Minimuis beet bijna m'n vinger eraf, echt waar! Per ongeluk hoor, want die kleine rakker bleek zomaar een tandje onder in haar mondje te hebben zitten. Dus volkomen onbevangen en onbewust van het grote gevaar dat boven mijn vinger hing, voerde ik vanmiddag een stukje wortel aan de kleine trol.
Eigenlijk gaf ik het oranje piezeltje een drukkertje na. Tja, je moet zo'n groentetje wel de kans geven om iets te bereiken natuurlijk. Minimuis maakt graag prrrprrr geluiden waarbij haar eten al snel in het rond vliegt, dus wat er in gaat, komt er met verdubbelde kracht weer uit. Afijn, voelde ik in enen al voerend wat hards, wat er eerder niet zat. Grappig niet?
Anyway, tis wel een mijlpaal, want ik was nog nooit eerder in mijn leven door een kleinkind in m'n vinger gebeten.. tsss, flauw, ik bedoel, mijn allereerste kleinkind heeft haar allereerste tand! Leuk hoor. Gaat ze nog veel plezier van hebben van dat klinkertje (en al die anderen die nog gaan volgen), wat ik je brom!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Posts
Kleine kindjes worden groot! ;o)
BeantwoordenVerwijderenHeerlijk zoiets...
BeantwoordenVerwijderenMijn zoon noemt tanden (geheel beroepsdeformatief) vreetstenen. Is ook al een kleine 18 jaar geleden dat hij zijn eerste kreeg :-).
Oma-gewijs weet ik hier nog geen klap van!
je zou haar bijna naar een gehoorzaamheidstraining sturen , is ze nou helemáál gek om te bijten in de hand die haar voedt ;-)
BeantwoordenVerwijderen