Samweetjes

Er zit een heule grote fazant in de tuin. Sam is er helemaal gek van. Hij liep bijna door de deur met het kattenluik om z'n nek, zo graag wou ie er op af. Gelukkig bleef het ding bij z'n voorpoten steken en daardoor de rest ook. 'Mag wel ietsje minder, Sam', zeiden wij, maar ik ben bang dat de fazant beter een rondje om kan vliegen, als witje um buiten in het vizier krijgt.

Over poten gesproken. Als Sam in een bepaald tempo loopt, zet hij zijn achterpoot nagenoeg op dezelfde plek neer als waar zijn voorpoot eerst stond. Dan zie je ipv vier, twee pootafdrukken (in de sneeuw). Lollig. Je kunt daar vast mooie berekeningen mee maken. 'Ik zag vier pootafdrukken op vijf centimeter van elkaar, dat is uhhh pi, staat tot de wortel van x maal de stelling van Pythagoras, dus die hond liep hier met 15 km per uur langs'. Nouja zoiets. Moet je wel weten wat het ijkpunt is per hond lijkt mij, dus de snelheid waarbij de pootafdrukken elkaar overlappen.

Anyway, wat zou ik verder nog zeggen. Oja, Jolanda (tante Nans voor intimi) mail je me even je adres (zie mijn profie)? Dan stuur ik de moestuin jouw kant op! (nouja, het blad dan hè :P)

Wist niet dat een roodborstje zo snel flapperen kon

Soowwwhééé en toen werd ik me toch beroerd gisteravond. Niet te zuinig. Afijn, het ergste leed is geleden, al voelt het of ik door een trein ben overreden, maar dat trekt ook nog wel weg naar wij hopen.

Kon ik vandaag mooi vanuit m'n muizennest even de vogeltjes bespieden bij de maaltijd. Eigenlijk zat ik de hele dag te wachten op the return of the kleine bonte specht, want die liet zich vanmorgen even zien. Maarja, toen had ik de camera nog niet in stelling gebracht! Veel kans krijgen andere vogels ook niet, want er zit een heel vervelend kramsvogelmanneke de zaak te terroriseren.. Echt waar.

Anyway, nog even iets anders. Ik heb een dubbele 'moestuin' magazine gekregen. Hij zit nog in het cellofaan. Als je denkt, ik heb nou altijd al willen weten of dat blad iets voor mij was, dan stuur ik het door. Laat maar even weten in de reacties. Zijn er meerdere mensen dan maak ik er een heuse verloting van! Ik zet er gewoon een nieuw adres op. Heb je geluk dan kost het niks, heb je pech dan plak tnt er een portokostenkaart op... nou, veul schade kan het niet zijn!

Dilemma

Gezellig niet? Allemaal op een rijtje. Eentje hoort er niet in thuis... welke zou dat nou zijn! Anyway, Minismuis wist niet goed wat ze het eerst zou doen. Even naar Sam (wat ze niet mag) of toch maar richting camera (wat ze ook niet mag). Tja.... Fijne snotneus heeft ze trouwens hè, beutje verkouden die kleine tro(e)l.



Maar eigenlijk is het een engeltje hoor, kijk maar....

Stokmuis en muispaardje

Ik heb al twee logjes geschreven, maar mijn pen is een beetje in sjacherijn gedoopt. Dus ik heb ze weer gewist, anders heb ik straks geen lezer meer over :P. Maak me kwaad over criminele reclame acties van -in dit geval- de c1000, waar ze weer eens zo'n mega aanbieding vlees hebben voor een habbekrats. Moest verboden worden. Das een stokpaardje van me. Wie betaald de rekening van het consumentenvoordeel? Zal een tip geven; ze zijn harig of verig en bijzonder slecht gebekt. Zoiets moet je niet willen vind ik. Dat laatste met klem. Wat jij vindt moet jij weten.. ppfff, dat bedoel ik. Dat komt er dan weer zo snibbig uit eej. Zal maar eens even iets anders vertellen, lijkt me beter.

