Het begint met ik

Ik weet het niet hoor. Bloggen is best raar eigenlijk. Jezelf als stralend middelpunt etaleren in verhalen die voor iedereen die dat wil te volgen zijn. Maar goed, de eerste twee decennia van deze frisse eeuw worden vast geboekt onder de noemer 'het ultieme egotijdperk'. Doe ik fijn aan mee.

Anyway, de tegenbeweging komt vanzelf wel weer op gang. Wordt het IK-denken gereduceerd tot nul. Ben je nauwelijks met jezelf bezig. Krijgen we tijdens die hype Sire-spotjes in de zin van 'langzaam maar zeker worden we veel TE sociaal'. Maatschappelijke ontwrichting omdat iedereen alleen maar oog heeft voor (het welzijn van) de ander.... 'DENK NOU OOK EENS AAN JEZELF MENSEN!'

Hmmmm... zie je het voor je? Ik niet.

Eigenlijk wilde ik alleen even melden dat ik vandaag niet zou bloggen. Kon ik mooi een fotootje laten zien van fraaie kalkbergen in graan. Een goede boer denkt vooruit. Overigens sprak ik er één vandaag. Hij was ook zo blij met het herwonnen uitzicht (zie blogje 19 september), maar wees vervolgens naar een groot veld vol hoge maismannen. 'Maar nou staan die me in de weg'. Hij grinnikte en zei: 'Als je wilt kun je je vrij makkelijk ergeren'. Dat was, vond ik, nou nog eens een wijze boer!