Urenslokker

Owww een latertje zie ik wel. Al acht uur geweest? Nou, dat is me even ontgaan. Komt van het zinloos zinomdraaien en wanhopig woordworstelen, dat laatste vooral. Dan vliegt de tijd. Urenslokkende operaties, echt waar! Kijk je op de klok, is het bij vijven, loer je na een tijdje weer, is het zeven uur... hè??? *WTF*

Tis ongrappig te noemen, maar ik heb vandaag kennelijk niet de gave van het woord. Moet een kort artikeltje schrijven voor een nieuwsbrief en blijf maar hangen op een bepaald punt. Heb je wel eens eej!

'Tis nog lang geen twaalf uur Miep, merkte Muisman laconiek op.

'Huhuh...'

'Morgen is er weer een dag!'

'Ja, ja,ja'

'Komt tijd komt raad!'

'MUISMAN!!!'

'Geintje Miep'

Tsssss, Muismannen.....

Boom

Dit is m'n paprikaboom. Beetje overdreven om um zo te noemen misschien, maar hij is denk ik wel bijna één meter dertig, veertig, vijftig hoog. Heeft heel veel bloemetjes ook.

Heb er een hard hoofd in of die fleurige snoepjes nog de tijd krijgen om zich te transformeren in malse paprikaatjes. Tis al augustus bijna....

Toch vind ik het erg mooi dat alleen de plant al zo groot is gegroeid. En.. een oud Paprikaans gezegde luidt; je moet toch één keer in je leven een paprikaboom hebben gehad.

Nou das toch maar mooi gelukt!

Zo doof als een tomaat

Laatst heb ik me, mogelijk op wat onaardige wijze laten ontvallen dat ik die #$%#^@%&@$& tomaten wel rood kon kijken! Het was in het algemeen hoor, niet tegen iets of iemand speciaal. Ik liep wat over de tuinpaadjes en dan denk je wel eens iets, of je zegt het spontaan hardop. Dat krijg je als je veel op jezelf bent.

Hoe dan ook, ik sprak slechts mijn ongenoegen uit over het langdurig groen blijven van bepaalde bolletjes die nu al geruime tijd onder een niet nader te noemen stel planten hingen en die op mijn kosten een beetje aan het vakantievieren waren. Zo kan je het best noemen. Natje en droogje op z'n tijd, beetje lucht bij de voetjes, zonnebadje, steuntje in de rug, lekker chillen....

Maar goed, ik zei dus 'jemig, ik kan ze wel rood kijken die krengen' en ik wees niet eens! Afijn, de volgende dag lag er een hele tros tomaten op de grond. Steeltje van de plant dwars doormidden. Waar sloeg dat nu weer op!

'Moet je maar niet zeggen dat je ons wel dood kunt kijken', zei één zo'n wijsneuserig tomatenplantje toen.
'Dood?' gilde ik overstuur. 'DOOD? Ik zei ROOD! Hebben jullie soms nachtschade aan je oor?' En toen moest ik toch een beetje huilen om het overleden trosje. Het waren wel 8 tomaatjes ofzo!

Nou en dat vonden ze volgens mij toch een beetje sneu voor me hè, de hele gang van zaken, of ze schaamden zich enigzins, kan natuurlijk ook, maar vandaag zag ik het echt... ze worden eindelijk ROOD!

(oja, hemdje voor Meiske)

Geen zoete tonen

Ik word zo vaak gefeliciteerd met het feit dat ik de triljoenste bezoeker ben op een site en dat me allemaal goeie dingen gaan overkomen (ja echt, waar het is geen grap! -MAN HOU EENS OP MET DIE POPPENKAST!-), dat ik me serieus afvraag waarom ik dan tot nu toe niet 'ns een leuk bedragje bij de één of andere loterij gewonnen heb. Wonderlijk, want het geluk hangt me aan de spreekwoordelijke kont, getuige de jubelende teksten op twitpic, photobucket en weet ik veel waar ik die ongein steeds tegen kom.

hummmm..