Ik ben met m'n (her)leesstapel aan de slag. Nog even en dan is het boekje 'het huis van de zeven zusters' uit, geschreven door Elle Eggels Gaat over zeven zusters (ja duh) in het limburg uit de jaren veertig/vijftig. Heb het met genoegen gelezen, maar hoef het niet te houden. Wie het ook leuk vindt om de inhoud van het boek tot zich te nemen, moet maar even mailen, dan stuur ik um op tegen verzendkosten. Dat zal iets van 1.32/1.78 zijn ofzo. Tis maar een kleine pocket. Doen hoor!

Bezige Bij enzo

Hè,hè, ff horizentaal (geen schrijffout) dacht ik en ging liggen op het vloerkleed. Soms kun je ook te teveel indrukken krijgen. Het roomwitte plafond met z'n sympathiek kromgetrokken balken bood een rustgevende aanblik.

Overal in de achterkamer stonden stapeltjes boeken. stapeltjes inbreng, stapeltjes voor de liefhebber, stapeltjes herlezen en dan opnieuw beoordelen, stapeltjes waar gaat dit over, stapeltjes is dit van mij?. Het stapelje 'moet blijven' stond alweer op de plank.

Okki hielp actief mee. Denk maar niet dat ik hem voor de foto in het vak gezet heb. Hij deed een gewaagde sprong vanaf een kast en vond zichzelf een hele Piet. Op de plank onder ut beestje staan trouwens een rijtje ouwe salamandertjes, die zitten nu gezellig in de doos 'inbreng'.

Sam vond het heel geslaagd, mijn poging tot retraite. Even deed ie of we een slapende roedel van twee waren maar al snel liet ie z'n zwarte gummineus tot vlak bij m'n oor zakken. 'als je nou echt even wat leegs wilt, kun je mij beter uitlaten, er gaat toch niks boven het platte Groninger land', waffelde hij (nee geen Z). Slimme jongen. Moesten we maar doen.

Even eronder kijken ofzo

Eén van onze wilde dieren (kleine Tijger heet ie. ZO, nou weet de hele wereld het, vervelend staartmonster, eigen schuld!)heeft een nieuwe hobby. Hij schuift voorzichtig de waterbak naar zich toe. Steekt er z'n neus een paar keer in en kiepert vervolgens met een handige pootbeweging het hele geval om.

Zou niet zo vervelend zijn als het een klein formaatje bak betrof, maar het is Sam z'n slubbervoorraad. Geen idee waarom Kleine Tijger er steeds mee aan de slag gaat. Misschien vermoedt ie een verstopte brokjesopslag om z'n onophoudelijke trek te stillen. Nou sorry hoor, het beestje heeft een bijzonder toereikende vetlaag, die honger is volslagen ongepast..

Maar toen moest ik, toen ik vandaag op stap ging, de hele handel uit voorzorg in de gootsteen zetten. Tsss en ik ben net bezig om een aantal van de andere katten te leren dat ze niet op het aanrecht mogen! Tja, zo belanden we in een heuse vicieuze cirkel eej.

Anyway, hoop dat het een tijdelijke kortsluiting in het kattenkopje betreft.

1,2 weg ermee

Ben aan het opruimen. Alle onzindingen gaan het huis uit. Dat is nog niet altijd even makkelijk. Neem nou boeken. Jeu Miep, dat kun je toch geen onzindingen noemen! Neu, mee eens. 'Laat me je boekenkast zien en ik zal zeggen wie je bent', komt niet uit de lucht vallen eej,

Maar toch hè, maar toch.... de meters die ik heb, laten meer verval zien dan dat ze inspireren. Blaman, Het Hart, Wolkers, Sal Santen en nog heul veel meer. Allemaal goede herinneringen aan veel leesplezier, maar stoffig, bruin aan de buitenkant, gehavend en erger nog, al jaren niet meer aangeraakt.

'Waarom houden!' vroeg ik mij dan ook af. en nog eens, en nog eens en nog eens ennuh.. toen haalde ik een doos en liet er twee meter in verdwijnen. Voelde goed. Kan niet anders zeggen. Nou ga ik verder met mijn kruistocht die in het teken van selecteren zal staan, want alles weg doen wil ik (nog) niet.

