Pak ff je vergrootglas

Muisman heeft al een peperpiefke boven het maaiveld uitsteken. De eerste die met z'n voetjes in de steenwol staat.

Tis een lief groen cayennepepertje. Hij voelt zich nog wat remi, maar we hebben sprietmans verzekerd dat er binnenkort buren komen wonen.

Wat groentjes van de cayennefamilie, wat stengeltjes uit een andere hoek. Beetje multiculti enzo wat henen....

Leek um wel wat.

De volgende dag

Ik heb zaai en stekgrond in de auto liggen, dus het was heel goed mogelijk geweest dat dit blogje over zaaien zou gaan. Maarja, zo'n vers gezinslid trekt toch even extra aandacht naar zich toe.

Lotus sliep vannacht voor het eerst niet in de bench, dus die moest met regelmaat op z'n matje geroepen worden zeg maar. Elke voorbij schuivende kat was reden om toch even op te staan. Stel je voor dat ze feest gingen vieren zonder haar! Sam zag het pootwringend aan. die vond het maar onrustig zo.

Anyway, de volgende ochtend gingen we op stap. Voor het eerst los van de lijn in de nieuwe setting. We gingen met z'n vieren de deur uit en we kwamen ook weer met z'n vieren terug. Pfewwww. Maar wel dolle pret. Toen was Lotus zo moe dat ze van de weeromstuit helemaal hieperdepieper werd.

'Weet je wat jij en ik gaan doen meid', zei ik, 'We nemen jouw matje mee naar slaapkamer en dan ga jij daar een lekker tukje doen'. Ennuhh... nouja offer ik me wel op en ga ik ook even de binnenkant van m'n ogen bekijken. Ja je moet wat voor een ander over hebben eej. Maar het hielp wel. Gingen we daarna met z'n allen naar de schuur.

Er moest gezaagd en getimmerd worden. low budget bijzettafeltjes. Nou allebei geslaagd hoor. Zowel de 'hoe reageert ze op hard geluid' test als de timmerproducten. Die laatsten kunnen tot het schip met geld arriveert best een tijdje mee, onder het motto: hoeft niet mooi, als het is maar functioneel! (bewuste verhaspeling).

Voor Lotus en Sam foto's zie ook Muisman

Sam gaat samenwonen

Ze is er hoor! De langverwachte hapsnavel. De dame komt uit een warm nest. Dat heeft voordelen en nadelen. Voordeel is dat je een met liefde behandeld hondje krijgt. Nadeel, dat het voor de mensen van dat nest heel moeilijk is om afstand te doen. Ik kan er helaas alleen maar tegenover zetten dat we goed voor haar zullen zorgen. Ze heet Lotus. Dus je snapt al wat dat wordt. Lootje natuurlijk. Sam en Lootje. Ik vind dat het goed klinkt. Vandaag stond in het teken van kennismaken. Petje af voor de katten die heel relaxed reageerden.

Wolf wilde een welkomskopje geven, maar daar schrok Lootje nogal van. De kleine Tijger stapt gewoon rond en vindt het allemaal wel best. De logeerkatten doen een enkel blaasje, maar dat mag geen naam hebben. Lotus op haar beurt heeft respect, snuffelt wat, maar jaagt niet na. Dat is knap, want ze heeft nooit eerder ervaring met wilde dieren opgedaan.

Anyway, na een hele middag achter elkaar aanjakkeren, waarbij vooral Sam zijn, uhmmm hoe zeg ik dat netjes, bilspieren overbelast heeft, zijn beide in de rust. Elk op hun eigen matje. Tis maar goed dat Lotus een stuk kleiner is, anders kon ik ze niet uit elkaar houden!

Niet volgens plan

De telefoon ging. Ik nam um op en ging weer zitten. Was ik even vergeten dat de kussens van de bank altijd wat inveren, zodat het pannetje met water voor de piepers omkieperde. Tssss en ik kon niet eens gillen, want dat zou wat raar overkomen aan de andere kant van de lijn. ik kan je vertellen, das een aparte sensatie.

Keerde ik het kussen eerst maar om. Vannacht kon het ding dan wel een nachtje rechtop staan om te drogen. Puut met aardappelen even wegleggen..... til ik de zak aan de dichte kant op, met de opening naar onderen... ik kan je zeggen, dan is vijf kilo best veel om op je knieën bij elkaar te zoeken.

