'Wat zal er nu gebeuren', riep ik gisteren aan het eind van het blogje. Nou, daar kan ik kort over zijn, tot nu toe nog niks. Tja, nog maar even afwachten dus hoe het verder gaat.
Er zat wel beweging in Sams muiltje, gisteravond. Rondstruinend in de berm, stak het witte monster in enen z'n snuit in een grote graspol. Toen hij weer verder liep zat er overduidelijk iets in zijn bek. 'Hij heeft iets in z'n bek', zeiden Muisman en ik tegen elkaar. Ja laat de scherpe analyses maar aan ons over!. 'Het beweegt', voegde Muisman er aan toe.
Hij had gelijk. Ieehhhkkks. Niet grappig hoor. Dat vond Sam kennelijk ook niet, want van schrik liet hij de tegenspartelende buit in het gras vallen. Och Griebeltjes, daar lag een poepig muisje te stuiptrekken. Misschien was het beestje al een beetje ziek, want anders zou ie zich toch niet zo makkelijk laten vangen zou je zeggen.
Hoe dan ook, wij gingen verder en het muisje bleef achter. Ik hoop alleen in shock, maar vrees het ergste. Zielig hè.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Nou zielig, ik zou het traumatisch noemen. Zeker voor jullie, familie Muis ...
BeantwoordenVerwijderenGezien de vele slachtoffers in deze familietak door het verwoestende werk van met name de kleine tijger, wolf en nu ook Sam, raken wij toch enigzins gehard merken wij :P
BeantwoordenVerwijderen