Naar, met hoofdletters en een uitroepteken

Gisteren nog even bij een hapsnavel gekeken als mogelijk vriendje voor Sam. Dat was geen succes. Een mager beestje op een flatje met een moeilijke voorgeschiedenis als ik de verhalen zo hoorde. Moest ook nog overgeven terwijl wij daar waren.

Heul hoog zieligheidsgehalte zou ik willen zeggen, al zaten ze maar op de eerste verdieping. De bazin vroeg een megaprijs. Nou, dat leek echt helemaal nergens op, volslagen buiten proportie. 'De helft wil ik je geven', zei ik in de stille hoop het beestje te kunnen verlossen. Maar daar kon geen sprake van zijn, zei de eigenaresse en kwam met het zoveelste vage verhaal.

Tjonge, wat een afknapper. Lotje, die zelfs met haar roze bril het positieve niet kon ontdekken, was mee. We zaten de hele terugweg te zuchten. 'Er was al iemand die ook interesse had en het beestje kende, maar ze had gewacht omdat ze al een afspraak had met ons', vertelde de vrouw nog. Ik hoop van harte dat die persoon bestaat en dat hij of zij dit kleine hapsnavelvrouwtje weer wat in de steigers gaat zetten.

Mooi stelletje

Gasaanval in de keuken? Nèhh, Muisman is malende. Uhm... nee, z'n hersenpan is ok. Ik bedoel dat ie pepertjes aan het fijnmaken aan het maken was vandaag. Groot filtermasker op z'n knar, afzuigkap aan. Ut liekt ja wel oorlog ja! Ik blij dat ik de hele dag de hort op was! Sam en de wilde dieren leven gelukkig nog :P

Zal m'n pannetje 'ns aan het werk zetten

M'n nieuwe pannetje bakt niet onaardig zo het lijkt. Ik zal um met liefde behandelen. Niet in de afwasmachine, niet met scherpe roerijzers erin en kuisen met een zacht borsteltje.... Moet al een hoop schelen.

Heb vandaag een kookboek op marktplaats gekocht vol met beschrijvingen van lekkere gerechten uit India. De curry's en chapati's (soort pannekoekbrood zeg maar) vliegen je hier straks om de oren. Er staat ook van alles in over kruidenmengsels enzo! Het afgelopen tuinjaar heeft een hele pot korianderzaad opgeleverd. Moet ik Muisman even lief aankijken of ie er ff wat van wil malen met z'n kruidenmolentje. Korianderpoeder komt vast veel voor in de Indiaase keuken.

Anyway, ga ik nou ff masterchef kijken. Heb alle afleveringen van dit kookprogramma al gezien op de BBC, maar het blijft leuk, het volgen van die culinaire toppers! Als ik een fractie van hun gave had zou ik al heel blij zijn. Nouja, gelukkig bestaan er recepten.

Beter laat dan nooit

'Hallooooooh', zei de meneer van Selektvracht, 'hier hebt u een verlaat kerstpakket.' Nouja, dat zei-die natuurlijk niet echt, maar ik wist dat er nog een pakje vanwege de kersterigheid van afgelopen jaar aan zat te komen. Een wok, moest erin zitten en als het aan mij lag een grote ook.

Het pakket was wel wat licht en toen ik de doos uitpakte zat daar weer een veel kleinere doos in. Tjonge, dawas nou ook wat! En je moest het zelf nog in elkaar zetten ook. Steel eraan, dop op de deksel....

Ben beniewd of de bakkwaliteiten het formaat en de uitvoering gaan overtreffen. Hoop het wel, anders hebben de vogels een zoveelste drinkplaats erbij. Niks zo vervelend als een slecht bakkende pan eej!

Daar waar Marieke woonde

Zo, ik ga eens even naar het wonderschone Nijmegen, alwaar een dokter woont die veel weet over ogen. Tis niet voor mezelf hoor, maar voor m'n werkproject. Gaan we de goede man ut hemd van het lijf vragen over oogoperaties enzo. Denk dat het wel heel interessant gaat worden.

