Grens verleggend?

Sam mag nog steeds niet zonder touwtje naar buiten van de dierenarts. Dat is wat voor zo'n jonge hond hoor, want aangelijnd mag ie ook nog 'ns niet meer dan een paar keer per dag een blokje om het huis. Morgen is de laatste dag van de drie weken termijn die aan dit regime hangt. Dan kunnen we een iets langer wandelingetje gaan maken. De week daarna, als alles goed blijft gaan, krijgt ie z'n vrijheid, in elk geval op het erf, terug.



Als ik even in de tuin bezig ben, zet ik Sam aan een spit. Merkwaardigerwijs gaat het beest dan altijd helemaal aan het eind van de lijn liggen. Hoe lang of kort het touw ook is. Altijd zoekt hij de grens op. Het lijkt verdeurie op de onderste foto wel of we hem proberen te smoren... Ik vind het er in elk geval bijzonder oncomfortabel uitzien zo... Wonderlijk hè!