Groot hart

Het beestje kon best hard lopen, gezien het tempo waarop Sam er gisteravond achter aan holde. Daarom was het een verrassing dat z'n onderwerp van interesse een egel bleek te zijn.

Of het dezelfde was als die met de enorme snottebel van laatst, dat weet ik niet. Alle egels lijken op elkaar vind ik, maar dat zullen egels ook wel van ons mensen vinden en van witte herders natuurlijk. Maar daar kan ik ze geen ongelijk in geven. Veel witte herders hebben verdacht identieke smoeltjes.

Anyway, deze prikmans zat rustig te wachten tot z'n belager eindelijk iets anders zou gaan doen. Toch moest ik even ingrijpen, want Sam maakte nogal wilde speelse sprongen. Niet ondenkbeeldig dat hij hierbij op het bolletje zou gaan staan. Door mijn interventie zag de egel z'n kans schoon. 'Doei!', riep ie en drentelde de droge sloot in.

Toen gingen Sam en ik weer richting huis. Dat wil zeggen ik vertrok eerst en een tijdje daarna Sam, die wat moeite had om zich los te maken van zijn nieuwe speelvriend. Moest hem wel drie keer roepen. 'Waar bleef je nou joh!', zei ik knorrig toen ie er eindelijk aankwam.

'Ik wilde nog even afspreken voor morgen, maar de egel wil niet', sipte Sam met een sneu bekkie. Ach gossie, na al die andere ervaringen (bijvoorbeeld met katten) wist de goedzak het nog steeds niet....... liefde komt niet altijd van twee kanten.