Kiek noe toch eens wat mooi ja!

Vandaag even plaatjes kijken, anders ga ik weer neuzelen over het verven van deurtjes enzo. En trouwens ik wil nog ff wat laten zien van de tuin.

De augurk en komkommerplantjes groeien mooi de lucht in. Ze hebben van die grijpklauwtjes waarmee ze zich vast kunnen zetten. Sommige hebben echter nog niet helemaal begrepen waarvoor de stok dient die ik naast hun voetjes heb gezet, dus daarom help ik ze maar een handje. Bind ik gewoon de grijpertjes met een mooie platte knoop aan elkaar vast. Geestig niet.



Ondertussen groeien er al kleine bloemetjes uit de steeljtes. En waar een bloemetje is komt vast ook een vruchtje. Moet wel, want de 15 courgettes die in de maak zijn, hebben ook allemaal zo'n fleurig hoedje. Vast het zelfde principe.



Tot mijn grote vreugde zag ik dat er zich al een maisje ontwikkelt.



In de kas groeit alles als een dolle. Ik heb zo'n 30 kleine tomaatjes geteld en er zijn ook nog heel veel bloempjes (alwéééééér die bloempjes).



Maar het allerlolligst vind ik deze: mijn allereerste paprika! (niet te hard zeggen, anders is ie van schrik weer weg. Het ding is misschien iets van 2 cm :P)



oja, vandaag nog 599 gram peulen geoogst en 2 kg tuinbonen. Al met al heb ik nu voor 63 euro uit de tuin gehaald. Geeft wel een vertekend beeld natuurlijk, want normaal gesproken zou je niet zoveel peulen eten. Die jongens kosten wel 2,29 per twee ons bij de Appie. Maar toch eej, maar toch!!!!! (Nou Miep, genoeg gepronk en geborstklop, maar ik vind het ook zo leuk al die groeisels!!)

Ja, ja, nou weten we het wel!

Had ik al gezegd hè, dat die siliconen bakvormen echt helemaal de top zijn.. nou, maakt niet uit, zeg het gewoon nog een keer. Dat heb je als je het licht hebt gezien, dan wil je de boodschap uitdragen! Maaruhm.. wat zijn die dingen een zegen als je graag een taartje bakt. Nul procent aankoeksel, nooit meer invetten en ze zijn er in allerlei modellen.

'Hou je bord maar omhoog knul!', riep ik tegen Muiman en wipte van ver een halve quiche, zo uit de vorm, zijn kant op. Echt waar, zo makkelijk gaat dat! Anyway, het was er ééntje van (geblancheerde) peultjes en gebakken courgettes, met twee mini-uitjes en knoflook. FF bladerdeeg tot een bakje vouwen (4 stuks), dan de groente bedekken met een eimengsel (3) met een heul klein beetje room (we willen geen sopje eej), peper, zout en 150 gram oude kaas. Dekseltje er op (2 stuks). In de oven mikken, half uurtje wachten.... sjo sjmakelijk joh!

Nu uitbuiken en dan straks nog even twee deurtjes verven. De keuken schiet hard op! Die feestelijke opening op 1 september (dat is dan de worst die we voor onze neus hebben gehangen, je moet toch wat hebben om naar uit te kijken :P) halen we zeker en vast!

Sabotage

Net een courgette losgerukt van de moederplant (wreed) en vijfhondereenennegentig gram peultjes geplukt. Mooi! Ondertussen is mijn wortelbed en heel aardbeienplaza volledig omgewoeld. Sneue bak. Ik heb een vaag idee wie de dader is. Signalement, zwarte bontjas, zonnebril en relatief grote roze graafhanden. Laat bij voorkeur bergen achter waar je ze niet wilt. Hmmm, ongrappig.

Er rust sowieso geen zegen op mijn wortelgebeuren. Eerst heb ik ze in een ondiep bakje gezaaid, hetgeen niet handig was. Daarna kwam een rijtje in de tuin helemaal niet op, waarschijnlijk omdat ik ze te droog had laten staan en nu ligen de zaadjes ergens in een onderaardse tunnel. Ik denk dat het wortelverhaal klaar is voor dit jaar; no more peenstories, webpiepels. :P

Ondertussen gaat Muisman het gevecht aan met de slakken. Rond zijn pepervelden heeft hij een streep wit zand gestrooid. Kijken of de slijmballen vanavond allemaal achter het dijkje staan met een beteuterd kopje. 'Da was hier gister toch nog nie eej?', hoor je het dan gonzen en na een korte exercitie in het nieuwe landschap, druipen de gasten met de buik zwaar van het aangekoekte zand, mopperend af.

Als dat nou eens waar was...

Op de foto zie je de Muismandijk liggen. Mooie vesting hè! De velden links en linksmidden, staan vol pepers. Rechts zie je een paar courgetteplanten, de ananaskers en wat paprikaplanten.

Grens verleggend?

