Ben aan het pinksteren, zie jullie dinsdag!

En fijne dagen gewenst natuurlijk!

Biologieles

Honden kunnen ook niet tegen brandnetels, getuige de wijze waarop Sam uit de sloot kroop. Hij strompelde min of meer naar boven, om tegelijkertijd met een voorpoot over z'n snuit te kunnen vegen. Arme ziel. De bal lag helemaal onderaan de walkant. Toen moest ie wat hè. Nou Sam niet echt hoor. Die deed een snelle poging en liet het ding toen liggen voor mij. Tja, kan me het wel voorstellen. Ik heb het vermogen om een poot uit te steken zou je kunnen zeggen. Hij moet alles met z'n bek doen.

Ik had er niet bij stil gestaan dat honden brandnetelprikken ook voelen eigenlijk. Denk dat ik dat dacht omdat viervoeters bedekt zijn met een harig velletje, maar ik meende het al eerder geobserveerd te hebben een dergelijke reactie op de venijnige plant. Afijn, tot zover de les biologie van vandaag. Ik ga nu weer even wat centjes verdienen. Alweer? Ja, alweer!

Zie jullie morgen?

Oppassen!

Zo, was ik weer. Ging goed hoor. Minimuis en ik hebben ons kranig geweerd. Nouja, eerst was ze niet zo gezellig eigenlijk. Sliep ze, alsof het de normaalste zaak van de wereld was, drie uur lang als een os! Dan is de halve dag al weg natuurlijk!

Anyway, na de lunch gingen we met z'n allen op stap. Sam draaide een drolletje en ik ruimde het op in een zakje. Wat denk je.. nergens een prullebak te bekennen. Zucht, lekkere handbagage heb je dan.. Maar dit terzijde.

Na de wandeling deed Minimuis even een longfunctie-test. Ze had alweer honger moet je weten, dan krijg je dat. Nou, niks mis met die twee luchtzakjes van haar hoor. Gelukkig konden we daarna lekker even spelen. Lagen we gezellig samen op de grond. Uhmmm, ik lag, Minimuis spartelde. Kan je wel zien aan de foto! Lekker vaag weer.

'Oma, zal ik je voorlezen uit m'n boek?' vroeg die kleine trol. Dat vond ik nou nog eens een goed plan. 'Graag!', riep ik en maakte ondertussen wat kiekjes. 'Omaaaaah! let je wel een beetje op!', zei Minimuis en keek me bestraffend aan.

Tssss, tuurlijk wel... 'Het ging over uhh.. nou... er was een haas ofzo... Pff, lees maar gewoon door Minimuis!' Nou en toen begon ze een partij voor te lezen!! Heel geconcentreerd, kun je wel zien....


Leuk hè!

babyles voor dummies...

De regen van de afgelopen tijd heeft goed gedaan. De meeste planten laten nu toch wel wat extra groei zien. Fiere maismannetjes, bonenplantjes die uitdijen, dat wordt nog wat. Helaas zijn er ook wat magere sprieten die hun kans schoon zien. Als ik niet uitkijk heb ik luxe graspaden tussen de bedden. Dussuhhh.... weet je meteen wat mijn plannen zijn voor dit weekend.

Morgen is een bijzondere dag. Dan ga ik voor het eerst oppassen op Minimuis. Van een belangrijk documentje met de naam 'triple-M', heb ik al een printje gemaakt. Het is de Mini Muis Manual, oftewel een gebruiksaanwijzing voor kleine mensjes van een paar maanden oud. Tja, Ik kan me niet heugen voor een baby'tje gezorgd te hebben, dus zo'n handleiding vind ik heel erg fijn. Sterker nog, ik heb er speciaal om gevraagd. 'Zet alles van belang maar even op schrift hoor!', zei ik. En zo geschiedde.

Anyway, je hoort er nog wel van ennuh... dan ga ik me nu maar weer even voorbereiden op het verdienen van centjes. Tot latur maar weer!

Druk dorp en zo

Ik wist niet dat we in zo'n druk dorp woonden. Pas als je er doorheen fietst merk je hoeveel auto's er rondrijden. En er leven ook best veel hondjes. Dat krijg je dan weer in de gaten als je met Sam aan het wieleren bent. Is nog uitkijken, want als er iets is wat hij weet te waarderen, dan is het een andere blaffer. Wil ie best wel even voor van z'n route afwijken. Ik niet. Dus dan hebben we frictie. We gaan nu elke dag maar even, kan ie een beetje wennen.