Sorry, ben gestressed hoor. Sam staat bij vlagen (maar wel de hele dag door) hartstochtelijk te joelen voor de keukendeur en ook piepzeurende jammerklachten bereiken frequenter dan grappig te noemen mijn oor. Als het opgewonden standje even binnen is, kent ie maar één richting en dat is de weg met een pertinent inrijverbod. En nou wil janjurk ook nog eens niet eten!

Haihaihai, zoiets gaat je niet in de koude kleren zitten hoor. Tenminste mij niet!

Maar over geluidsoverlast gesproken... béééétje raarrrr misschien, maar dat overprikkeld raken heb ik nou ook bij langdurig luisteren naar orgelmuziek en dat bedoel ik op geen enkele manier beledigend voor de liefhebber! Het is de hoeveelheid verschillende tonen die tegelijkertijd en in een ononderbroken stroom je oren binnenglijdt. Al die klanken moet ik luisteren zeg maar, das op den duur niet te doen, word je moe van joh! Nouja, ik zei het al, beetje raar of kennen jullie het fenomeen of een variant (doedelzakken bv)? Vast wel!

Anyway, momenteel had ik er wel wat voor over om Sam in te ruilen voor een orgel. Moet het ding wel wieltjes hebben, anders is het uitlaten geen doen. Owwww... hij vindturzoliefffff.

Laars

De regen had een glinsterlaagje op het gras gelegd, dat zichtbaar werd door de ochtendzon. Het liep heerlijk zo vroeg in de ochtend. Maar aangezien Muisman gisteren het gazonnetje geschoren had zonder vangbak, waren mijn blote voeten nu wel bedekt met een grote hoeveelheid gekeelde sprietjes.

Hmmmm, dat kon niet goed zijn voor de mooie schoentjes van minimuis, die straks gebracht zou worden en vast en zeker buiten rond ging stuiteren. Moest ik maar even naar boven, want had ik nog niet ergens.... jawel hoor. In een kartonnen doosje, de laarsjes van Zoon Muis, die volgend jaar dertig wordt. Moet je nagaan!

Ze zaten als gegoten en Minimuis vond het mooie dingen. Nou zijn ze dat eigenlijk niet in deze tijd van blits, fleurig en fel, maar ik vond het idee zo onbetaalbaar lollig, dat ze wel van goud hadden kunnen zijn!

(heb uit dit verhaaltje inmiddels al wel 3 kromme zinnen gehaald.. tsjongejongejongejonge!)

Ondermode

Nou heb ik toch bijna geen panty's meer. Lotus vindt ze namelijk ook heel handig om zich een niet nader te noemen opdringerig type van het lijf te houden. Dat laatste schrijf ik om haar goede naam niet te verkwanselen, want om eerlijk te zijn gedraagt ze zich een beetje als een lellebel. Maar goed, ik heb niks gezegd en geschreven en jullie weten nergens van, OK?

Anyway, zo'n panty zit als gegoten. Nou had ze al een bijzonder kek slipje, maar Sam duwde het niemandalletje met gewoon met z'n neus opzij. tja, toen moesten er andere maatregelen genomen worden eej. Staat best goed eigenlijk!

Take 345!

Kijk, das de cameravrouw in actie. Je kent haar op dit blog als Meisjemuis. We werken intensief samen aan een projectopdracht waarbij we kleine filmportretjes van mensen maken.

'Zijn jullie moeder en dochter? Wat leuk zeg!', horen we vaak en soms komt er dan achteraan, 'maar gaat dat wel goed?'. Ja hoor, dat gaat heel goed. We zijn allebei flex-relax en hebben daarnaast een duidelijke verdeling van taken en verantwoordelijkheden.

Én, last but not least; in het project zijn we zijn collega's. Das denk ik wel belangrijk in het hele verhaal. Discussie gaat over werk en staat los van familierelatie. Punt. Nog een paar maandjes dan is deze klus geklaard. Ondertussen speuren we naar een nieuwe opdracht, want onze samenwerking..... smaakt naar meer!