Sam mag nog steeds niet zonder touwtje naar buiten van de dierenarts. Dat is wat voor zo'n jonge hond hoor, want aangelijnd mag ie ook nog 'ns niet meer dan een paar keer per dag een blokje om het huis. Morgen is de laatste dag van de drie weken termijn die aan dit regime hangt. Dan kunnen we een iets langer wandelingetje gaan maken. De week daarna, als alles goed blijft gaan, krijgt ie z'n vrijheid, in elk geval op het erf, terug.



Als ik even in de tuin bezig ben, zet ik Sam aan een spit. Merkwaardigerwijs gaat het beest dan altijd helemaal aan het eind van de lijn liggen. Hoe lang of kort het touw ook is. Altijd zoekt hij de grens op. Het lijkt verdeurie op de onderste foto wel of we hem proberen te smoren... Ik vind het er in elk geval bijzonder oncomfortabel uitzien zo... Wonderlijk hè!

Blijmakend

Gekmakend gelukkig kan ik soms worden, op het ongelukkige af eigenlijk. Dan vind ik iets zo mooi, dat ik hoop dat het nooit voorbij gaat. Maar dat kan niet eej, want über-geluksmomenten, die zijn er altijd maar voor even. En dat realiseer ik me dan. Verdeurie, das balen! Anyway, zit er niks anders op dan mezelf een schop te geven. NU gewoon even genieten Miep, en schrap de rest. Trouwens, de hersentjes van mensen zijn niet geschikt voor langdurige pieken en dalen en dat is ook niet voor niks. Zelfbehoud als je het mij vraagt :P

Nou muis, wat weer een betoog. Tja, ik stond in m'n hofje en liet de bloempjes staan, maar plukt wel heel veel peultjes af. En ook nog wat tuinbonen trouwens. Ik heb nu in totaal 1788 gram peultjes en 280 gram blote tuinboontjes geoogst. Wat een rijkdom! Zoveel opbrengst uit een paar lullige zaadjes (excusez le mot). Nou, van dat gegeven en van de algehele aanblik van de tuin werd ik dus een beetje uhhh... euforisch.



Even een fotootje. Groeit als een dolle hier. De peultjes zijn nog lang niet op, er is voor een weeshuis kapucijners op komst en de mais staat stoer overeind. De tuinbonenplant steekt z'n groene lummels fier omhoog, de boontjes bloeien, de bloemetjes stralen. Langs de stokken kruipen de komkommer en kleine neef augurk langzaam maar zeker naar boven en.... ach... kijk zelf maar. Lollig niet?

Steeds een beetje meer...

Kleine baby's joh, echt waar, die veranderen per week. Geweldig vind ik dat. Neem nou Minimuis. Ze ontwikkelt controle over haar lichaam en is zich steeds meer bewust van haar omgeving. Dat maakt het oppassen erg leuk.


Vandaag hadden we zomaar een heus ritme te pakken. Eerst kreeg Minimuis de fles, daarna wilde ze zelf wel wat spelen en rondkoekeloeren en toen de kleine trol dat niet grappig meer vond, gingen we samen aan de slag. Zingen, beetje gymnastieken, rare geluiden maken, kraaien, kietelen; de hele bubs. En omdat Minimuis van al dat gedoe best wel een beetje moe werd, mocht ze vervolgens fijn naar bed om een slaapje te doen. Deze riedel herhaalde zich wel een keer of drie. Lekker overzichtelijk eej :P

Mauw!

Google bakt ze wel bruin hoor. Zoek ik op 'noesten door verf heen', vragen ze of ik wil zoeken op 'hoesten door verf heen.' Ja hoor, tuurlijk, ligt veel meer voor de hand dat je door je verf heen hoest.... Tsss. Anyway, nog steeds wat aan de klus dus (dat rijmt). Alles gaat bij vlagen. Eerst was er een vlaag schaduwtuin en nu zitten we in de vlaag keuken. Maakt niet uit, zolang er op een gegeven moment maar wat afkomt eej. Ik wil op 1 september 2009 het keukenlint doorknippen. Punt. Weet je er van.

Hoe dan ook, Wolf hielp een handje en voerde een kleine inspectie uit achter het luik van de afzuigkap. Kon niet anders, want als er geklommen kan worden is hij er als de kippen bij. Op de foto zit meneer geërgerd te mauwen dat de trap verplaatst is... Tja hoor eens, mijn klusjes gaan ook door hoor!

Meloenekes

Kijk, dit zijn meloenplantjes. Ik dacht, ik ga lekker laag zitten met m'n fototoestel, dan lijkt het heel wat. In het echt zijn de pasgeborenen maar een centimeter hoor. Maar ze zijn er! En daar gaat het om. De plantjes komen uit een meloen die we een aantal weken geleden soldaat hebben gemaakt, Muisman en ik. Het was een heerlijk zoet exemplaar. Zou je ze kunnen zaaien? Dacht ik toen. Nouja, in de grond stoppen kan altijd, maar toen er zomaar wat groen boven kwam, was ik toch blij verrast.

