Onder m'n neus

Er liep een groot iets over de weg en daar weer achteraan dribbelden een stuk of acht kleinere dingen. De allerachterste van het stel kon het tempo niet bijhouden. 'Wacht op mij, wacht op mij', meende ik dat ik het piezeltje hoorde piepen. Maar dat deden ze niet. De hele optocht stoof het hoge gras in. Ik stopte. Toch eens kijken wat ik nou voorbij had zien komen. Ah, daar stak een eendenkop boven het maaiveld uit. Had ik ook wel kunnen bedenken natuurlijk, gezien het bijna verloren eendje. Eendenmama's doen maar wat.

Niet veel later schoot er een intens geel vogeltje voorbij. Zo geel als de koolzaadvelden links en rechts van mij. Prachtig beestje, prachtige landbouw. Echt, de mooiste dingen spelen zich vaak af vlak onder je neus. Alhoewel. Sam had tijdens onze wandeling ook iets van waarde ontdekt. Zo waardevol dat ie er besloot een belevenis van te maken en hij rolde er uitbundig met zijn nek doorheen. Mijn reukorgaan nam er notie van in de auto. Had ik wel willen missen.

Ben lekker aan de klus met mijn steentjes. Beetje bikken, beetje stapelen. Ik denk dat het wel wat wordt. Morgen gaat de steentjescontainer weg en dan zal ik 'ns ff een enorme vrachtauto met grond bestellen. Dat er straks weer een grote bult zwart aarde ligt maakt me superblij. Blijer dan een kast met kleren, ik zeg maar wat. *hoge truttoon* 'Ja ik ben zo'n malle meid' Tsss... Kan troela's die dat over zichzelf zeggen wel wat doen. Maar dit terzijde. Hier nog een fotootje van de opbouw in wording.