Muisman past op Sam, die twee zullen wel weer veel kwaliteitstijd hebben samen. Balletje trappen, stukje rennen, praten over een vriendinnetje enzo. Echt mannen onder elkaar. Uhh.. over Sams vriendinnetje gaat het dan hè... ja hoor eens, zo ruimdenkend ben ik nou ook weer niet!

Anyway, zie jullie morgen!

We zien dubbel....

We kijken al een tijdje naar een vriendinnetjeshapsnavel voor Sam. Moet ook wit zijn en met van die oren enzo. Een tijdje geleden zagen we er ééntje op het wereldwijde web. Mooi koppie, maandje of 6, maar toen ik een mailtje stuurde bleef het heel lang stil.

Tis een teken, zeiden we tegen elkaar, 'We moeten het niet doen'.
Want ja:

je zit vaster dan vast
kom maar eens aankakken met zo'n stelletje
tis hier al behoorlijk gezellig
ze zijn wel harig
en kosten op z'n tijd een centje,
dierenarts, hapsnavelvoer
uhhhh

maar ja;

het is zo vréééselijk leuk,
en ik zou wel een keertje een nestje willen (maar daar kom ik op terug want dat is niet zo slim van mij),
en deze heeft de ideale leeftijd om nog op te voeden,
geen pup, toch jong genoeg,
we vinden het zo leuk, maar dat zei ik al,
we zijn toch huismussen,
en Sam zou het geweldig vinden,
samen spelen
en zo is even thuisblijven ook een stuk leuker!
en Muisman vindt het ook superdepuper (dat was niet de afspraak, want hij moet dienen als afremmer. zucht),
ennuh

Maar gisteren zat er dus in enen wat in mijn mailbox. 'Sorry voor de late reactie. Ze hadden er heel lang over moeten nadenken, want het was toch een enorme beslissing.'

Weg teken! Tja, nou liggen we in duplo, verkeren in tweestrijd, hinken rond op twee benen en twee gedachten, maken grote afwegingen.... owwwwwww.

wordt vervolgd.. dat snap je wel :P

(oja, ander onderwerp: blogje op totootje)

Groot joh!

Ze zijn behoorlijk indrukwekkend, kan niet anders zeggen, de molshopen die opploppen in de tuin als jeugdpuistjes op een pubersmoeltje. Zowel qua hoeveelheid als in formaat. Ongeloveloos. Als er straks een slurf uit zo'n berg omhoog komt steken, zie je mij niet vreemd opkijken.

Mag ie wel uitkijken trouwens, want Muisman loopt knarstandend rond. Net sloop hij de deur uit met een hamertje. 'Gaat je niet lukken Muisman', riep ik hem achterna. Het zijn namelijk ook nog eens snelle jongens. Mollen graven wel 12 tot 15 meter per uur las ik ergens. Nou, die zien nog eens wat van de onderwereld eej!

Anyway, ik vind ze geweldig, maar dat had ik geloof ik al eens geroepen. Ooit liep er één verdwaasd rond (maar dat had ik misschien al eens verteld). Had wat te diep in de ogen van een kat gekeken. In onze lekenwanhoop duwde we het beestje maar terug in het eerste de beste mollengat dat we zagen. Kwam ie even later weer voobij schuiven... Tja, zal wel net zoiets zijn als met een dronken hoofd door je vrienden in het verkeerde nieuwbouwhuis afgeleverd worden. Die lijken soms ook zo op elkaar.

Afijn, voor Muismans grasveldgeluk hoop ik dat het vocht gauw wat dieper de grond in kan, dan blijven de fluweeljongens ook wat meer beneden (hoop ik).

Dooipret

'Gaan we nou nog een sneeuwpop maken of wordt het een smoes', zei Sam, die zich een slag in de zondagsrondte lag te vervelen.

Nou vooruit dan maar, het kon nu ook. Er lag weliswaar al tijden genoeg sneeuw, maar ut goedje wilde steeds niet plakken.

