Leugentje om bestwil

Het fornuis is losgekoppeld vanwege de keukenklusjes die er gaande zijn. Hartstikke gezellig joh, want nou koken we elke avond buiten (of half overdekt, wanneer het regent) op een elektrisch kookplaatje. Net of we aan het kamperen zijn eigenlijk. Beetje simpele gerechtjes, vanuit de tuinstoeltjes naar de tuin speren om (de vergeten) peterselie te plukken, bordje op schoot... Nou moet ik niet doen of dat laatste zo bijzonder is, want ik kan me niet heugen dat we officieel aan tafel gegeten hebben, Muisman en ik. In ons eigen domein en echt met z'n tweeën dan hè, het is niet zo dat we in een restaurant zeggen van; 'zet die tafel lekker in een hoekje en druk ons het bordje maar in de handen.'

Wel genieten zo. Gisteravond nog even wat bonen in een bakje gezet. Geloof dat ze Cantare heten of zoiets. Moest ik nog wel een beetje jokken. Op het pakje stond, zaaibaar tot eind juni... Hmmm en het was al bijna half juli. Zei ik tegen de boontjes; 'Zo jongens, nog net op tijd, morgen begint een nieuwe maand en dan is het eigenlijk te laat om nog buiten te spelen'. Hoorde ik toch een afkeurend gemompel in de kas... (die tomaten weer natuurlijk) Anyway, hield ik gewoon even mijn roze snoeischaartje omhoog... werd het snel stil en zo hoort het ook. Zou leuk zijn als het toch nog wat werd met die boontjes. Lekker man!