Anyway, over filmpjes gesproken: Muisman maakte met zijn mobieltje toch wel een heel lollig minifilmpje van onze onverstoorbare Wolf. Kijk maar

Dingdong!

De voordeurbel staat niet stil de afgelopen dagen. En elke keer als ik open doe, is er helemaal niemand! Normaal gesproken zou je daar enigzins gestoord van worden, maar aangezien ik weet van de hoed en de rand, is dat nergens voor nodig.

'Dat moeten we toch eens oefenen', zei ik tegen Muisman, nadat beide hapsnavels weer eens uit hun dak gingen van het liefljke ding-dong-joehoe-volk-aan-de-deur-geluidje. 'Geen probleem', antwoordde Muisman en fabriceerde een lang snoer met een drukkertje eraan en verstopte dat naast de bank. 'Kan je fijn bij jezelf aanbellen, Miep!'. Briljant natuurlijk!

Nu verzorg ik een paar keer per dag m'n eigen 'net alsof bezoek', laat Sam en Lotus een beetje dimmen, wandel naar de deur, hou een nepdialoog op verschillende toonhoogtes, of zet ff een radiootje aan en zorg ervoor dat de grens van tot hier en niet verder, door beide hapsnavels gerespecteerd wordt.

Kost een beetje moeite, maar het moet gezegd, de therapie begint effect te sorteren!
Leuk man.

Let op, Blogje van Daan op de Dutch Bloggers voor Kiva

Hoe het soms loop(s)t

Hoe vertel ik dit kort.

Lotus was een aantal weken geleden,
precies één minidagje loops.
Wij wreven in onze handjes.
Dat was wat je noemt een makkie gebleken!
En dan nog wat;
Sam hoefde geen chemische ontmannelijking meer te ondergaan.
Hoera!

Maar tot onze schrik begon het feest een dag of tien geleden opnieuw.

En nu op een manier zoals het in de boekjes stond beschreven.

Shit.

Inmiddels is de vruchtbare fase begonnen.

En de zomer was al zo heet.

Staartzwabberende paringsrituelen zijn aan de orde van de dag.
Wulpse blikken,
intense snuitstrelingen,
speelse plaagstootjes,
gaan over en weer.

Wij staan er met onze neus bovenop.
Niet omdat we dat nou zo graag willen.
Niet dat het geen mooi gezicht is, dat flirten.
Maar wel om op tijd in te kunnen grijpen.

Het wordt een lange week.

(Lotus ligt wel op haar rug, maar het gaat erg goed met haar. Gezien het bericht van gisteren willen we natuurlijk geen misverstanden)

Mooi ja/nee

Schoonheid hoeft niet altijd een sympathieke oorsprong te hebben. Voor degenen die toch zijn gebleven ondanks de confrontatie met dit kleine muizenlijkje; je zult het moeten beamen. Dodelijk mooi dit stilgevallen wezentje.

De bevallige houding alleen al. En kijk die sierlijke voorpootjes, de mininageltjes, de ragfijne snorhaartjes en het spitse snoetje dat uitloopt in een klein prikneusje met daaronder de twee kleine witblikkerende klinkertjes, veel te groot voor zo'n klein bekkie.

De onfortuinlijke was op het verkeerde moment op de verkeerde plaats en ging roemloos ten onder. Daarna werd het beestje achteloos op een matje achtergelaten, alwaar ik het vanmorgen vond. Ik keek, bewonderde, maakte een foto, pakte het staartje tussen duim en wijsvinger en zwieperde het aardse omhulseltje onder een struik.

Schoonheid is namelijk ook vergankelijk.

Verhaaltje

'Snotverpielekes' dacht het egeltje, 'heb ik weer'. En zo was het ook. Bood het gevarieerd begroeide terrein deels een schuil en leefplek voor kleingrut op twee of meer pootjes, de keerzijde was dat diezelfde stek regelmatig onveilig gemaakt werd door twee hinderlijk nieuwsgierige wezens.