Anyway, de auto moest nog even afgemeld worden bij de APK vandaag. Dat was gisteren niet gebeurd. Neem ik Sam even mee dacht ik, maar eerst konden we op weg er naar toe wel een wandelingetje maken. Komt het beest even later met een kop en nek vol geelachtige smurrie aanzetten... en stinken! Ik kan je melden, dat is niet echt een fijne timing.

Hoe dan ook. Ik deed na m'n ongewilde bad droge kleren aan en Sam wordt nu gebadderd. Komt mooi uit. Morgen moet ie er piekfijn uitzien want uhhhh.... *geheimzinnige fluistertoon* dan komt z'n vriendinnetje!

update: Sam heeft het een beetje koud. Dan maar even een dekentje eej :P

Meer een blokstukje

Gisteren de auto naar de kwikfit gebracht. Gingen Sam en ik lopende terug naar huis. Nouja, we begonnen gewoon en dan zou Muisman proberen om ons vanuit zijn werk, gaande de rit op te pikken. Kwamen we toch nog een kilometertje of acht voor het rode totootje in ons vizier verscheen. 7,83 km om precies te zijn na meting. Toch lollig als je je parcour zo na kunt lopen op google earth eej en je wordt er niet moe van.

Ik moet nog even wat vragen trouwens. We wonnen met de postcodeloterij een prijsje: een half jaar lidmaatschap van 100%NL. Ik weet nu al, dat blad gaat gewoon ongelezen richting papiermand. Dus je voelt um al aankomen. Ik heb 2 abonnementen. Dus als je denkt. Hééé das wat voor mij, meld het dan even. Er stond in de begeleidende brief dat het lidmaatschap overdraagbaar was. Dus. Laat het even weten ja? Dan activeer ik deze superprijs. Kost mij geen cent ennuh... jou dan ook niet!

Kadeutje

Zo leuk joh. Zat er vanmorgen zomaar een kadeutje in m'n brievenbus. Johanna (aka tante Nans) had van mij een paar exemplaren van het blad Moestuin gekregen. Dat had nog heel wat voeten in de aarde trouwens. Ik stuurde mijn nieuwe nog in folie zittende exemplaar door zonder postzegels, maar tante post hing er geen portokostenbriefje aan, welnee ze zei; 'bekijk het maar, ik lees dat blad lekker zelf'. Na ruim een week wachten was er nog niks binnen. Anyway, toen deed ik er een paar in een envelop en daarna ging het wel goed. Dûh.

Anyway, kreeg ik zomaar als dank een hele mooie sleutelhanger met een foto van Minimuis! Zo grappig. Made by juultje stond er op het kaartje.... dacht ik heul even dat Tante Nans ook Juultje was, maar na een korte zoektocht zag ik dat Juultje komt van Judith... En het zijn nog zussen ook.

Had je dat mooie dingetje niet even uit de verpakking kunnen halen voor de foto, Miep? Neeheeeeh, dat kon niet. Snap dat dan. Wil het nog heul even in tact laten! Veuls te leuk!

Nie kwik en nie fit nie

Zou ons karretje naar de APK, belt de garage. Monteur ziek. Grappig. Niet dat de goede man in de lappenmand lag natuurlijk, maar dan heeft dus iedereen daar bij de kwikfit zo z'n eigen klusje zeker. Nouja, we hebben nog een paar dagen voor de zaak verloopt.

Aangezien ik echter, als niet meer zo piepmuis, wat verkaasde hersenwerking begin te krijgen, vond ik het lastig om zomaar een heel andere dagplanning te hebben. Dus ik sloeg aan het kloojen. Wat versterkt werd door de regen die loodrecht naar beneden zeek. Werd het idee van megalang wandelen in enen ook niet meer zo aantrekkelijk. Tis wat eej.

Anyway, heb maar wat opgeruimd, geordend, koffie gedronken, papier geschift, verscheurd en weggemikt, wat sport gekeken en meer van dat soort zaken. Ga ik nu maar even echt aan het werk... zal tijd worden. Maarja, d'r is er maar eentje die me zegt dat het misschien een goed idee is om aan de bak te gaan ennuh, dat ben ik lekker zelf!