Net op schade-inspectie in de tuin geweest. Het valt geloof ik mee, de hoeveelheid gesneuvelde plantjes door de harde wind en regen. Zelfs wat hagel geloof ik. Hier en daar ligt er wat plat, maar misschien kruipen die jongens ook wel weer overeind. Gisteren nog een zestal stokken geplaatst in tipi-vorm, zal ik maar zeggen. Bij elke stok staan 2 plantjes. Drie stokken zijn voor de komkommers en drie voor de augurken. Als de plantjes groter worden, ga ik ze opbinden. Het is een experiment, ze moeten naar boven groeien wegens ruimtegebrek. Verticale oogst dus. Lijkt me geinig als het lukt.

Anyway, ga straks eens wat doen voor de kost. Zie jullie morgen.

Leven in de tuin.

Er zit leven in de tuin. De pruimen en walnoten zijn nog groen, maar met veel en druk in wording. Wolf heeft ook wel in de gaten dat één en ander in beweging is. Hier zit ie op de rand van een terrasje te kijken naar ws een beestje dat nog niet in de smiezen heeft wat hem boven het hoofd hangt.

Hoe gaat het met de schaduwtuin?

Dagelijks ontvang ik vele mailtjes met de vraag 'Miep! Hoe gaat het toch met de schaduwtuin! 'Neh geintje...... maar ik vind het zelf leuk om weer eens even te berichten. Duzzz... bij deze.

Het achterste deel begint er aardig op te lijken. Rond het pleintje loopt een cirkel van grond en daar omheen weer een looppad. Een stuk van het pad wordt begrensd door een laag afscheidinkje van dakpannen en stoeptegels. Aan de achterkant van de tuin, deels tegen de takkenhaag aan, staat nu een muurtje van reststenen.

Een kleine partij onduidelijke brokstukjes heb ik op een kleine hoop gegooid en bedekt met grond. Nou kunnen kleine dieren eerst onder de takken kruipen, daarna doorlopen naar de stenen en als ze er helemaal voor willen gaan, linea recta de bodem in. Denk dat een muisje dat wel kan waarderen. De ruimte tussen het paadje en de tuingrens wordt opgevuld met grond en daar komen straks, net als rond het pleintje, allemaal plantjes.

Vooraan op de foto zie je de slootkant. Die ben ik nu aan het afgraven. De grond gebruik ik om de bloembedden zo veel mogelijk op te vullen, zodat er straks nog iets terug te vinden is van de tien kuub aarde die we gaan bijkopen. Nu is er nog erg veel steen te zien, maar straks als alles op hoogte is gebracht en er planten staan, zal het puin veel minder aandacht vragen.








Nouwwww.... weet je er van! Oja, even voor het contrast: zoiets was het, puin met groeisels :P

Slijmballen

De slijmbrigade is op pad. Nou wist ik dat wel, dus ik had overal bordjes neergezet met; 'DAAR MOET JE ZIJN!' met een pijl richting de Hosta's. Ik vind Hosta's prima planten, maar je gunt zo'n slak ook een verzetje, dus die bloemen zijn er voor als het ware voor hun plezier.

Moet je niet denken dat ze dankbaar zijn of zo. Welnee, sterker nog ze negeren mijn gulle gebaar volkomen en stomen volle kracht vooruit op de net ontluikende Dahlia's af. Met desastreuze gevolgen. Sommige planten zijn weer helemaal terug bij af. Hoezo fris groen. Fris niks zal je bedoelen met gratis slijmspoor. Tsss....

Nou ga ik vanavond eens een paar keer patrouilleren. Kijken of ik er een paar van die glbbermannen in de kraag kan vatten. Zet ik het hele zootje af bij de Hostasnackbar, slibbersluipen ze ook niet terug. Hoop ik.



update 23.30 Ik heb een stuk of wat van die knapen in de kladden gegrepen. Waren alweer aan het klimmen en kanen geslagen. Het lijkt erop of een bepaald soort Dahlia met licht gekleurd blad meer geliefd is dan de meer donkere soort. Zien we misschien toch nog een bloemetje dit jaar...

Grote gele vis

Muisman zag er futuristisch uit. Hij had vuilniszakken met tape aan z'n laarzen geplakt en het plastic vervolgens aan z'n bovenbenen getaped. 'Ik ga eens even kijken of ik dat lek in de vijver kan vinden', zei ie en stapte het water in. Nou denken jullie natuurlijk, die gaat onderuit of er gebeurt iets anders leuks. Nee hoor, helemaal niet :P.

De vissen vonden het een welkom verzetje. Die zwemjongens hebben natuurlijk ook niet zoveel afleiding daar onder het wateroppervlak. Beetje dobberen, wat eten bij elkaar scharrelen, bietsje blu-bluppen met medevissen. Dus het bezoek kwam als geroepen.