Of er een meloen zal verschijnen weet ik niet. Ik zet binnenkort een paar ukkies met de voetjes in een eigen pot met grond, nouja als ze het nest uitmogen dan hè. Dat duurt nog even. Ze mogen daarna wel in de kas blijven trouwens. Bofkonten. Met een beetje geluk belonen ze me met een vrucht. Mag er één van formaatje tomaat zijn hoor, het gaat om het idee eej!

Verruf

Beetje later ben ik. Sam z'n schuld. Die had in enen een soortement van bult op z'n litteken zitten. Owww nee hè, dacht ik en ging op een holletje met de brokkenman onder mijn arm (yeah, right, 38 kg pfff) naar de dierenarts. Loos alarm gelukkig. Waarschijnlijk een onderhuidse hechting die wat irritatie veroorzaakte. Pfewww, ik was bang voor een ontsteking op de valreep. Stuur je de rekening? vroeg ik. Wel nee, is goed zo, zei de dokter. Aardig hè.

Anyway, even de bouwbalans opmaken. De plintjes zijn voor de eerste keer geverfd en de keuken kreeg een tweede grondverflaag én een eerste bovenlaag. Morgen de tweede. Ik ben nog niet zo lang geleden overgestapt van alkyd naar acrylverf. Uit milieu overwegingen en vanwege de geur. Verder moet ik een beetje op m'n hersencellen gaan letten. Beet je laat, maar toch :P Prettige bijkomstigheid van acrylverf is dat je ook veel sneller een nieuwe laag kunt aanbrengen. De droogtijd is met deze temperaturen zo'n 4 uur. Net iets voor een Muis op toeren.

Verbeeld me wel dat ik de matglans van deze verf wat minder mooi vind dan die in de alkydversie en ook dat de kleur een ietsiepietsie afwijkt. Echt maar een fractie, maar toch. Verdeurie, als het werkelijk zo is, doe ik de mensen een proces aan hun broek. Zal nog even de volgende laag afwachten...

Heb ook een nieuwe lamp besteld voor in de keuken. Bij de Blauwe Deel. Mooi spul hebben ze daar joh, ik ga er altijd van kwijlen. Maarruhh... mijn aankoop is maar bescheiden hoor.... :P
(eerst dat proces winnen).

Behang rulezzzz! Maar soms moet je wat... :)

Ik zit hier verdeurie met een zonnebril op. Wat een licht! Een deel van de kamer, waarvan een aantal muren een schííííííííííítterend bordeaurood behangetje had, is nu definitief van kleur... uhhhhm.... verschoten. Kan ik wel gebruiken die term eigenlijk, omdat het nogal een verandering is hè, van donker naar licht.

Nou moet ik eerlijkheidshalve zeggen dat de behangofiel in mij ook van kleur verschoot van m'n eigen onzalige idee dat er geschilderd moest worden. Ik vind papier op de muur namelijk echt helemaal het einde. Mooi, degelijk, dik, duur, licht glanzend Frans vinylbehang, je kunt me er midden in de nacht voor wakker maken. Echt waar. Niet verder vertellen hoor, maar ik heb zelfs een heel erg luxe muurvelletje op het toilet. Met een Franse lelie erop, prachtig oud groen en oranje achtig. Het is me trouwens wel gelukt de lelie er ondersteboven erin te plakken..... Tja, ff een black-outje eej. Afijn, nu kan ik met een gerust hart zeggen dat niemand zo'n behangetje heeft als ik. Ook niet zo'n toiletinterieur denk ik bij nader inzien, maar uhhh... ja hoor eens, ik vertel niet alles hoor. Waar het om gaat is dat ik blij ben met m'n verf-actie, ondanks het ter aarde bestellen van de oorspronkelijke wandbedekking.

Anyway, toen kreeg ik zomaar de geest. Dus ook maar de plintjes die al honderd jaar in de wacht staan (ook voor de achterkamer) in grondverf gezet. Een deel van de keuken gegrond, geschuurd en geplamuurd. Alles in het kader van 'd'r moeten zo langzamerhand 'ns wat dingen af gemaakt worden'.

Lekker hoor, al ben je druk, je krijgt er toch energie van. Dus morgen ga ik.... ach, dat vertel ik dan wel. Latur!!

Scheelt wel.

Eindelijk was het dan zover, ik werd er grijs van. Of liever gezegd wit, want zo heet de kleur die ik op de muur aanbracht, paraffinewit om precies te zijn. Anyway,toen was ik genoodzaakt om met een bochtje te kijken bij een verwarmingselement en dus zat het ook in m'n haar.

Grijs was ik eigenlijk al van het stinnen en steunen voor de verfkwast ter hand genomen werd. Zoals alijd was ik vol enthousiasme begonnen een aantal weken geleden. Yeahhh, ik had de vibe zeg maar, was er helemaal klaar voor. Het moest lichter worden in de achterkamer.