Niet dus

Je gelooft het niet, ga ik naar de verjaardag van Minimuis en dan neem ik helegaar niet mijn cameraatje mee.... tsss, kunnen jullie niet eens even het prachtige rode jurkje zien dat ze aanhad, met de witte maillot eronder. Lollig joh. En ook niet de mooie knikkerbaan die ze kreeg, met drie heule grote knikkers (in-de-mond-stop-proof had de mevrouw in de winkel gezegd, maar ik acht Minimuis persoonlijk tot errug veel in staat....). En niet het lieve loopfietsje en nog een paar andere leuke kadootjes. De lekkere zelfgebakken appeltaart en al die mensen die daar even een stukje van kwamen oppeuzelen. En dat er een heule zoot slingers in de kamer hing en dat iedereen een punthoedje op had. Nee, nou overdrijf ik. We hadden geen feesthoedje op, maar wel een pretgezicht. Ons eigen hoor. Niks van karton. Maar dat moet je maar geloven dan, zo zonder beeld. Nou das toch eigenlijk ongeloveloos en alderverschrikkelijkst!

Tja....

Volgend jaar maak ik het goed. Erewoord.

Bijna een jaar alweer!

Minimuis wordt morgen een jaar. Wat gaat dat snel hè, Eigenlijk had ze al lang jarig geweest moeten zijn, want de dame liet twaalf maanden geleden aardig op zich wachten. Nouja zand erover. Ze kwam, zag en overwon en daar is zo'n beetje alles mee gezegd. Wat vrij veel is natuurlijk voor zo'n wurm van om en nabij een halve meter. Toen dan hè.

Inmiddels zijn er aardig wat centimeters bijgekomen en het kopke is ook niet achtergebleven in ontwikkeling. Sinds kort heeft Minimuis dan ook de kracht van drama ontdekt. Als de kleine tro(e)l zich onheus behandeld voelt, slingert ze een enorme huilkreet de wereld in. Als je dan opkijkt, stopt ze onmiddelijk om het effect te checken.

'Wauw, Minimuis, doe je goed!', zei ik bewonderend. Wacht even dan maak ik er snel een foto van. OWwww, drommels, niet scherp. Maar we zullen het ermee moeten doen, want ze wilde niet een tweede keer. Ik vind haar eigenlijk wel om op te vreten, maarja, oma's hebben altijd een wat vertekend perspectief.

Baxperimentje

Zo raar, de brandewijn was op, maar er zat nog minstens 10 cm kersen in de pot. Owwwww, wat nu. Tja weggooien kon niet hè. Dus pielde ik alle pitten uit de overgebleven roodronde alcoholische balletjes, smolt de boter, mengde er suiker, eieren en bakmeel door. Gooide het mengsel in de bakvorm en wierp er de kersen overheen.

'Hmmm, anders dan we gewend zijn, maar niet gek eigenlijk', hoorde ik er één zo'n lalbroek smakken, terwijl hij door de warmte van de oven steeds dieper in het beslagmoeras verdween. Een instemmend gegorgel steeg op. Tjonge, dawas wel de juiste mentaliteit, eej. M'n kersen stonden echt open voor wat anders.

Denk dat het kwam omdat ik de pitten zo bruut verwijderd had. Net zoiets als die meneer, die in de zestiger jaren een gaatje in z'n schedel boorde om wat lucht bij de hersenen te krijgen... dat idee, maar dan anders. Afijn, over 50 minuten gaat de kookwekker. Dan zullen we eens zien wat het resultaat is!

Oja ik heb op totootje-trug wat boeken die de deur uit gaan gezet. Mail maar als je interesse hebt.

Blik voor de kop

Er lagen gisteren weer allemaal blikjes bier in onze heg, verspreid over zo'n meter of 100. Oogst van een kleine week. NOU, als ik nou ERGENS de schurft aan heb (pardon me for saying so, zalk maar zeggen ),is dat het achteloos wegwerpen van lege (bier)blikjes en (cola)flesjes. Dat komt slecht uit, want het wegmieteren (excusez le mot eej) is hier in deze contreien de lokale sport.

Anyway, ik dacht, weet je wat ik doe. Ik verzamel ze, het waren er vijf, en zet ze netjes op een rij voor de heg. Misschien dat degene die hier dagelijks z'n portie metaal neerpleurt (verzeih mir diesen ausdruck- diesem, dieser?) dan denkt. Tjonge, maak ik al die troep? Schaam me dood!

Afijn, het leuke was dat alle blikjes vanmiddag met de muziek mee waren.

Moraal van dit verhaal: installeer een webcam bij dit soort experimenten, want anders weet je nog niet wie, wat, hoe, waar, wanneer en misschien wel waarom gedaan heeft. Mijn romantische versie is: de dader heeft het gedaan (dat de butler het op z'n geweten heeft lijkt me vrij sterk).