Inmiddels wist het egeltje wel dat al die snuffelaandacht weinig om het lijf had. Sterker nog, het was een kwestie van oprollen en wachten tot het verlosssende woord viel Maarja, dat duurde soms wel vier lang vier breed....

'LOTUS!!!!!! KOM!!!!!'

Ah! Daar had je het al. Mwah, viel reuze mee! Nou maar hopen dat die hapsnavelhork de oren daadwerkelijk zou gaan gebruiken waarvoor ze bedoeld waren. Hmmmm, het egeltje merkte nog weinig verandering. De warme ademstroom bleef zijn stekeltjes stressen....


'LOTUS???? LOTUS!!! KOHOMMM! *%&^*%&%&#$*##'

Hij voelde hoe z'n belager met een ruk overeind schoot en wegrende. Hè,hè, zuchtte het egeltje en rekte zich langzaam uit. Eindelijk verlost!

Nou, toen tippelde hij snel naar huis, waar zijn egelinnetje (al wel een klein beetje ongerust) klaar zat met een overheerlijke slakkenpastei met geplette stukjes regenworm, een aardbeienbavarois-tje en een bessenhulsje gevuld met vers regenwater.

Ennuh... ze leefden nog lang en gelukkig

Fiets

De hapsnavels bleven vandaag thuis. Dat vond ik helemaal niet erg, want nu kon ik mooi eens even een fietstochtje met Minimuis maken. Dat hadden we nog nooit gedaan.

Als er een equivalent (synoniem is beter zeker?) zou zijn voor het woord slenteren , maar dan met een rijwiel, dan zou dát het woord zijn, geschikt om onze aktiviteit te beschrijven. We sloomwielden (zoiets dan hè) over de fietspaadjes om maar niks te missen van al die mooie dingen om ons heen. Honden, poezen, auto's, andere fietsen, paarden, schapen.... We hielden even een goed gesprek met een koe (die trouwens behoorlijk kon slenteren en ook sloomkauwen was een sterke kant).

Lekker voor de warmte aan. Briesje om de kop. Het leven is goed zeggen ze dan. Na het middagbroodje was de batterij van Minimuis leeg. Nou, daar hebben we wel een oplossing voor hoor! Tot straks kleine muis.

Blauw

Schokkend zijn die Blauwschokkers, vooral als je ze pelt. Krijg je zomaar blauwe vingers! Het moet niet gekker. Overigens zijn de capucijnertjes zelf gewoon groen en heel niet blauw/paars, zoals ik wel voor mogelijk had gehouden. Anyway, van de mandelijke inhoud bleef ruim 2 kg over.

Overigens ook de dophertjes gedopt. Daar bleef de teller op 1,5 steken. Nouja, je kunt niet eindeloos van deze oogst dooreten, maar toch is het leuk. Nu maar eens gaan kijken wat ik nog kan planten of zaaien op de vrijgekomen stukjes tuingrond. Er staat dus nog mais, bieten, jandijvie, paar paprika's (als ze groter worden dan een walnoot ben ik al blij) en tomaten.

Kijk!

Na al dat geleuter over de tomaten zal ik er nu even een paar laten zien! Mooi zijn ze eej! Ik heb wel 6 of 7 verschillende soorten. Sommige hebben wel een paar bruine plekjes. Of dat van alle regen komt of dat het beschadigingetjes zijn van de hagelstenen, of een beestje of... Nouja, een paar zullen er altijd wel de eindstreep halen!

Anyway, gisteravond heb ik de jandijvie buiten gezet en vanmorgen stond de zaak er nog kek bij. In een bak, met gaas voor de katten en rondom koffiedrab inclusief filters (die vis ik er nog wel een keer tussenuit) tegen de slak (stond me vaag iets van bij dat dat hielp). Kijk ik later nog wel of ik met wit zand aan de slag moet! Overigens hebben ze van mij wat eigen plantjes gekregen voor de smikkel en smul, een stukje verderop, waar ze niet al teveel schade aan kunnen richten. Maar die hebben slakman en co nog niet ontdekt...