Na het vrij maken van de muur en het stapelen van de meubels was ik zo tevreden met mezelf dat het me helemaal een topplan leek om nog een dagje te wachten en dan volop aan de slag te gaan. Op z'n 100% Muis als het ware!

Nou, dat liep toch anders kennelijk, want na drie weken was er nog niks veranderd. Tot vandaag dan. Ben ik toch zomaar begonnen. Samen met Muisman. Die dacht natuurlijk; 'ik wil ook wel weer eens van die opslagruimte af, laat ik Miep 'ns een handje helpen.' Kan me er iets bij voorstellen! Maaruhmm even ter zake logstruiners.... het basisplan lijkt goed te werken; licht dat het wordt!

Ze laten een spoor na..

Peulen! Wat een rakkers. Eerst zie je niks en dan weet je niet waar je kijken moet, zoveel hangen er klaar voor de pluk. Ik verdenk ze ervan dat ze stiekem nog een groeispurtje ondernemen als je bezig bent met oogsten. Draai je je om en dan zwabberen er zomaar weer een paar jongens voor je neus die er eerst ECHT NIET hingen hoor! Super natuurlijk, want zo plukte ik in no time 318 gram bij elkaar.

Ook nog twee courgettes gevangen vandaag. Lekkerrrr! Minder lekker zijn de slakken die het nu echt te bont maken. 's nachts in bed, hoor je ze smakken bij wijze van spreken. Ze hebben al heel veel aarbeien verorberd, maar nu ook twee courgettes verknoeid. Ik sta op het punt het diepe bierbord uit de kast te halen. Beetje ingraven, half pijpje grolsch (ze weten wel wat lekker is eej) en dan komen die tapgasten er vanzelf op af. Heb het ooit eerder gedaan en het werkte. Maar eigenlijk was het ook een zielig gezicht al die levenloze zwarte flubbers...

Zouden ze nou gedrogeerd verdrinken? Dan is het nog wat, tenminste als ik zelf moet kiezen tussen heftige pijn of lekker wegsoezen weet ik het wel. Anyway, ik las ergens dat je ze in een potje moet doen zonder eten en zichzelf leeg laten poepen (ontslakken :P) Daarna kun je ze bereiden 'zoals het hoort' en opeten... uhhh... levend koken?.. nou weet niet. Ik ga er vanavond maar weer een paar arresteren geloof ik en dan heel ver weg brengen.....

Enfin, ik scoor de aardbeien wat vroeger, dan garen ze maar wat na op een schaaltje tot de goede kleur bereikt is. op de foto zie je ze, samen met een versgebakken brood en de peterselie voor de piepertjes. Het lijkt verdeurie wel een middeleeuws schilderie*

*bewuste schrijfwijze :P

Pleister-plaatsen

Als ik bij Minimuis ben, trekt Sam altijd met een vriendje op. Ze zitten de hele dag samen onder het zonnedak, of maken een wandelingetje in de tuin. Wel gezellig voor allebei. Sam moet erg wennen aan een baby. Hij vindt dat Minimuis enorm gekke geluiden kan maken. Daar moet de regering eens wat aan doen, denkt ie vast. Ja jongen, dat kun je wel schudden. Die mensen hebben andere zorgen aan hun hoofd, dus dat wordt langzaam wennen, zit niks anders op.
Owww wat zie ik nou! Is die kleine nou nog steeds aan het muiten? Beentjes binnenboord dame! En verdeurie zeg... gaan je sokjes alweer uit? Trouwens, volgens mij verliezen alle baby's aan de lopende band hun sokken. Wie daar wat op vindt kan de rest van z'n leven richting Bahama's. Misschien is dubbelzijdig plakband een optie... Wacht even hoor, ik krijg telefoon. 'Wat zeg je Zoon Muis? Of ik gek geworden ben? Uhhh... ook geen klein plakkertje?'
Hmmm, nog maar even over nadenken dan eej :P

We houden het luchtig

We waren even op pad, Sam en ik, want Moeder Muis was jarig (gefeliciteerd mam! en dat je maar een heel oud vrouwtje mag worden) en daarom gingen we ff een taartje halen. Kwamen we langs het leuke beeld wat langs de A7 gezet is ter ere van de aanboring van het Slochterveld, vijftig jaar geleden. Een echte aardgasmolecule in megaformaat is het. Het lijkt wat te zweven en de asymmetrie in de wijze van opstellen, geeft het beeld ook wat luchtigs. Mooi meegenomen voor een kunstwerk over gas. Vanmorgen plantte ik even m'n kiekjesapparaat op het stuur en zie hier het wonderschone resultaat :P

Multitaskend als wij zijn, gingen we na het verjaarsbezoekje even naar de dierenarts om een verzekeringsformulier te laten tekenen. Ik dacht, Sam kan wel even mee naar binnen, is ie ook een keer in da house zonder dat er zich in zijn ogen een ramp voltrekt....... Mèèèèèèèèèènnnnnnnnn!!!!!!! Wat was het beestje bang. Hij liep niet meer maar schoof over de grond, jammerend en trillend als een ... nee, niet als een riet, dat is te zwak uitgedrukt.