Acting on impuls

HET LABEL SAM IS VERANDERD IN SAM EN LOTUS, DUS HIER GEEN NIEUWE BERICHTEN

Gelukkig gingen de dweilmachines stuk, anders had ik me gisteravond helemaal verloren in de prangende vraag of mevrouw Visser nou wel of niet van de botox gesnoept had. Niet dat dat erg zou zijn, maar die onzekerheid wanneer zo'n vraag in je kop oppopt hè, das moordend natuurlijk. Gelukkig vertelde Muisman, die zelf een tijd op zo'n dweilding heeft rondgescheurd, allemaal ins en outs, dus dat gaf afleiding :P

Anyway, over moord gesproken. Ik heb me ingehouden. Wel ging het global warming probleem acuut met een graad omhoog. Weet niet of je dat hebt waargenomen, kwam door mij. We liepen nog een keer het blokje van gisteren, Sam en ik, kwam er een haas zo ongeveer onder onze neus voorbij schuiven. Sam keek, ik brulde NEE, Sam aarzelde, ik brulde nog iets, Sam aarzelde...... niet langer, ging als een haas achter de langoor aan en verdween nog net niet achter de horizon, maar het scheelde niet veel.

Toen ie even een blik in mijn richting wierp verzamelde ik alle lucht die ik in me had en perste er een keihard 'SAM KOM!!!' uit. Kwam ie nog ook. Pfeww. Toen moest ik wel even mezelf kalmerend toespreken, echt waar. Afijn, momenteel doe ik met hem een intensief trainingsprogramma, waarbij het eindresultaat moet zijn dat ie alle prikkels negeert ten gunste van mij. Nou gelukkig ben ik nog niet zo lang begonnen. Schuiven we dit incident maar onder het hoofdstuk 'dat hebben we nog niet behandeld'.

*&**$##@&*^%(%$)%)$($(#$*#(#)*

Blokje om

Vandaag maar eens wat extra buitenactiviteit ondernomen, onder het motto van 'als je je toch half voelt, kun je er net zo goed een goeie reden voor hebben'. Dus gingen Sam en ik een extra blokje om. In een nieuwbouwwijk betekent een blokje niet zo heul veul, maar op het Groninger platteland wel hoor!

Nou heb ik net even de gelopen route nagetekend en gerekend op google earth. Leuke gadget is dat toch. Het is dus een blokje uhh herstel, rechthoek van 11,37 km geworden. De eerste meetkundige vorm van vele wat mij betreft. Ik wil deze zomer flink wat kilometers maken. Niet met een doel hoor, vooral voor de leuk ennuh.... natuurlijk om Sam een beetje te vriend te houden.

Maak ik nog wel een rugzakje... voor het beestje. Ja ieder zijn taak hoor. Ik verzorg de route, mag hij wat dingetjes dragen!

Sam en Dot

Gisteren waren we bij een dotje, of liever gezegd een Dot, maar omdat ze nog zo klein is, lijkt Dotje toch meer toepasselijk ennuh... ze was er ook écht één trouwens. Maar hoe kwamen we daar... wel, Sam had z'n bench uitgeleend aan de kleine dame, dus die gingen we even brengen. Dot is een Ierse Setterpup. Niet een rooie, maar een rood-witte. Je ziet ze niet zoveel. Dotje is een maand of vier geloof ik, dus ze gaat nog wat groeien.

Maar goed, dolle pret met die twee viervoeters hoor, heb er een filmpje van gemaakt. Je moet trouwens niet denken dat Dot de hele dag heeft lopen rennen. Egnie. Ik heb de beelden allemaal aan elkaar gebakken eej, dan lijkt dat zo. Meld het maar even, anders heb ik straks de dierenbescherming op mijn dak. Puppies moeten ook veel rusten namelijk.

Anyway, eerst waren we op een grasveldje en daarna nog heel even bij de zee. Heb er een zenmuziekje van Moby ondergezet voor de balanssssssj. Komt er wel irritante reclame in beeld, maar die moet je dan maar even wegklikken. Das m'n straf voor het ongevraagd rippen van muziek. Tssssss.

oja voor meer hondenpret zie Muisman!

Bijzonder hoor!

Het was wel lollig.

Kijk, zei ik tegen Muisman, daar zit een kat. Das niet zo bijzonder zou je zeggen, maar we waren net langs de snelweg gestopt om te tanken. Dat verwacht je dan niet hè, een kat voor de deur van het tankstation.

Het beestje leek aardig op z'n gemak. Keek onverstoorbaar in het rond en verblikte of verbloosde niet van het verkeer en de eindeloos heen en weer schuivende deurpanelen.