Vandaag duidelijk wel. Het dooide lustig, dus wat wil je.




Anyway, eenmaal buiten saboteerde Sam de boel door met een enorme stok te gaan zwaaien en mocht ik al het werk doen.

En dat viel toch tegen. Een balletje rollen ging wel, maar de losse onderdelen hadden een hoog afbreekgehalte....


'Is dat een grap?' vroeg Sam en wees naar een paar piekoren. 'Welnee knul, kijk maar even aan de voorkant, dat ben jij echt niet.'

Toen deed het beestje of ie opgelucht was, maar stiekum denk ik dat ie een look a like wel leuk gevonden had. Volgende keer dan maar eej!

Geld maakt vergeetachtig

Heb ik nou nooit, dat ik denk dat ik blut ben en dat er dan nog gewoon een paar miljoen ergens rond slingert. Ergens begrijp ik het wel die verloren spaarpotjes. Ja hoor eens, uit het oog uit het hart. Net als dat je een paar honderdjes tussen de washandjes legt en dat je ze dan na een jaar of 10 terug vindt. Want zeg nou zelf, wie wast zich nou nog met een washandje... zucht.

Over geld gesproken. M'n Kivakrediet brandt me in de zakken. De maandelijkse terugbetaalronde is geweest en ik kan 548 dollar gaan omzetten in niewe kivaatjes. Nou, wat zeur je toch weer ongeloveloos Miep, gewoon doen! Jaaaah , maar das nog niet zo makkelijk hoor, want de leninkjes zijn bijna op. Das alleen maar mooi natuurlijk, maar beperkt het aanbod wel. Ik ben namelijk niet de enige met dollartekens in de ogen. En nou zijn er geen bakkertjes en naaimachientjes voorradig. Tja, moet ik maar even geduld hebben eej.

Saaie verhalen hier. Komt omdat ik met de administratie in de weer ben geweest, doodt elke creativiteit. Anyway, nou ga ik maar eens wandelen met Sam. Misschien komen we nog een regenboog tegen en je weet wat je aan het eind ervan kunt vinden..... mocht dat zo zijn, kom ik nog wel met een update.

Mop

'Oma, zet je filmapparaat eens even aan, want ik ken een mop', zei minimuis en ging er even voor staan. Nou, zo'n verzoekje kun je niet weigeren natuurlijk. 'Waar gaat ie over?', vroeg ik toch nog even. Je kunt nooit weten eej. Die kleine potjes hebben grote oren en soms hebben ze zomaar iets meegepikt wat niet voor hun snaveltje bedoeld was.

'Het gaat over een jongetje en iemand anders gooide z'n boterham weg en toen vroeg weer een ander jongetje; 'met opzet? en toen antwoordde het jongetje van de boterham, neeeeh met pindakaas'

Tjonge, dawas een mooie mop!

Ze vond het zelf ook een heule goeie geloof ik.

Tis een vóóóóógel!

Ik hield um al dagen in het snotje, de enorme roodborst (niks borstje) in de tuin. Echt waar, dat beestje is zo rond als een ton. Komt van de het appelwalhalla ergens onder een struik. Daar liggen alle rotte appeltjes op een hoop en het blijkt een echte vogeltrekpleister te zijn. Denk dat dikzak daar ook vaak te vinden is. Maar hij wil nie op de foto. Als ik aan kom sluipen met mijn camera, gaat ie er steevast van tussen.

Anyway, al loerend zag ik in enen een ander lollig vogeltje in een boom voor het huis. Maar wat was het, een mus, of een jonge roodborst. Weet er niks van,wie het weet mag het zeggen, maar leuk is ie wel. Toen dacht ik; 'die jongen moet ik maar eens vastleggen voor het nageslacht'.

Nou, dawas nog een hele toer. Stapel boeken in het kozijn, cameraatje erop, gordijnen dicht - zodat ik uit het zicht verdween - en filmen maar. Lastig, deels staande op een leuning en deels op de vensterbank en dan ook nog de stapel boeken in evenwicht houden.... Maar daarna heb je ook wat. Een echte vóóóóógelfilm! Voor de vóóóóógelliefhebber!