Meer klapperend als een trilplaat. Echt onvoorstelbaar. Heel sneu. Toch maar genegeerd verder, want het is stom om hem in zijn angst te bevestigen. Ik denk dat we maar vaker even naar binnen moeten wippen, gewoon om even te oefenen.

Anyway, thuis zag ik een berg grond liggen van hier tot Tokyo. Als je de foto bekijkt denk je, dat valt wel wat mee met die hoeveelheid. Miep Muis is weer eens aan het overdrijven, maar geloof me.... das niet zo! En gelukkig maar, dan kunnen we de schaduwtuin lekker royaal opvullen.

Zie er als een berg tegenop?

Morgen komt denk ik mijn berg met grond. Kan ik de dagen (weken) erna lekker kruien. Elke dag een kruiwagentje of vijf. Eens even kijken of ik Muisman ook kan motiveren om er een paar voor z'n rekening te nemen. Dan zou het helemaal snel gaan natuurlijk.

De klus moet maar een beetje gestructureerd aangepakt worden als je het mij vraagt, want bergen verplaatsen is niet mijn ding. Dus als we geen actie ondernemen staan er volgend jaar klimgeiten op de uitkijk. Klimgeiten? Jazeker, die gasten benutten echt alle mogelijkheden om op een verhoging te kunnen staan. Voor je het weet nemen ze je berg in beslag.

Maar goed, dit klusje is de laatste zware uitdaging voor het leuke werk (lees; de afwerking) aan de schaduwtuin kan beginnen! Plantjes verzamelen. Ik wil ook graag varens trouwens, maar dit terzijde.

Dan nog een oproep. Wil degene zich melden die het elke keer voorelkaar krijgt om een net rijpe aardbei half op te kauwen? Snoskommers, echt onvoorstelbaar!!!! Ik weet nu nog niet hoe de smaak van een homemade vrucht is. De dader is vast zo'n slijmerige streaker (lees; naaktslak). Heb ik pech, want zoeentje kan niet lezen natuurlijk. Kom ik nooit achter de waarheid. TSSSS

Courjoekel

En daar ging ik, gewapend met een hakbijl om te oogsten en een kruiwagen voor het vervoer, richting mijn allereerste courgette uit eigen tuin. Er zullen nog vele volgen. Eten we courgettes bij het ontbijt, de lunch en het diner. Afijn, deze verdwijnt in de lasagne met kerrie en kaas. Dussuhhhh eigenlijk geldt hier het aloude volkslied: 'Die zien we nooit meer terug!'

Vandaag Sam voor het eerst even alleen gelaten voor een paar uurtjes. Dat vond ik heul erg spannend hoor. Was als de dood dat hij de operatie zelf nog eens dunnetjes zou gaan overdoen, maar dat viel mee. Het operatielitteken was roder dan voorheen, dus meneer heeft wel enige zelfzorg bedreven. Echter nergens een opening voor zover ik kon zien. pfewwww... Hier staat de lummel zijn dorst te lessen. Je kunt zien dat hij alweer een aardige witte maillot aan heeft. Groeien snel, die haren. Gelukkig maar.

Zoemzoem

We hebben hier een samenscholingsverbod... voor wespen. Hier wil zeggen; ze mogen zich niet in groepjes vlak bij of in huis ophouden. De tuin is prima, daar zijn hangplekken genoeg en eerlijk is eerlijk, wespen hebben hun functie in het ecosysteem.

Het gaat het over het algemeen tijden goed, maar nu en dan hebben die geelgestreepte jongens en meisjes schijt aan onze regels. Hard ingrijpen is dan het enige wat helpt. En zo geschiedde toen Muisman een groepjes prikzoemers zich verdacht bij de dakpannen van het muizennest zag ophouden.

Gewapend met een turbostofzuiger zoog hij de stamgasten die gemakshalve hun papieren tent tussen het dakbeschot hadden opgeslagen, naar een andere wereld. Ach gossie.... Typisch des muissch hè, wat niet past in het muizensysteem.... hup weg ermee! (hum)


rip

Stoom uit mijn oren

Het leven van een muis gaat niet over rozen beste mensen. Vandaag zag ik mijn droom in stoom opgaan zeg maar. Ik meende gisteren al een hapering te bespeuren, maar daarna ging het apparaat helemaal volgens plan aan de slag met de couscous, dus ik dacht dat ik zelf iets verkeerd had gedaan. Vandaag gaf het ding echter geen sjoege.....

Muisman startte een hersteloperatie. Sleep zelfs een schroevendraaiertje in een speciaal model om ook de beveiligde schroefjes te kunnen attaqueren, maar het mocht niet baten. Hij denkt dat mijn prachtige stoomkoker is overleden aan een haperend element dat onder andere de display aanstuurt.