Is het de huiskat? vroeg ik aan de pompmeneer achter de kassa.
Ja, zeidie
Echt? zei-ik
Echt! zeidie. De kat wilde op een dag met me mee en dat mocht, nou, en dat doen we nu al vier jaar.
Serieus? zei-ik (ik geef toe, ik bleef wat in m'n euforische verwondering hangen)
Serieus! zeidie. Soms wordt het um wel eens teveel en dan kruipt hij onder de bloembak, maar soms krijgt ie ook wat van de mensen en dan is meneer er als de kippen bij. Nou, en als m'n dienst erop zit dan zit de kat al bij m'n auto te wachten om mee naar huis te gaan.
Echt? Owww wat lollig! zei-ik

Tja, misschien weet heel Nederland al van die kat, is hij al 100 keer op tv geweest, wie zal het zeggen. Maaruhm... als je het beestje nog niet ontmoet hebt en mocht je 'ns over de ketelbrug gaat richting polder, ga dan maar even tanken, of koop een kopje koffie. De wc.'s zijn ook binnenshuis én brandschoon. Das ook een pré. Kun je ff checken of het klopt, mijn verhaal. Of zijn verhaal liever gezegd. Al zal het me eerlijk gezegd bommen of het echt zo is, zo leuk vond ik het.
(oja, moet die meneer wel dienst hebben natuurlijk :P)

Zo ging het

Er zwierde net een enorme roofvogel boven het hoofd van Sam. Het leek er echt even op dat ie m'n stapmaatje op ging pikken met z'n enorme klauwen. Denk dat vleugelmans aan waanbeelden leed. Kon zich met z'n rammelende hongerbuik natuurlijk amper in evenwicht houden op de boomtak, kwam er zomaar een gigantische witte haas voorbij huppelen.

'Blikje!, mijn gebeden zijn verhoord', zal ie gedacht hebben en met een krachtige afzet werd de jacht ingezet. Maar gelukkig zag het beestje op tijd zijn vergissing in. Rovermans veranderde sierlijk van richting en vloog, de teleurstelling verbijtend, fluks terug naar huis.

Nouja, zo ging het misschien, maar zou wel kunnen toch? Hum. Enzieweej, Sam was zich nergens van bewust. Had zo zijn eigen besoignes. Niet veel later toverde hij een bevroren rat uit de sneeuw tevoorschijn. IEKS. Moest ie (en wel meteen en ook onmiddelijk en dus subiet maar vooral NU!) bij mij inleveren. Deed de braverd ook nog. PFewww.

'Róóóóóóófvogeltje, ik heb wat voor je!!!'

Tsss, de sufferd voelde zich kennelijk te goed voor een donatie van de voedselbank. Gelukkig was de rat keihard en kon ik de ongelukkige met een flinke zwaai terug in de volgewaaide sneeuwsloot werpen. Voor de volgende keer eej!

Dus...

Wat heb je nou geleerd?

Wie wat bewaart die heeft wat.

Juist!

VERTEL is de strekking van dit blog

Ik had een sjaal over m'n hoofd en rond de hals gewikkeld. Daarna de capuchon van m'n vest op gedaan, de jas aan en dan nog 'ns een sjaal om de kraag en de rest heen, zodat ik mijn mond en neus kon bedekken. Tis soms bar koud hier, webstruiners!

Nou, Miep, zeker weer niks meegemaakt zeker dat je dit met ons gaat delen? Tssss, toe nou ff, tis om de vraag die in me op kwam wat in te kleden. Afijn, al lopend was het heerlijk warm en vrij windstil rond de kop, maar de nek voelde eigenlijk erg dik ingepakt (ja dûh). Eigenlijk werd ik er wat moe van om mijn hoofd in één stand te moeten houden zeg maar. Wat ik gek vond, omdat ie aan alle kanten steun kreeg eej.

Anyway, toen dacht ik dus. Als je nou een brace hebt (door een whiplash ofzeu), wordt dat dan ook vermoeiend op den duur. Iemand wel eens zo'n ding gehad? VERTEL,VERTEL!!

Gisteren kreeg ik een mailtje van Promotion-Time.com. Of ik wel reclame op m'n blog tegen vergoeding. Verder helemaal geen info. Nou ff los van de vraag of ik dat wel zou willen, reclame. Maar kent iemand die mensen? En hoe werkt dat dan? En wat schuift het? VERTEL, VERTEL!