Muisman zag de lol er ook wel van in. 'Ze zwommen om me heen en hapten in mijn vingers', meldde hij even later enthousiast, 'Grote gele vis zwom zelfs een paar keer tegen me aan. Plok ging het, net of ie een kopje gaf.'

Helaas heeft Muisman het gat in de folie niet kunnen vinden. Ik denk dat we de vijver toch nog een keer rigoureus aan moeten gaan pakken. Mwahhh... later dit jaar denk ik offuhhh... volgend jaar.

TOP-recept

Ik kreeg van Stadsmollinnetje een recept voor tuinboontoppen, het stond in het blad landleven samen met nog veul meer andere boonrecepten. Voor de tuinboontoppers onder ons in het kader van 'we gooien zo min mogelijk weg!'

Omelet met toppen van tuinbonen (4 personen)
ingrediënten:
1 vergiet vol tuinboontoppen
4 eieren
1 dl melk
zout en peper
klontje boter
(evt.: bonenkruid)

was de toppen van de tuinbonen en laat ze goed uitlekken. Kluts de eieren met de melk in een kom en voeg zout en peper naar smaak toe. Doe het klontje boter in de pan en laat het smelten. Zet daarna het vuur hoog en voeg de tuinboontoppen toe. Laat ze even slinken en giet het eimengsel erover. Zet het vuur zachter, bedek de pan met een deksel en bak de omelet tot die gestold is. Je kunt de omelet koud of warm serveren. lekker op grof bruinbrood met wat chutney.
Tip: bak wat bonenkruid mee.
In plaats van tuinboontoppen kun je ook spinazie of snijbiet gebruiken.

En gelukkig dat ze werden!

'Gheghegheh', grinnikte Muisman een paar weken geleden toen ik onbedoeld richting de grond ging, maar hielp me daarna galant overeind. Daar had verdeurie de tuinstoel het zomaar begeven. 'Hahahaha', lachte ik even later toen de man spontaan achterover sloeg, omdat nu zijn stoeltje de pijp aan Maarten gaf.

Maar vandaag kon het leuker. 'Wat zei je Muisman', vroeg ik en leunde op de laatste nog in leven zijnde tuinstoel waar ie in zat. 'Knal!' zei het ding. Muisman schoot achterover, ik verder voorover, het tafeltje klapte opzij en twee grote dikke lege glazen kletterden op de grond. In duizend stukjes lagen ze. Wat een chaos. Verdeurie, grinnikte Muisman, hiehhhhhhhhhhhiehhhhhhiehhhh, gierde ik en lag 5 minuten blauw van het lachen.

Moet je trouwens weten, vanmiddag was ik wat plantjes aan het verpotten. Liep ik per ongeluk tegen een stel bloempotten, die daarin aanleiding zagen om spontaan om te kieperen. Tsss, demonstratief stelletje hoor, het was maar een klein tikje. Anyway, rinkeldekinkel hoorde ik. Jawel, het vijftal ging dwars door het raam van m'n kasje.... Nou moeten we een nieuw ruitje halen.

Maaruhm... met al die scherven hè. Man, wat zal dit een gelukkig weekend worden!!!

Nageltje knip!

Sam houdt van drama. Had ik al niet eens geschreven over zijn overdreven gedrag wanneer je een flesje oorreiniger voorzichtig in zijn oor spuit? Dat ik elke keer de dierenbescherming aan de deur krijg, ingeschakeld door het mensen uit een dorp verderop? Daar kunnen ze hem dan horen jammeren. Tsss. … zo sta je er raar op natuurlijk (geintje, maar een drama maakt het beest er wel van).

Gelukkig is Sam qua nagelknippen iets minder luidruchtig. Wel bereikt ie elke keer weer een nieuwe level in het Guinness Book of Records met zijn draai en ontwijkgedrag. Eindeloos geduld moet je hebben en dan….. op het juiste moment toehappen… uhhm knippen dan hè.

Gisteren gloorde er echter hoop aan de einder. Op een laag tafeltje lagen een stuk of 15 hondenlekkernijtjes gedrapeerd, pal voor de neus van Sam. Nou, en toen ging het als volgt: Nageltje knip, veel applaus en een heerlijk brokje. Na een keertje of drie dit ritueel herhaald te hebben viel het kwartje in de hondenkop en relatief rustig onderging Sam smakkend verder z’n lot. Hij loopt er weer mooi gepedicuurd bij. Misschien wil ie de volgende keer wel een kleurtje, zal het goed doen bij z'n witte pak!

