Zo ging het

Er zwierde net een enorme roofvogel boven het hoofd van Sam. Het leek er echt even op dat ie m'n stapmaatje op ging pikken met z'n enorme klauwen. Denk dat vleugelmans aan waanbeelden leed. Kon zich met z'n rammelende hongerbuik natuurlijk amper in evenwicht houden op de boomtak, kwam er zomaar een gigantische witte haas voorbij huppelen.

'Blikje!, mijn gebeden zijn verhoord', zal ie gedacht hebben en met een krachtige afzet werd de jacht ingezet. Maar gelukkig zag het beestje op tijd zijn vergissing in. Rovermans veranderde sierlijk van richting en vloog, de teleurstelling verbijtend, fluks terug naar huis.

Nouja, zo ging het misschien, maar zou wel kunnen toch? Hum. Enzieweej, Sam was zich nergens van bewust. Had zo zijn eigen besoignes. Niet veel later toverde hij een bevroren rat uit de sneeuw tevoorschijn. IEKS. Moest ie (en wel meteen en ook onmiddelijk en dus subiet maar vooral NU!) bij mij inleveren. Deed de braverd ook nog. PFewww.

'Róóóóóóófvogeltje, ik heb wat voor je!!!'

Tsss, de sufferd voelde zich kennelijk te goed voor een donatie van de voedselbank. Gelukkig was de rat keihard en kon ik de ongelukkige met een flinke zwaai terug in de volgewaaide sneeuwsloot werpen. Voor de volgende keer eej!

Dus...

Wat heb je nou geleerd?

Wie wat bewaart die heeft wat.

Juist!