(w)honderbrein

Ik snap soms niet wat honden nou wel of niet snappen, snappen jullie dat? Nee? Nou kijk, het zit zo: Sam kan honderd keer over de ijslaagjes op de straat lopen, of op de oprit, of waar dan ook, maar elke keer zwabbert ie als een pasgeboren Bambi alle kanten uit. Gladheid, daar begrijpt ie geen jota van. Eerst mocht het beestje na het uitlaten aan de achterkant de tuin in en dan rende hij binnendoor naar de oprit aan de straat. Ik ging buitenom. Deden we wie er het eerste was. (huhuh, hij zal me eens laten winnen) Nou, nadat gijsglibber maar ternauwernood ontsnapte aan een tweede botbreuk, zijn we daar voorlopig maar mee opgehouden.

Maar nou anders wat. Op de sloten ligt heul veul sneeuw. Bepaalde stukken zijn niet helemaal safe. Daar zitten holtes, waar je doorheen kunt zakken. Op andere stukken kun je rustig overheen banjeren. Sam komt nooit op de zwakke plekken, maar gaat uit zichzelf alleen rondrennen op de veilige gedeeltes. Waarom snapt ie dat nou wel! Dat snap ik niet, maar dat zei ik al. Zijn we weer terug bij het begin. Mooi.

Zegt ze nou weer..

Vandaag een hele grote pan erwtensoep gemaakt, met nepworst en al. Smaakte niet snert, of beter, smaakte goed, dus wel naar snert. Tja, ik hoop stiekem altijd dat mensen die Nederlands aan het leren zijn, mijn blogjes spellen. Raken ze helemaal de kluts kwijt van al die eigen uitdrukkingen en dubbele betekenissen. Soms laat ik zelf even de engelse vertaaltool los op een verhaaltje. Weet je ook niet wat je leest -letterlijk-, maar wel lollig.

Anyway, ik heb moeite om in de zaaistemming te komen. Veulsteveul winter nog. Ik stel het daarom nog maar even uit naar volgende week. Had ik trouwens al verteld dat we bijna een hele lieve, mooie hapsnavel hadden als vriendinnetje voor Sam? Neu? Nou,echt waar! Kwam uit een heel goed warm nest met hele zorgzame mensen. Afijn, om een lang verhaal kort te maken: ze waren er nog niet aan toe om het beestje los te laten en wilden toch nog proberen om voor de reden waarom ze eventueel weg moest zelf een goede oplossing te vinden.

Vonden we heul zielig voor onszelf, maar we begrepen het ook heul goed. Tja, Ik zag Sam even een traantje wegpinken, maar we konden um troosten met een lekkere wandeling en een spelletje. Fijn als je wereld zo eenvoudig in elkaar steekt :P

Hangen en wurgen

Weinig babbels van deze kant. Al meer dan een week snotverkouden, bouwvakkers in de kop, marathon in de benen, onbedaarlijke kriebelhoesten. Tja, wie zegt dat het leven saai is eej! Gelukkig wel weer m'n neus terug. Niet dat het aanhangsel zelf ontbrak, maar m'n reukvermogen was compleet met de muziek mee. Dat vind ik zo vreselijk ongrappig. Tis net of je dan een beetje van de wereld bent afgesneden.

Moet er niet aan denken om nooit meer te kunnen ruiken. Geen vlaagjes aftersun op een warme huid, wasgoed dat net van buiten komt, pasgeboren babietjes, een shirt van Muisman, versgebakken appeltaart of brood, zee, versgezette koffie, lijnolie, basilicum, houtvuurtje, graan, rozen.... Dat is wel inleveren hoor. Maar ze doen het dus, de neusgaatjes. Ik nam een diepe snuif van Sam. 'Ha lekkere stinkerd, daar ben je weer!', stelde ik intens gelukkig vast. Want ook vieze luchtjes kun je missen :P.

Uitgegeven bij de bakker, bespaard op groentezaad!

Schokkend hoor. De plaatselijke bakker van een nabij gelegen dorpje is zomaar de 21e eeuw ingestapt. En ik had nog wel alle auto-matten opgetild, vakjes doorzocht en m'n jaszakken gerold om wat eurootjes bijelkaar te schrapen. Sta ik voor de rijkelijk gevulde vitrine me net te verzoenen met het feit dat het de roomtompoezen uit de aanbieding dan maar moeten worden (1,10 per stuk). Zie ik in enen dat er een pintoestelletje staat. Ik viel bijna om! Heel mooi, want toen kon ik mijn blik verleggen naar de overheerlijke chocoladetorens (ja echt tóóórens) gevuld met slagrooom en wat caramel. Owwwww, zo lekker na een wandeling met een groot glas koffie verkeerd.

