Miepje zag eens kersen hangen...

De schaduwtuin bracht vandaag onverwacht vruchten voort. 'Ik trek even een werkbroek aan en ga wat grond richting het nieuwe stuk kruien', zei ik tegen Muisman. 'Zal ik dan maar wat gaan scheppen?', antwoordde de goeierd. Top! In het kader van hardlopers zijn doodlopers, wilde ik in m'n uppie een kruiwagentje of 7 doen, maar met Muisman als schepper, konden we met gemak de 20 halen.

Afijn, niet veel later was het klusje geklaard en in het kader van een energiesurplus, ging ik vervolgens flink aan de snoei. Al knippend beland ik tussen de houtwal aan de achterkant van de schaduwtuin en de slootkant. Zag ik daar toch allemaal kersen hangen! Verdeurie zeg... eigenlijk wist ik ook wel vaag van het bestaan van die verstopte kersenbomen, maar kon je hun voortbrengselen eten.... DAT was al die jaren eigenlijk altijd de vraag gebleven! Gelukkig maakte de buurvrouw net een zondags wandelingetje. Een tuinierster in hart en nieren. Zij zou het wel weten. 'Plukken maar!', zei buurvrouw gedecideerd, 'Niks mis mee hoor!' Ahhh, Super!

Nu heb ik bijna 3 kg kersen. Zure krengen zijn het, m'n gezichtsspieren trokken spontaan in de oude bessenstand, zal ik maar zeggen. Wel toepasselijk. 'Met suiker en dan inmaken, of een vlaai ervan bakken. Dan zijn ze hartstikkel lekker, want zo van de boom vind ik de kersen wel een beetje zuur', had de buuf al gezegd. Nou, doen we dat toch. Ga ik nu even naar Doortje dat recept ophalen van kersen in brandewijn. Lollig!