Verhaaltje

'Snotverpielekes' dacht het egeltje, 'heb ik weer'. En zo was het ook. Bood het gevarieerd begroeide terrein deels een schuil en leefplek voor kleingrut op twee of meer pootjes, de keerzijde was dat diezelfde stek regelmatig onveilig gemaakt werd door twee hinderlijk nieuwsgierige wezens.

Inmiddels wist het egeltje wel dat al die snuffelaandacht weinig om het lijf had. Sterker nog, het was een kwestie van oprollen en wachten tot het verlosssende woord viel Maarja, dat duurde soms wel vier lang vier breed....

'LOTUS!!!!!! KOM!!!!!'

Ah! Daar had je het al. Mwah, viel reuze mee! Nou maar hopen dat die hapsnavelhork de oren daadwerkelijk zou gaan gebruiken waarvoor ze bedoeld waren. Hmmmm, het egeltje merkte nog weinig verandering. De warme ademstroom bleef zijn stekeltjes stressen....


'LOTUS???? LOTUS!!! KOHOMMM! *%&^*%&%&#$*##'

Hij voelde hoe z'n belager met een ruk overeind schoot en wegrende. Hè,hè, zuchtte het egeltje en rekte zich langzaam uit. Eindelijk verlost!

Nou, toen tippelde hij snel naar huis, waar zijn egelinnetje (al wel een klein beetje ongerust) klaar zat met een overheerlijke slakkenpastei met geplette stukjes regenworm, een aardbeienbavarois-tje en een bessenhulsje gevuld met vers regenwater.

Ennuh... ze leefden nog lang en gelukkig