Owwwwwwww.... zo ongrappig! Was er zo blij mee! Tsss, nu is mijn consuminderdaad in enen omgeslagen in een heuse miskoop. Muisman zal nog één poging wagen, maar in m'n hart heb ik het ding al begraven. Ik denk trouwens dat het door het transport is gekomen, de wijze van verpakken was niet echt optimaal. Vast een opdoffer gehad.

Aaaaaahhhhh *slaakt diepe zucht en verzet grootmoedig de bakens* : you win some, you loose some... weet je wat..... pffffffffffffffft.... ik maak en ballonnetje ennuh......... laat het LOS :P

Geen cocktailprikkers

Er zat iets donkers op de tegels gisteravond. 'Gevaar!', woefte Sam, 'Aaah', schrok ik. Suf hoor, want we waren op een egel gestuit, pal bij de achterdeur en wie is er nou bang voor zo'n snoeperig wezentje! Maar waarom zat het beestje hier.. zou alles wel ok zijn? Ik ging 'ns ff googelen



Op een egelopvangsite uit delft waren vele tips te vinden om een egel in nood te herkennen, maar volgens mij was dat niet op onze prikprik van toepassing. En er stond; 'Met zijn bolle zwarte kraaloogjes ziet de egel slecht. Des te beter kan hij ruiken en horen. In gezonde toestand heeft hij een natte neus' Nou,ik denk dat dit exemplaar nu nog slechter ziet na al mijn geflits,want túúúúrlijk moest ie op de foto.

Trouwens hij keek bijzonder helder uit z'n kleine glimdopjes, dat moet gezegd. Maar over de gezondheidstoestand kan geen misverstand bestaan.... gezien de drup aan de neus dan hè... errug gezond. Of zou het toch wat teveel van het goede zijn die snottebel en ging het niet zo goed met stekelman. We besloten af te wachten.

Vanmorgen was ie in geen velden of wegen meer te bekennen... Hoop dat dat een positief teken is. Kwam de egel misschien wel op de geur van het kattenvoer in de serre af met z'n turboneus. Tjonge, waarom ging hij nou geen slakken vangen, ik weet er nog wel een paar!

Fijne dag

Minimuis zat goed in haar vel vandaag. Goed slapen, lekker wat zelf spelen, gezellig samen troelen en kroelen... ennuh... zingen natuurlijk. We hebben al het Oudhollandse repertoire al doorgenomen hoor en ik moet zeggen, die kleine kent haar klassieken :P

Beetje minder mag wel.

Dat wordt nog wat de komende weken. Sam kwam vanmorgen al vrolijk aanstappen met z'n voetbal. 'Gaan we spelen?', vroeg ie. 'Dûhhh, wat denk je zelf', zei ik. Maar toen ik z'n favoriete speelobject af wilde pakken, zou de lummel het op een lopen zetten.

'NEEEEEEEEEEEEEEEEE', knalde het door de tuin (en het dorp.. en de provincie... en Duitsland ook wel in denk ik). Heel hard dus, maar dat was van schrik. Rennen is voorlopig uit den boze. Het beest heeft verdeurie pas eergisteren een plaat gekregen, moet er niet aan denken dat de zaak weer los schiet ofzo. Sam begreep de boodschap en bleef staan. Voorlopig moet ie maar aan de lijn, ook in de tuin....

Had ik het al gehad over m'n nieuwste aanwinst? Nee? Nou het is een stoomkoker! Kan ik heul gezond de fantastische groenteopbrengst uit de tuin mee bereiden! Stoom rulez!! Nog maar één keer gebruikt als ik de verkoper mag geloven en idd, daar ziet het apparaat wel naar uit. Keurig! In de winkel zijn ze tegen de 60 euro, maar ik heb hem op marktplaats gekocht voor 20 en dan komen daar de verzendkosten dus bij. Das wel consuminderig pluspuntje te noemen eej! Het plaatje is een rip.

Alles heeft tijd nodig

We hebben een beetje huisarrest. Ik zeg expres we, want Sam moet rustig aan doen, maar dat heeft ook consequenties voor mij. Arme wij :P . Wat zeg je Sam? Ik heb geen oorlogswond én geen ongemak dus ik moet niet zeuren? Hmmmm... daar heeft druifstra een punt. Kijk, dit is z'n been momenteel. Kek geschoren met een verticaal aangebracht snij-accent. Het is eigenlijk onvoorstelbaar wat ze tegenwoordig kunnen op medisch vlak. Ook Sam boft dat ie anno 2009 leeft. Vijftig jaar geleden was hem misschien een heel ander lot beschoren geweest denk je ook niet?

Anyway, ondanks alles tussendoor toch nog wat doende met de schaduwtuin.
'Het lijkt verdeurie wel een verkeerspark', zei ik tegen Muisman, 'met al die paadjes en een rotonde'. Over een paar dagen komt er een vrachtauto met 10 kuub tuingrond (van gecomposteerde groente). Dat kost 185 euro inclusief brengen.

