Liever een beetje minder

Als ik dood ga (nouja, ben eigenlijk), stel ik mijn linkerduim ter beschikking aan de Nederlandse Vereniging van Kaasproducenten en Aanverwante Artikelen (NVKAA -jammer dat ik niks voor een S weet-). Kunnen ze onderzoek doen naar de verwoestende werking die kaasmesjes en kaasschaven hebben op de mensch in het algemeen en mij en mijn duim in het bijzonder.

Gisterochtend alweer (ging er niet eerder een blogje hierover?) een stukje van dit toch al zo getergde lichaamstopje gesliced. Komt van die harde kaaskorsten. Eenmaal er doorheen, is het moeilijk de snelheid te doceren en hup, daar glijdt het harde staal door de zachte huid. Tis iets meer, mag dat? Nee liever niet (schreef ik toen vast ook)

Eén keer moest ik zo'n, zeg maar kaaskrater, laten hechten (of had ik dit wereldfeit ook al gemeld). Dat deel van de duim voelt nog steeds anders aan. Helaas gaat het stukje niet prikken bij regen ofzo, dan kon ik er nog wat voordeel uithalen. Zegt Erwin Krol; 'op de radar is helemaal geen wolkje te zien, maar ik zag net een twittertje dat de duim van Miep Muis prikt, dus dan weet u het wel. Parapluutjes mee!' (hopelijk niet weer hetzelfde grapje)

'Verander je snijtechniek dan', zegt Muisman vaak. Tja, alsof dat zo makkelijk is, na een mensenleven ingesleten gedrag, maar ik probeer het wel hoor. Anyway, nou hoop stiekem toch ik dat kaasproducerend Nederland lekkere kazen gaat maken zonder korst. Na onderzoek van mijn duim dus, wat aan gaat tonen dat die maatregel broodnodig is hè. Alleen jammer dat ik er dan zelf geen lol meer van heb.. :P