Eind in zicht.

Ik heb m'n eigen boontjes maar weer eens gedopt vandaag en ze waren errug lekker. Samen met de piepers uit de tuin gaf dat een heel erg zelfvoorzienend gevoel en dat moesten we natuurlijk even flink uiten. Dat heb je bij amateurs die niet echt hoeven te leven van alleen hetgeen de eigen grond voortbrengt. Dan slaat te pas en te onpas de 'back to basic romantiek' toe.

'Bijna allemaal uit eigen oogst Muisman', jubeljubelknorknor... 'ja, fantastisch hè Miep', glunderglundersmikkelsmak'. Ik denk niet dat mensen vroeger zo zaten te zwijmelen bij de produkten van hun noeste arbeid. (laat mij ook eens overdrijven, doe ik anders nooit, ja)

Anyway, vandaag de ondervloer gelegd. Gaan we morgen of volgende week even wat shoppen voor de definitieve afwerklaag. Leuk hoor. Na veule jaren min of meer in een bouwput gekookt te hebben, gaat het er nu echt op lijken, hetgeen mijn lijfspreuk bevestigd; 'Als het begin gemaakt is, volgt het eind vanzelf'. Ik doe alleen geen uitspraken over het tijdstip van de afronding. Gelukkig zijn Muisman en ik met hetzelfde sop overgoten, dus we kunnen elkaar nooit iets verwijten als de maanden (jaren) zich weer eens rond een project opstapelen.

Eindig ik nou met de mededeling dat de C. die ik vandaag oogstte (ik ga het woord niet meer uitspreken) wel 40 cm lang was. Ik zeg: wat een uitslover!