Begrijp je wel?

De één ligt op z'n rug om daarmee bereidheid tot overgave te tonen en de ander...... zegt met dat gebaar juist nog wel een robbertje te willen vechten.

De één zwaait heftig met z'n staart om te zeggen dat ie er zolangzamerhand SPUUGZAT van is en de ander..... vindt het dan juist: SUPERLOLLIG ALLEMAAL!!!!!

De één gaat er van tussen als het genoeg is geweest en de ander denkt....... hé we gaan tikkertje doen! Wacht op mijhij!!! Zelf zou ie een toontje lager zingen als het wat teveel werd, een beetje inelkaar gedoken misschien, of toch maar op de rug....

Tja,
Mag de communicatie wat verschillend zijn, aan het eind van de dag, als het kacheltje snort, en iedereen een volle buik heeft, is er vrede op aarde! Maar of het comfortabel ligt.......

kweenie

Overigens is Sam inmiddels vriendjes met alle wilde dieren. Al maken ze het hem wel lastig. De prinsen en princessen willen namelijk altijd het beste plekje in z'n bed. Gelukkig niet allemaal tegelijk, das dan weer een mazzeltje.

Komt nog wel.

Weet nergens van!

Moest ik weer tot mijn oksel in het afval. Het was voor de goede zaak hoor. Mijn geloofwaardigheid stond op het spel. Ik word namelijk wel eens beschuldigd van het 'verstommelen van dingen'. Dat is een uitdrukking voor het definitief wegslepen van zaken of spullen spoorloos laten verdwijnen.

Zo gaat het verhaal dat ik al heul veul aardappelschilmesjes op duistere wijze heb gelost. Nou zeg, wat een apekool (of is het apenkool). Kijk, ik heb wel eens iets nodig. Bij een klusje of in de tuin. Moet ik bijvoorbeeld wat knippen, maar zie ik mijn schaartje niet (ook uitzondering natuurlijk). Anyway, dan pak je wel eens wat. Tja en dat komt dan best wel weer tevoorschijn.... ooit.

Nou en zo is soms ook de gootsteendop onvindbaar. En daar zou IK dan meer van weten. Lijkt MIJ sterk. 'En wat is dit dan Miep?', zei Muisman laatst en viste de plug uit het groente-afvalbakje. 'Sam was er mee aan de slag', antwoordde ik snel. Ja zoiets maakt mijn zaak er niet sterker op natuurlijk.

Maar goed, nu was ie alwéér verdwenen. Keek ik even tussen de vuilnis en warratje, daar lag het ding. Straks maar eens even de katten aan een verhoor onderwerpen. Die weten er vast meer van. Ik niet, dat begrijp je wel...

Geen yeti

Je weet dat ze er zitten, maar zien doe je ze niet. De sneeuw bracht echter helderheid. Hele kleine voetafdrukjes vond ik, aan het begin van het houthok. Er was wat van het goedje onder de deur doorgewaaid en kennelijk had een klein zoogdiertje (een minimuis, maar dan anders als je begrijpt wat ik bedoel), zin om er eens lekker doorheen te banjeren.

Nou duid ik het positief, maar dat is naief. De inhoud van het houthok neemt namelijk dramatisch in volume af. Elke dag komt er een mens naar binnen stappen en die wandelt vervolgens weer naar buiten met een paar dozen brandhout onder de arm. Zo neemt de kans op woningnood onder de talrijke, min of meer clandestiene bewoners, drastisch toe.

Ik vermoed dat ze een plan bedenken om me te laten struikelen en zo de kaalslag een halt toe te roepen. Die met de sneeuwvoetjes was vast aan de slag met een rolmaatje. FF meten hoeveel klimop er afgebeten zou moeten worden. Een stuk voor de val en een veel langer stuk om me te knevelen. Gullivers avonturen zijn er niks bij. Zal Muisman maar een paar keer die kant opsturen. Ik durf niet meer.

Valt wel mee?