Anyway, waar hadden we het gisteren over. Oja, over groentezaad kopen. Nou, ik heb een bescheiden bestelling geplaatst bij de bolster. De helft in vergelijk met vorig jaar om precies te zijn. Ik had nog veel kruiden, wat boonsoorten, komkommer. Nouja en de zaadjes bij Bustani vandaan, dus nu heb ik dit erbij besteld:

Rijsdoperwt Senator
Tuinboon Express selectie Eleonora
Zomerwortel Nantes 2
Courgette zucchini
Suikermais Golden Bantam
Stamslaboon Cantare
Pronkboon Emergo
Aubergine Violetta Lunga 3

22 euro inclusief verzendkosten. Natuurlijk ga ik dit jaar weer de oogst bijhouden en omrekenen naar euro's. Gewoon voor de leuk. Die blogjes zie je dan wel weer opduiken onder het label 'moestuinopbrengst'.

Niet op 3 Miep, maar op 2

'Uhhh... hoeveel tijd heb je eigenlijk opgenomen voor de film begon?', vroeg Muisman en keek met een zorgelijk gezicht naar voorbijhupsende teletubbies op het beeldscherm', 'ik zit nu op zo'n 45 minuten vooruit spoelen en ik zie nog geen speelfilm'.

ÓH OOOOOH...

Gatsie, zouden we ons gisteravond breeduit installeren voor een Chinese rolprent die de middag ervoor uitgezonden was, had ik per abuis de verkeerde zender getaped. Nie grappig eej.

Toen hebben we, omdat er persé bewegend beeld gekeken moest worden, naar een suffe serie zitten loeren. Of eigenlijk meer, zoals Zoon Muis het een keer twitterend omschreef: 'We kijken reclame onderbroken door een stukje film', nou, zo was het met dit kijkevenement ook. Bij de wilde konijnen af eigenlijk. Reclamebraaksel, *raar hoog stemmetje* daar zou de regering eens wat aan moeten doen!

Anyway, even wat anders. Straks maar eens al het overgebleven zaad van vorig jaar bekijken. kan ik het hier en daar aanvullen met nog wat koophandel. Zonde om de restjes weg te gooien, als er nog best eens plantjes uit zouden kunnen groeien!

Zicht

Beetje weinig zicht vandaag. Ik liep de hele dag in een soort van witte wolk, maar een uitgang was er niet. Mist is één van de weersomstandigheden waar ik op den duur wat ibbel van word. Op een gegeven moment (na een uurtje of drie) verlang ik er naar, weer wat verder te kunnen kijken dan pakweg 100 meter. Geldt ook voor bergen trouwens. Leuk voor een tijdje (ach doe eens gek, weekje of twee), maar op den duur staan ze eigenlijk wat in het zicht zeg maar. En verder wil je na een poosje ook wel eens rechttoe rechtaan naar een volgende stek, in plaats van slingerend en draaiend rond een wat groot uitgevallen steenhoop. Maar dit terzijde.

Afijn, hoezo bergen, voorlopig ben ik veel binnen. Achter m'n werktafeltje luister ik naar geluidsbestandjes van de filmopnames (interviews) die we gemaakt hebben en selecteer bruikbare quotes en info. Daar maak ik dan scriptjes van. Als er een eerste versie in de steigers staat mag de montagevrouw er mee aan de slag om er iets moois van te maken. Dat is Lot, je weet wel, die met die roze bril. Na verloop van tijd komt er dan een product en daarna begint het schaven, schuiven en sch... uhh, ja dat was leuk geweest, maar meer schsss zijn er niet. Alhoewel, schuren kan nog. Maar we puzzelen net zo lang tot het verhaal en de beelden kloppen wou ik maar zeggen. Das leuk werk.

Nouja, verder weet ik het ook niet. Ik denk, dat meld ik 'ns even op deze zonderzichtdag :P

Ha postbode!

Ik lag onder de brievenbus en kreeg een enorm pak op m'n kop. Oja, was ook zo, vandaag zou de nieuwe voeding komen voor m'n schootkussentje, alias laptop. Krakkemikkig beestje, maar nog niet stijf en stram genoeg voor een nieuwe. Dat zou ook een rib uit m'n lijf zijn trouwens en op lichamelijke ongemakken zitten we zo met het nieuwe tuinseizoen voor de deur niet op te wachten eej.