De slideshow is wat rommelig, maar ik heb geen zin om er meer energie in te stoppen, want ik moet namelijk nóóóódig op stap!

Blijft je bezig houden

Het is nogal van de waaierige en net uit een ongunstige hoek voor de tomatenplanten. Ze hebben het zwaar en buigen met hun flexibele stelen ver voorover (dacht dat je ze gezekerd had miep, nou idd, maar van een aantal buigt het bamboe gewoon mee!). Eigenlijk 'moonen', ze de wind. 'Waai jij maar tot je een ons weegt, ons krijg je niet klein' en vervolgens laten ze, om dit statement kracht bij te zetten, langdurig hun achterste zien. Ik hoop dat hun zelfvertrouwen terecht is, want de oogst zou best leuk kunnen gaan worden. Wat in hun voordeel werkt is dat ze op een kluitje staan en daarmee wat steun aan elkaar hebben.

Anyway, ik heb de tuinbonen geruimd, zodat de jandijvie buiten kan gaan spelen. zo'n 10 cm hoog zijn de plantjes inmiddels en ik denk dat ik ze los moet laten. Best spannend. Grote tegenstander zal de slak zijn. Er moet maar een hindernisje opgeworpen worden in de vorm van een schuttinkje en daaromheen wat wit zand, aangevuld met regelmatige patrouilles van de burgerwacht. Komt er vast wel iets van de jandijviemannen terecht.

Maar goed, op dit moment regent het stevig. Ga ik eerst maar even mijn eigen boontjes doppen. (update: resultaat 2100 gram gedopte boontjes! Minder dan vorig jaar (had ik toen echt 7400 gram????), maar ik ben er heel blij mee!)

Had je wat?

'Heb ik wat van je aan?', lijkt deze mevrouw te vragen. Tis toch ongeloveloos! Er staat een hele bak vers slubberwater in de keuken en waar gaan we dan onze dorst lessen. Jawel! In de toilet.

Doortuffen of niet

Zo dat is fijn, m'n totootje is door de apk en er was helegaar niks mee aan de hand. Alleen even een paar bandjes voor als het straks winter wordt, was het advies. Ach, winter, dat duurt nog lekker lang!

Anyway, nou zit ik ermee. Want eigenlijk wil ik m'n karretje weer verkopen. Mens je hebt um net. Yep, is zo en het ding bevalt ook beregoed. Maar... ik rijd niet meer zoveel kilometers dat het nog interessant is om te dieselen. Elke maand gaat er 90 euro naar de motorrijtuigenbelasting en dan heb ik nog geen tochtje gemaakt!. Dus. Dilemma. Want verder is het een ideaal ding. Hapsnavelproef en minimuizen kunnen er veilig in vervoerd worden. En als ik deze dan weg doe, wat koop ik ervoor terug. Want zonder auto.. das echt geen optie.

Wel keek ik stiekem naar deze dingen, een brombak!!! is ie niet überKOEL! 'Nu misschien wel leuk', zei Muisman, 'maar bij de winterdag niet'. Tssss... ben geen watje (maar tis wel zo natuurlijk). Zag het helemaal voor me. Twee hapsnavels voorin en gaan met die banaan. Maarja, waar laat je de Minimuizen dan ennuh nog wat, zelfs tweedehands zijn ze ook niet echt goedkoop te noemen....

Lastig.

Let op: Mooi blogje van Rodolfo bij De Dutch Bloggers

Liefde ging door de maag

Kreeg een aandoenlijke liefdesverklaring in de vorm van een hartje van mijn aardbeienplantjes.

Je kon echt zien dat ze er aandacht aan besteed hadden.

Owwww wat ontzettend LIEF!