'Vind je het koud?, vroeg de buurman, waarmee hij doelde op het feit dat alleen m'n ogen niet bedekt waren. Een soort boerkadracht, maar dan anders. 'Jaaaahhh, tuurlijk heb ik het koud, jij niet dan?', antwoordde ik. 'Ach, ik vind het wel meevallen', zei de bink. 'Nou, dan ben ik zeker een watje', besloot ik het gesprek en stapte met Sam de tuin uit voor een bar tochtje Groninger land. 'Welnee, je bent een vrouw, die hebben het altijd koud', hoorde ik nog net. Tsssss.

Als ik het knmi mag geloven gaan we heftige sneeuwjachten beleven. Spannend! Vanmiddag liep ik rechtstandig al in een hoek van pakweg 65 graden (probeer het je even voor te stellen) en op de terugweg stond de gradenboog op 105 schat ik. Nouja, eigenlijk was het omgekeerd, maar om nou de hele zinsconstructie om te gooien.. het gaat om het beeld eej.

Anyway, toch verheug ik me op de lente en bestudeer voor de leuk, staatjes waarop je de tijden van de zons op en zonsondergang kunt bekijken. Elke dag blijft de ploert ietsje langer hangen... tis gewoon een kwestie van doorgaan met ademhalen. Nou, maar doen dan eej!

Kunst

Ik had Minimuis al in geen eeuwen gezien. Nouja, het waren 2 weken zo bleek na enig rekenwerk, maar toch eej! Ging ik vandaag eens even kijken hoe het met de kleine trol gesteld was.

Nou, heel goed! Ze was druk doende met haar nieuwe kunst. 'Kijk eens oma wat ik al kan?', riep ze toen ik binnenkwam. Jeumieneutje zeg. Stond ze zomaar op haar eigen beentjes!

'En nu, wat ga je nu doen?' vroeg ik na een minuutje of vijf, want ze stond nog steeds. 'Dat weet ik niet zo goed', zei Minimuis een beetje beteuterd. Owww, toen was ze wel even om op te vreten natuurlijk. Tja, dat kan je gebeuren als bijna elfmaandige, begin je ergens aan, maar weet je niet hoe het moet eindigen. Gelukkig baart oefening snel kunst!

Eierbeton!

Er lag nog een zak aardappelen onder in de kast. Die was ik glad vergeten! Leuke woordspeling hè, zo met dit weer.. hum... Afijn, in het kader van niks weggooien (ga mijn blog hernoemen 'niksweggooien.blogspot.com, of had dit al 'ns gemeld) trad het noodplan in werking: Hoe gebruik ik zoveel mogelijk aardappelen in zo min mogelijk gerechten. Nou das simpel! Eierpureeeeeeeeeejjjj!

Een recept uit de keuken van Muismans kant. Je neemt een grote hoeveelheid gare aardappelen, kookt een portie eieren (8-10, wat jij wilt). Maakt puree van melk, zout, peper, mayonaise. Stampt de eieren er door en voila, je hebt een maal waar de gemiddelde bouwvakker jaloers op zou worden. De één doet er voor de smeuïgheid boter op, de ander appelmoes en weer een ander eet het zo. Je kunt er ook kaas doormikken! Of ga los met kerrie. Alles wat combineert met pieper en uf is o.k.!

Bewaren is zeker een optie, al verkleuren de eieren soms een beetje en dat ziet er minder lekker uit. Maar als je geen watje bent hoeft dat niet een probleem te zijn. Of je maakt er in de oven een krokant kaaskorstje op. Nou en als je een restje niet wilt, dan kun je er nog wat voegen mee dichten ofzo. Staat als een huis, dat spul.

Jaaaaahhhh, ik heb er zin an!

Malen

Muisman deed er lang over om thuis te komen met z'n autootje. Bleek het een paar kilometer verderop als een gek te sneeuwen. Maar boven het muizennest vielen alleen een paar piezelvlokjes. Wat een verschil!

