Heelhuids thuis

Zo, Sam is er weer hoor! Weliswaar een beetje erg groggy en een slap aftreksel van zichzelf, maar wel voorzien van een stevige metalen plaat die het bot van z'n linkerpoot de rest van z'n aardse bestaan in het gareel zal houden. Vier weekjes rustig aan en dan is ie weer als nieuw zei de dokter. Dat is een fijne gedachte.

Ben wel blij dat we het witte monster al vrij snel verzekerd hebben trouwens. Dit grapje komt al met al op zo'n 1800 euro. Dat is een boel geld eej. Hebben we niet in een laatje liggen, maar nu krijgen we het merendeel weer retour. Morgen zal ik even een foto van Sam en z'n oorlogswond maken, vandaag wilde hij niet op de foto, tenminste bij 'say cheese' weigerde de patiënt te lachen en ging meteen knorren. Mag hoor.

Kan ik de ruimte mooi benutten voor een tuinfotootje. Waar zou nou die courgette gaan groeien, dacht ik als leekboerin en inspecteerde de plant. Bleek zo'n groene rakker zich verdeurie achter de bloem te hebben verstopt. Dat wist ik dus echt niet.