'Ik houd ook heel erg van jullie hoor!', riep ik aangenaam aangedaan door dit gebaar,

en hap, slik, wegde het wondertje der natuur met smaak.

Owwww wat VREET, uhm WREED bedoel ik.

YEP!

Vrij zinloos geweld eigenlijk

Het weer heeft mij overtuigd hoor, ik heb genoeg gezien en yes, het kan er wat van, maar laat het nu maar weer mooi weer gaan spelen.

Toch... eerlijk is eerlijk, de temperatuur is er een stuk aangenamer op geworden. Vanmorgen om vijf uur klommen we trouwens op de ladder, want er was sprake van plaatselijke binnenregen. 'Ík dacht al dat we een klusje vergeten waren', zei ik tegen Muisman, terwijl we de bladerdrab rond de afvoerpijpgatbeschermdingetjes (ja hoe heet zoiets ook alweer) weghaalden. De goten wilden wel lozen, maar het water kon de pijp niet in. Tja, dan maar naar binnen zullen zal de druppelmeute gedacht hebben, want de lucht weer in, zoals een oude zeeheld ooit opperde was geen optie. Jammer voor ons eej.

Anyway, vanmiddag ging het opnieuw los, wederom met hagelstenen en als extraatje een fikse wind. De tuinbonen gingen er al snel bij liggen, maar ik wist ze ervan te overtuigen omhoog te komen, al was het dan met behulp van een touwtje. Nou, moet kunnen. We hebben allemaal wel eens een steuntje in de rug nodig zullen we maar zeggen. De mais hield het net en de tomatenplanten waren deels omgezwiept, maar niet rampzalig. Na wat spalkwerk stond het hele zaakje er best weer schier bij. Als er nu weer even wat rust in de tent komt, kunnen de blaadjes zich ook herstellen. Ze kleven wat bemodderd bij elkaar en laten de tipjes enigzins hangen. Arreme, arreme groentjes.

Tis ook wel wat om mee te maken natuurlijk!

Woordenloze (maar met oplopende spanningen) zondag

*het is mij bekend dat je woordeloos schrijft en geen woordeNloos*

Woordenloze (maar wel op het beste plekje) vrijdag

(update 22.11: ik kan er wel een prijsvraag van maken. Is dit nou Sam of Lotus!)

HET WAS LOTUS!!!!


*het is mij bekend dat je woordeloos schrijft en geen woordeNloos*

Miep de bouwer

Moet je kijken. Kwam vandaag met de post. Wat een duplo man. Goeie koop vind ik zelf. Zestig euro heeft het me gekost. Nou moet je niet zeggen: wat duur!! Want dat is het echt niet.

Na wat vooronderzoek kwam ik er al snel achter dat de mensen wel weten wat hun MERKspullen waard zijn. En dat is het natuurlijk. Duplo heeft een naam, tis een begrip zeg maar, net als lego, het broertje. Daarnaast is het basisspeelgoed: sterk en gewild.

Anyway, alles ziet er nog netjes uit, glanzend en niet dof gekrast. Heul veul poppetjes en allemaal van top tot teen heel, een tractor, karretjes, racewagentjes, een postauto, bootjes, een hijsding, wat beestjes en een berg bouwblokken, twee grote bouwplaten een een paar wat kleinere en weet ik veel nog wat meer. Het was echt een vuilniszak vol! Ben er blij mee en Minimuis ook denk ik!

Kruiwagen

Hè, hè, opoe zit. Net nog even Minimuis naar huis gebracht met ut totootje. Flink gekweeld onderweg. Lollig hoor. Ik dacht bij mezelf: er is geen ouder of opa/oma die niet heeft gezongen van : poesje.... kom is ..... ik heb lekkere .... voor .... en voor .... rijste.... ooowahat heerlijk smullen.... En dan zingt op de puntjes het kind de ontbrekende woordjes! Ik denk dat het een zingstadium is dat iedereen wel heeft doorlopen met z'n eigen tro(e)l. Andere favorieten van Minimuis zijn trouwens de smerende beren, barbapapa en snappie de kleine krokodil.... Dat je het even weet.

