Komt er aan!

De vuurrode zon scheen vanmorgen over het bevroren gras, terwijl ik luisterde naar de vriendelijke roekoeh-geluiden van een duif. Ultiem zomergeluid vind ik dat, koerende duiven. Waarom noemen ze dat nou zo trouwens, wie heeft dat bedacht.
Hoort u dat?
Wat?
Nou dat roekoehhh roekoehhh..
Ah dat!
Hoe zullen we het noemen..
Uhhh….. koeren natuurlijk!
Maar ze zeggen roekoehhh en niet koeroehhh koeroehhh
Sjemig man, roekoeh-en bekt van geen meter. KOEREN en daarmee basta!
Uhhh. ok
Zo ging het. Anyway, het voelde deze ochtend alsof ik een seintje kreeg. Iets in de trant van, nog ff en dan gaat het weer los. Heerlijk vooruitzicht. Ik bespiedde onze huisspecht, die goedmoedig op de bast van een Els klopte. De boom heeft al geruime het predikaat ‘rijp voor de schroot’gekregen, maar staat er nog steeds. Misschien bracht spechtmans de ongelukkige ook een boodschap. In morse ofzo. Iets van ‘geen zorgen boom, klop-klop voor de bewoners van dit muizenkot in beweging zijn, hebben we al weer heel wat jaargetijden achter de rug, klop-klop, je staat nog wel ff’. Zeldzaam wijze specht zou dat dan wezen, want gelijk heeft ie.

Het was een prachtige start van de tweede nationale kasdag. Heb een etage gemaakt op de werktafels en een plank boven de kraan. Nou moest ik me maar eens sterk maken voor een paar bakken waar de kleine potjes in kunnen staan. Misschien zijn oude dienbladen wat…