afzien. En de snelheid waarmee ie ze wegsmakte…. Het leken verdeurie wel haringen. Tsss…. Het was goed dat de wind dorpafwaarts stond. De mantra die ik al verder lopend hardop voor mezelf prevelde, was niet geschikt voor tere oortjes.

Anyway, even later kwam er een smakelijke bil op een racefiets langs. Vond Sam ook en zette aan om er eens even werk van te maken. ‘KOM’, riep ik snerpend en vanuit mijn tenen, waardoor de fietser bijna uit koers raakte (het hypotheker-effect weet je wel), maar Sam luisterde keurig en keerde om…. Er is hoop, wou ik maar zeggen.

En waar begin je dan mee...

Nou, met de vormgeving natuurlijk. Das nog niet zo makkelijk, want het hele Blogspot gebeuren is voor mij een beetje nieuw. De uiterlijke verschijningsvorm van dit blog is dus voorlopig verre van optimaal.. Ach, who cares, een doorgewinterde muisvolger kijkt daar wel doorheen! Toch?