Maar goed, de voeding van de laptop had een breukje in de kabel en moest vervangen. Dus zo geschiedde. Kreeg het ding niet echt op m'n kop hoor, want ik moest open doen voor ontvangst. Even tekenen graag. Op een heus electronisch krabbeldingetje. Lollig. Dat kan toch maar mooi allemaal tegenwoordig. Al had de vraag 'postbode, keert u zich even om want dan kan ik een krabbeltje op uw rug zetten', ook wel wat.

Anyway, nou lag ik op de deurmat omdat ik de zaadjes verwachtte van Bustani (zie gisteren). Nou die kwamen ook! Super verzorgd weer. Kheb heul veul tomaten bij haar besteld dit jaar. Ik ga eens even helemaal los met die dingen. Als toetje kwamen de kleine monstransboontjes van Doortje ook nog binnen! Leuk! Dank je wel Doortje en tot wederdienst bereid! (nou stond in haar blogje dat ze ze nog niet gegeten had, hoop ik toch niet dat ik proefmuis ben :P)

Rustige aftrap

D'r is een bodempje gelegd voor het nieuwe tuinseizoen, want ik heb de zie-zoe-zaad besteld! talalalallaaalllaa! Als het weer wat minder vriezend wordt zal Bustani, want daar heb ik ze van, me de 'groentetjes-to-be' toezenden. Netjes verpakt en vaak met een beschrijving van het hoe, wat en waarom erbij en ook nog 'ns niet duur. Helemaal top. Als de envelop binnenkomt laat ik het nog wel even zien met een fotootje.

Stiekem ook alweer wat tweedehands tuinkasjes zitten kijken.. Maakt niet uit of er ooit wat gekocht wordt, dromen en plannen maken is ook leuk. En je weet nooit hoe een koe een haas vangt. Zou ik de koe zijn zeker? Nou fraai weer zo'n vergelijking.

Muisman heeft ondertussen een paar meter peperzaad besteld (bij wijze van dan eej). Zijn kweek komt op een hoger plan te staan met een heus 'rockwool' experiment. Een soort steen of glaswol, waar je op schijnt te kunnen telen. Nou ben benieuwd. Kijk en leer is het gezegde. (een ander gezegde is kijk en huiver, maar dat is hopelijk niet van toepassing).

Anyway, al gemerkt dat het een stuk langer licht is 's avonds? Ik bedoel maar!

En die hordes zijn ook niet noemenswaardig..

Ik heb nog een axe-effect ontdekt hoor! Een axe-effect ja. Dat je als man hordes vrouwen achter je aankrijgt, van de reclààààme weet je wel, maar dan nog een bijwerking begrijp je? Niet van de deodorantvariant, maar van een familielid; de douchegel.

Moet je horen. Muisman kreeg wat van dat spul als sinterklaaskadootje op z'n werk (evenals alle andere mannen hoor, dus het was geen hint :P) Anyway, ik doe niet aan productdiscriminatie eej. Wat op het badkamerplanchetje staat wordt gewoon gebruikt, maakt niet uit voor welke sexe zal ik maar zeggen!

Nou, suf spul joh. Gooi je wat op je hand, wl je een deel overhevelen naar je andere hand, of richting oksel, glijdt steevast de helft eraf en verdwijnt in het afvoerputje. Een roze gelspoor van hier tot tokio, maar nog geen greintje schoner. Nôhhh, is toch van een ongehoorde verspilling?!!! Want ondertussen is zo'n flutflaconnetje gewoon twee keer zo snel leeg.

En waarom horen we nooit wat over dit megaprobleem? Omdat mannen zich er voor schamen vermoed ik. Tja, dat moet wel. Kun je naturlijk niet mee aankomen onder de douche bij je sportclub. Owwww, chips, is alweer m'n gelletje gevallen. Welnee, dat moet lijken of het zo hoort. Kijk die axe-man weer 'ns smijten met z'n handel, die heeft zeker veel te makken!

Of als babbel-item op het werk. Kan natuurlijk ook niet!. Je hoort het gnuiven al van de stoere collega's. Wat een watje, neeeehhhh dat heb ik nou nooit, dat ut valt ofzo, welnee! (en ondertussen groeien de neuzen waar je bijstaat). Tjongejonge zeg, Zo houwen we de zaak mooi in stand!

Afijn, tis een hinderlijk effect, en alles behalve consumindervriendelijk. Ik zou daarom van de daken willen schreeuwen: MANNEN KOM ER EENS VOOR UIT! Te beginnen met Muisman nou ik er over nadenk, want die heb ik er ook nog niet over gehoord... Straks 'ns ff aan de tand voelen.

Tis toch ongeloveloos!