Het is de moeite waard om links en rechts te informeren. Ik zag al prijzen van rond de 59 euro per kuub. 'Kun jij je herinneren dat we ooit bedragen als drie of vierhonderd euro hebben uigegeven voor tuingrond?', vroeg ik ongerust aan Muisman. Dat leek hem ook sterk en gelukkig kon het idd heel anders.Even voor de leuk hoe het voorste deel van de schaduwtuin er eerst uitzag.... en dan een plaatje van 'hoe het er nu voor staat'.


Het voorste stuk wordt bij het grasveld aangetrokken en daar waar het allereerste paadje ligt komen de planten in de borders, tot helemaal achterin dus. Nog even wat rommel wegwerken en een portie stevig kruien, dan kan de afwerking beginnen!

Heelhuids thuis

Zo, Sam is er weer hoor! Weliswaar een beetje erg groggy en een slap aftreksel van zichzelf, maar wel voorzien van een stevige metalen plaat die het bot van z'n linkerpoot de rest van z'n aardse bestaan in het gareel zal houden. Vier weekjes rustig aan en dan is ie weer als nieuw zei de dokter. Dat is een fijne gedachte.

Ben wel blij dat we het witte monster al vrij snel verzekerd hebben trouwens. Dit grapje komt al met al op zo'n 1800 euro. Dat is een boel geld eej. Hebben we niet in een laatje liggen, maar nu krijgen we het merendeel weer retour. Morgen zal ik even een foto van Sam en z'n oorlogswond maken, vandaag wilde hij niet op de foto, tenminste bij 'say cheese' weigerde de patiënt te lachen en ging meteen knorren. Mag hoor.

Kan ik de ruimte mooi benutten voor een tuinfotootje. Waar zou nou die courgette gaan groeien, dacht ik als leekboerin en inspecteerde de plant. Bleek zo'n groene rakker zich verdeurie achter de bloem te hebben verstopt. Dat wist ik dus echt niet.

Toppie

Vorige week ging ik aan de slag met het tuinboontoppenrecept. Tuurlijk moest dat even vastgelegd op de gevoelige plaat.

Op het bovenste fotootje zie je de slachtoffers van het koppensnellen. Daaronder het bonenkruid, klaar om meegebakken te worden. Vervolgens gingen de toppen in de pan om een momentje slinken... nôh dat ging rap... enfin, de losgeklopte eieren erbij (en toen vergat ik even mijn missie, dus daar is niks van te zien)... en dan kom je vanzelf uit bij het eindresultaat op foto vier.

Of het lekker was? Nou, om eerlijk te zijn...... Heerlijk! Eerlijk waar en ongelogen! niet extravagant ofzo, gewoon een heel vertrouwde lekkere bonensmaak (niet eens een heel specifieke tuinbonensmaak)! Het kruid ondersteunt de topjes super in combinatie met het ei. Jammer dat we nou weer een heel jaar moeten wachten voor er weer getopt gaat worden. Doe ik ze dan in de pasta met champignons ofzo. dat lijkt me namelijk ook helemaal.... uhhhh..... top.

Dat doet zeer!

Sam en Muisman waren lekker aan het voetballen. Sam ving de bal op uit de lucht, kwam daarbij nauwelijks los van de grond, maar kennelijk toch genoeg om verkeerd te landen. Een oorverdovend gejoel en een bungelende poot was het gevolg.
Aan de foto kun je wel zien waarom. Een lelijke spiraalbreuk.




Vanochtend heeft de ongelukkige tijdelijk gips en een spalkje gekregen om de botdelen niet al teveel ten opzichte van elkaar te laten verschuiven. Maandag wordt z'n poot weer helemaal gefixed. Kan ie bijna gelijk weer lopen zeggen de dierenartsen. Ze zien Sams toekomst rooskleurig in, geen restverschijnselen enzo.



Gelukkig maar. Voor Sam én voor ons. Verdeurie, wat een schrik. Positief puntje voor Sam; met al die pijnstilling gaat ie een uiterst relaxed weekendje tegemoet.... och gossie, kijk um eens liggen. 'Doe er maar een sportsok om', zei de dierenarts, 'dan kan ie gewoon naar buiten. En als het gras nat is een plastic zak.' Sam denkt er het zijne van. Hij beperkt z'n bewegingen tot het hoognodige. Zal wel bijtrekken eej.

Moestuin in juni

M'n fototoestel doet het soms goed en dan in enen gaat het weer mis. Gelukkig had ie vandaag overwegend een goeie dag, dus ik heb wat snapshots van de moestuin gemaakt. Wel wat chaotisch bezig geweest, want de wonderschone maisjes en boontjes ben ik vergeten in close-up te vereeuwigen! Nôh zeg! en ze gaan nog wel zo goed. Verder is het augurk/komkommerstuk ook maar half in beeld...... Dus de vaagheid heerst niet alleen in de lens maar ook onder het muizendakje. Maar onder ons gezegd en gezwegen: dat mag de pret niet drukken eej!

oja, voor ik het vergeet. Er is iets mis met de reacties bij blogger. Soms kun je reageren, maar vaak ook helemaal niet of met heel veel problemen... Ik kan tot op heden er niet de vinger op leggen hoe dat komt. Heb weliswaar kleine muizenpootjes, maar vooralsnog leg ik de schuld bij de blogserver. Hoop dat het gauw weer goed gaat.

