De schuur: deel 2.

‘Kom!’, zei ik tegen Sam, ‘op naar de bouwmarkt, dit is geen doen zo’, en we stapten snel in onze koektrommel. Het werd de hoogste tijd om ‘t gasbetonblokbouwen de 21ste eeuw in te tillen. Wat een crime zeg, dat op maat zagen van die blokken met een afgedankte houtzaag, ik kreeg er bijkans rsi en uitputtingsverschijnselen van, om het nog maar niet te hebben over de tijd die ik er mee kwijt was.

Bij de bouwmarkt scheurde een ietwat overspannen hulk op waanzinnige wijze en vlak voor ons langs, een leeg parkeervak in. Tja, stel je voor zeg dat ik er zou gaan staan. Tsssss….. Ik heb niet eens een plek nodig eigenlijk. Ik zou zo met m’n minikar door de winkelpaden kunnen cruisen. Maar dat mag dan weer niet eej.

Anyway, ik zag een veel mooiere stek, vlak bij de ingang. ‘Ongelooflijke hork, sukkel’, pruttelde ik nog wat na, natuurlijk net toen de man langs liep en prees me gelukkig met Sam. Zo leek het net of ik tegen m’n viervoeter knorde. Maar die parkeerterrorist was hoe dan ook een knurft hoor, want hij floot heel vals het smurfenlied…. ik bedoel maar :P

Niet veel later reden we opgetogen naar huis. Naast me lag een hagelnieuw stukje gereedschap. Wat een fantastische megatanden had dat ding!!! ‘Eerst maar even een kopje koffie?’, zei Sam. ‘Dacht het niet knul, krijg je maar rood haar van en trouwens, ik wil m’n zaag meteen ff uitproberen.’

Nôh, echt waar…. Terwijl de bikkelharde tanden onbarmhartig in het beton hapten, vulde de schuurruimte zich met de zoetgevooisde tonen van een vioolconcert. Een schitterend siervuurwerk barstte los en enkele seconde later had de ene helft van het blok zich moeiteloos en met een elegant plofje losgemaakt van de andere helft. Briljant!

Afijn, zo ging het een stuk beter met de bouwerij. Aangezien het proces een herhaling werd van de gasbetonbouw van maandag, heb ik geen fotoverslag gemaakt. Was ook niet op de plaat vast te leggen eigenlijk, zo snel ging het... (geintje:P)