Anyway, de dag begon met een bezoekje van overgrootopa en oma. Dus dat was dolle pret. Daarna flink bunkeren en een middagslaapje en toen lekker in de tuin. We renden als wilden in het rond. Nee, IK rende als een wilde in het rond. Minimuis zat in de kruiwagen te schateren. Op een gegeven moment moesten de rollen omgedraaid worden van mevrouw. Dat wordt um niet Minimuis, zei ik nog, maar daar wilde ze niks van horen. Eigenwijs als ze lang is die griet. Eind van het liedje was dat we allebei achter de kruiwagen liepen met heulemaal niets erin. Pogingen om een kat zo gek te krijgen dat hij in het bakje bleef zitten strandden jammerlijk. Tja, kan me er iets bij voorstellen.

Op de foto zie je minimuis die zorgvuldig bestudeert wat er nu toch weer op haar boterham zit! Nou gewoon kaas hoor Muissie! Wat dacht jij dan!

Vergeet ik weer de titel...

Ik wilde eigenlijk even iets schrijven over de tomaatjes, maar ik wacht nog even tot er iets meer ronde bolletjes te zien zijn. Ze gaan goed hoor, zonder windscherm en alleen gestut door een stokje! Had ik niet verwacht, want de start was moeizaam te noemen. Maar nou heb ik het er toch over zeker? Herstel!

Heb je m'n poepige bietjes al gezien? Deze is een cm of 2-3. Zo schattig. Ondanks de droogte doen ze het best goed, biet en co. Ik heb twee soorten namelijk, deze en biertels. Vanmorgen regende het trouwens flink....... uhm..... zes kilometer verderop dan hè waar de hapsnavels en ik aan het wandelen waren. Ik was in vijf minuten helemaal doorweekt. Boven de tuin had het stukken minder gehoosd zag ik wel. Jammer heur!

Nou moet ik weer - en nou gaat toch vooral over de tomaatjes - een beetje gieteren. Sproeien wil ik niet. Ik vul een aantal lege flessen en giet heel gericht rond de voetjes wat water. Bij het planten heb ik op de grond wat verteerde koeienpoep (koeienpoep? nee man, paardenpoep!) gelegd. Nou stel ik me voor dat bij elk gietbeurtje iets van die mest mee naar de worteltjes gaat. Weet niet of dat zo werkt, maar ik vind het leuk om dat te denken... mag best!

Nou, en dan zijn er nog de Blauwschokker capucijners. Mooie kleur hebben ze toch! Gaan ook errug goed die mannnen. Ondanks de knak waar ik het laatst over had. Kennelijk stroomt het levenssap nog flink!

oja voor ik het vergeet: nieuw blogje van de Dutch bloggers geschreven door Rodolfo, ons lid met nederlandse roots, woonachtig in de Dominicaanse Republiek.

Lekker dan!

En het leek Lotus nou nog wel zo'n perfect slootje om effetjes in te gaan zwemmem.....


En voor de Muismanfilmpjesfans: Muisman liep even een stukje met Sam mee.

Van gooien naar ark

K'heb een heule grote zak met duplo op marktplaats gekocht voor mezelf.. he, verdeurie, slippertje van de tong, ik bedoel voor Minimuis natuurlijk. Kan ze mooi mee spelen. In de toekomst dan, want momenteel gooit ze het liefst met dingen. Nou en wie is er dan weer de klos wanneer al die losse blokjes opgesnort moeten worden. Ik, zei de gek.

Minimuis heeft trouwens een hele lollige ark van Noach. Een stoffen, met allemaal kleine beestjes erin. Ook van stof, mooi opgevuld. Moet nog een heel karwei geweest zijn om die te maken, maar dit terzijde. Ik zet de diertjes altijd netjes twee bij twee in de vensterbank. Nou, tis maar even of troelemien mikt met een armzwaai waar Tiger Woods nog een puntje aan kan zuigen de hele handel door de kamer. Kan ik dus weer helemaal overnieuw beginnen. Zielig hè.