(ennuh... Sam weet al heel goed dat ie niet in de moestuin mag, dus zijn witte verschijning komt nergens voorbij... brave Hendrik hè!)

(ennuh... er staat kapuciners zie ik nu... pffff, ga echt niet de hele slideshow weer wijzigen ECHT NIET!)

Ups en downs

Het ging op en neer met het humeur van Minimuis vandaag. Gekke drol. Ze zit vol dadendrang, draait op haar buik en raakt dan vervolgens klem tussen wens en daadwerkelijk kunnen. Want als je dan eindelijk als baby met een kwartaal levenservaring op je buik bent aanbeland, dan heb je verder weinig andere mogelijkheden eej. Terugdraaien lukt nog niet... vooruit kruipen al helemaal niet... ja je hoofd vijf minuutjes omhoog houden en verder niks. Nou, ik kan je vertellen als kersverse oma, daar worden kleine muisjes errug moe van....

Anyway, we zaten op een goed moment lekker in het zonnetje. Minimuis keek naar Sam en Sam keek naar Minimuis. Dat ging helemaal ok zeg! Toen hoorde Sam de buren. 'Woef', zei ie, want dat doet het witte monster als ie denkt dat het nodig is. Oei, dat vond Minimuis ongrappig. Toen hoorden de buren Minimuis in enen ook en was het cirkeltje rond zeg maar. Tja, je maakt wat mee op zo'n dag.... Maarrruhm... ze was snel weer blij hoor!

Vaag hoor.

M'n fototoestelletje heeft kuren. Hoop dat het tijdelijk is. Er rolden een paar vage foto's uit. Zit je niet op te wachten eej, op complicaties van dien aard zeg maar! Het kiekje van de slootkant was nog helder, dus daar kun je goed op zien hoe de afgraving geworden is. Wat we met de bodem doen weten we nog niet. Mogelijk gewoon hakselspul, stenen wordt misschien teveel van het goede. Tussen de steentjes van het muurtje komen allemaal kleine plantjes die de zaak langzaam maar zeker zullen gaan begroeien.


Muisman kwam met het lumineuze idee om een stukje sloot om te toveren in een lange vijver, compleet met overloop en watertoevoer uit de goot. Lijkt me geestig. Anyway, even terug naar de wazigheid. Ik wilde wat kleur uit de moestuin laten zien. De digitalis, de gele bloemen van de courgette en de tere roze-paarse bloemblaadjes van de kapucijners. Is dus een beetje blur uitgevallen. De nog iets toonbare foto zet ik even in dit logje, ga ik later wel in de herkansing...

Trouwens, kijkend naar de eerste foto, maakt dat ik me toch wel sterk ga maken voor het afdichten van de doorkijkjes naar de buurtuin. Al die rotzooi doet wel afbreuk aan het geheel eigenlijk... Hmmm, maar eens even de hersenpan over kraken.... Wat zeg je? eerst de eigen rotzooi opruimen? Nou inderdaad. Die asbest pijp, dat hekje... volgende week ok?

Pinksteren, ik had er nog wel een dagje aan vast willen knopen

Ik zag een man in innige omhelzing met een boom. Bleek dat ie hem aan het meten was, gewoon met een meetlint. Waarom deed die man in z'n wegwerkersjasje dat nou en hoeveel exemplaren zou hij eigenlijk aan een formaattest gaan onderwerpen. De weg was vele kilometers lang en om de zoveel meter stond zo'n Sidonia met bladerpruik. Fascinerend. Zit het tot z'n pensioen wel goed zou je zeggen. Anyway, ik ga het eens flink in de gaten houden de komende tijd.

Heerlijke pinksterdagen. Beetje sociaal, beetje kneuteren, beetje moestuinen, beetje schaduwtuinieren, beetje niks en een beetje zus en zo... Muisman legde een ondergrondse stroomdraad aan richting rotonde (zo noem ik m'n nieuwe pleintje) inclusief netwerkkabeltje. 'Wat moeten we daar nou mee joh', vroeg ik. 'Miep niet miepen, das echt heul handig', zei Muisman, 'kan je straks je kippetjes mee webcammen'. PFewwww... dat was slim van de man. Hij weet natuurlijk dat ik zoiets wel leuk vind.

Afijn, morgen zal ik nog even een fotootje plaatsen van m'n afgegraven slootkant. Dat klusje is inmiddels ook gebeurd. Ja hoor eens, wie calorieën verbrandt kan lekker ongegeneerd snaaien en dat moest de afgelopen dagen ook gebeuren eej (deze theorie gaat niet voor iedereen op, maar voor mij wel :P)!