Maaruhm wat ik vertellen wilde... gisteren hadden we helaas niet de beschikking over gasmaskers. Was geen overbodige luxe geweest gezien de nieuwe fase in Muismans peperproject. Werden tot nu toe de gedroogde pepers in olie gezet, momenteel komen de heterds in een soort van handmaalgevalletje terecht. Echt supergoed dingetje is dat! Heel fijn peperpoeder kun je ermee maken. We zijn nog op zoek naar kleine strooipotjes en als we die gevonden hebben, komt er vast een foto voorbij van het verpletterende gebeuren.

Waar we nou de maskers voor nodig hadden begrijp je wel... Niezend en prikogend liepen we rond, totdat Muisman op het lumineuze idee kwam om de afzuigkap aan te zetten en daaronder de werkzaamheden te vervolgen....

Ring

Had ik koekjes gebakken voor het bezoek, wou het bezoek geen koekje. 'Ik word al dik als ik lucht binnen krijg', zei ze. Nou zeg! Moet ik ze allemaal zelf opeten.. wat errug!!!! (*egnie) uhm, wel eerlijk delen met Muisman natuurlijk. We zijn in gemeenschap van goederen getrouwd.

Over trouwen gesproken. Ik had m'n ring even afgedaan met het oog op de deegkneedwerkzaamheden. Zou ik um weer om doen, schiet ie zo onder het nog af te timmeren stuk van het aanrecht. Owwwww... tis maar een stukkie metaal eej, maar wel ONS stukkie metaal zal ik maar zeggen.

Afijn, plat op de grond, stokje erbij om te peilen waar het ding gebleven kon zijn en een armverrekking later had ik het ringetje toch te pakken.. pfewww. Sam had trouwens ook wat te pakken vandaag. Een echte muis. Snuffelde hij zo onder een pak sneeuw vandaan. Trots kwam het beestje langslopen (Sam in dit geval), maar hij verloor zelfgenoegzaam grijnzend z'n buit gelukkig weer. Toen koos ut andere beestje het hazepad. Gelukkig maar.

Aan de kapstok wil niet

De yoghurt was net over datum. Nou is dat niet iets om overstuur van de raken, maar consumptie ervan stond me toch wat tegen. De inhoud van het pak was namelijk bij leven en welzijn al wat dunner en meer sliebertextuur leek me heulemaal niks.

Maarja, weggooien gingen we niet doen eej! Nou, toen heb ik de hele mik opgehangen.. uhhm.. herstel gehang-opt! In een zeef met een doek, schaal eronder, nachtje in de badkamer. Dat laatste hoefde niet voor het uitdroogproces, maar deed ik om onze rovende wilde dieren uit de buurt te houden. Zet iets eetbaars in zicht en er gebeuren rare dingen.

Ze laten zich soms heel sneaky insluiten. Sluipt zo'n vierpoot achter je rug naar binnen en als je dan weer weg bent, kan ie alles 'ns ff rustig onderzoeken. Eigenlijk wacht ik op de keer dat ik de koelkastdeur open trek en zo'n doerak relaxed op een leeggebikt plankje me brutaal aankijkend toebijt; 'volgende keer wat sneller graag, ik kreeg het een beetje benauwd.' Om kou malen ze natuurlijk niet, die wandelende bontjassen.

Anyway, de volgende dag lag er een mooi stevig stukje gehangopte zuivel in het vergiet. Lekkerrrrrrr!

Boomversiering

Ik zocht m'n allergrootste stopnaald en twee meter katoengaren, maakte een dubbele draad en ging zitten rijgen. De pret duurde niet zo heel lang, want uiteindelijk had ik maar een kraal of acht tot m'n beschikking.

'Alsjeblieft', zei ik tegen de walnotenboom, en versierde de kale takken. 'Voor als je nog bezoek krijgt, kun je een lekker bolletje serveren!' 'Ik wil geen bezoek', zemelde de boom en keek met een scheef oog naar beneden... Ah, ik snapte z'n bezorgde blik.

'Joh, das helemaal niet zo'n handigerd en klimmen kan ie ook al niet.' antwoordde ik luchtig, maar kruiste snel mijn wijs en middelvinger achter m'n rug. Je weet het maar nooit......