Maar wat ik nou zo gek vind. Er zitten volgens mij ook beestjes op die ark die prima kunnen zwemmen.... WAT DOEN DIE DAAR! Het is me sowieso niet helemaal duidelijk wat de selectiecritera geweest zijn. Eigenlijk is dat helemaal niet erg, want ik wil nog steeds zelf een arkje bij elkaar figuurzagen. En dan mogen er lekker geen uhhh... tja zou ik spinnen zeggen, maar terwijl het in me opkomt, vind ik het ook weer zielig... Nouja, beetje grote boot bouwen dan maar eej!

Bermtoeristen?

Pril gezinsgeluk verstoord. Vervelend hoor. Tijdens de ochtendwandeling kwamen we in de berm een fazantenmama tegen. Dat wil zeggen, het beestje maakte zich uit de voeten en de hapsnavels gingen er in vliegende vaart achteraan. Mammiemammiemammiemammie, hoorde ik paniekerig tussen de hoge grassprietjes en ja hoor, daar schoten twee kleine fazantenbolletjes als kippetjes zonder koppetjes heen en weer. Balen!!

'Sorry jongens', zei ik tegen de inmiddels teruggefloten jagers, keerde om en verliet zo snel mogelijk de crime scene. 'Hier eindigt het wandelfeest. Hopelijk zoekt de moeder haar kotertjes nou snel weer op'. Hoe het afliep weet niemand. Stomme dingen zijn dat toch....

Anyway, show ik nu nog even mijn nieuwste gereedschap in kekke groenkleur. Een minikoevoet in twee maten. Je kunt er je poppenhuis mee afbreken en... neh geintje, het is een gevalletje waarmee je teken uit een dierenvelletje kunt wippen (en misschien ook wel uit een mensenvelletje, wie zal het zeggen). 'Bevalt errug goed', zei de dierenartsassistente, 'je trekt veel minder haren mee'. Nou leek me wel wat! Als we het hulpstuk getest hebben, zijn jullie de eerste die het horen!

Breuk

Er zijn weer wat reactieproblemen bij blogger hoor ik links en rechts, sorry daarvoor. Zal wel weer overgaan naar wij hopen. Een andere calamiteitje betreft het deksel van m'n laptop. Nog even en er ligt een scharnier in tweeën. Das nou ook niet grappig. Denk dat ik de klep maar zoveel mogelijk open laat staan, dan heeft het draaimechanisme niet meer te lijden dan nodig... Tja, dat heb je met gebruiksvoorwerpen hè, die ondergaan het nodige enzo wat henen.

'Die van jou ietsje meer dan die van anderen, Miep'... hoor ik Muisman al zeggen. Heeft ie wel een beetje gelijk in. Zijn schoothondje ziet er nog uit als nieuw. De mijne haal ik altijd een beetje gegeneerd te voorschijn in gezelschap. Krassen, stof, vlekken en kraaktoetsen al naar gelang het voedsel wat er boven heeft gehangen.
Kan ik niks aan doen hoor. Ben gewoon een intensief gebruiker ÉN multitasker. Nou dat heeft z'n prijs... (hum, maaruhm, dit euvel heeft meer te maken met het aan één kant openen van het ding hoor).


Ik zal in elk geval de meest belangrijke zaken even back-uppen, zodat wanneer de laatste het licht definitief uit doet, er geen schade ontstaat op dat terrein.

Anyway, ik hoop dat dat moment nog lang uitblijft, want ik heb héééélemaal geen zin om een nieuwe te kopen. Misschien kan ik er ééntje breien.... over breien gesproken. Vestje 2 is af. Voor geïnteresseerden; zie poppenkopje (klik) in de rechter zijlijn.