Koppie kleiner

Nou moet ik binnenkort koppen snellen. Van de tuinbonen hoor, dus das redelijk ongevaarlijk. Maar wat is nou het goede moment. Zal ik wachten tot de bloei afgelopen is of is eerder beter... Hoop dat er een verdwaalde tuinman of vrouw in de zaal zit die uitkomst kan geven! En de koppen zijn ook eetbaar begreep ik, moest je ze wel meteen klaarmaken, niet een nachtje in de koelkast bewaren, want dan gingen ze een beetje raar worden. Is er iemand met een recept?

Ook een manier om je logje vol te krijgen, allemaal vragen stellen.... Anyway om mezelf qua representativiteit weer wat op te krikken even gewinkeld. Mijn klerenkast was ook een beetje het doel in haar leven kwijt. 'Ik voel me zo leeg', zei ze laatst. Een probleem om serieus te nemen lijkt mij, dus dat vroeg om concrete maatregelen.

Je kon werkelijk een kanon in de straten van het kleine stadje afschieten. 'Ze zitten erop', zei de winkelmevrouw, 'en dat is helemaal niet goed.' Ik zat er ook wel een beetje op, op m'n geld, want dat bedoelde ze, maar niet helemaal en daarom kwam ik met wat leuke dingen thuis. Schoenen voor half geld, twee broeken voor de prijs van anderhalf en verder een aantal leuke shirts voor half geld. Niet slecht eej!

nabrandertje: wil nog ff terugkomen op de broeken die ik kocht, want ik keek net op het prijskaartje. Ze waren van 80 euro per stuk afgeprijsd naar 40 euro en vervolgens twee voor de prijs van één. Had ik niet eens in de gaten. Hiehaaaah!

Was het zomaar laat!

Sowwwww, was ik weer. Beetje laat hè? Ja. Moest aan de arbeid. Interviewen tot in de avond. Het leuke is dat ik aan het werk ben voor m'n eigen bedrijfje, dus niet in loondienst en dat een jaar lang, gemiddeld ongeveer een dag per week. Niet gek!

Gisteren en eergisteren nog wat aan de schaduwtuin geknutseld. Er ligt nu nog een stenen rand om het pleintje (op een halve meter afstand), zodat de grond een beetje op z'n plaats blijft liggen. Daarna heb ik om dat randje heen de bodem geëgaliseerd, want daar moet nu een looppad komen van de rest van het puin.... Zwaar werk dat gelijkmaken!! Crimineel gewoon, allemaal steen en andere obstakels in de grond. En niet eens een magnum in de vriezer om de verloren calorieën aan te vullen. Snik!

Vanmorgen geprobeerd enigszins toonbaar te worden. Handjes in de week, nette broek. Crisis, dat laatste was nog een heel gedoe! Een hele mooie zwarte broek, gewassen en gestreken, maar op wonderbaarlijke wijze toch nog vol aanhangsels.... mag je drie keer raden van wie: tis wit en hoeveel haar ie ook verliest kaal wordt ie van z'n lang zal hij leven niet... pfff. Nou dat werd eerst voorzichtig sucken met de stofzuiger, toen met plakband om m'n hand (plak naar buiten)over de stof, daarna nog eens wapperen aan de lijn in de wind en manueel het een en ander geplukt... Morgen ga ik een nieuwe nette broek halen uit de winkel, verdeurie.... Uhhh, een witte maar, denk ik :P

Grijze plaag

Een moestuin kent vele plagen. Teveel wind of regen, te droog, insecten, mollen, muizen, slakken, bacteriën... Maar het kan erger. Onze pepertuin wordt momenteel geteisterd door grijze wolven. Ééntje om precies te zijn en dat is er dan ook meteen een duivels hardnekkig exemplaar. Steeds zoekt ie z'n favo plekje op en ploegt en passant een plantje onder.

Muisman heeft al een verzameling stokjes in stelling gebracht, maar het mocht niet baten. Momenteel ligt er open en bloot een kattendrol te pronken als afschrikmiddel (Muisman haalde ze eerst weg). Wilde dieren houden immers van een schone bak is de theorie. Een steekhoudende geloof ik.... Nu is het monster uitgeweken naar mijn gedeelte, het -tot voor kort- poepvrije paprikaplaza.

Tssssss... Wolf is evil.

Chaostheorie maar dan anders

Net mijn steenbeitel begraven, niet ritueel hoor, zo van 'klus geklaard', we doen symbolisch afstand van ons gereedschap. Nee, gevalletje 'ding ergens neergooien', als een dolle grond gaan verplaatsen en dan opeens denken... uhhh.... waar is mijn beiteltje nou. Tja, kan je weer aan de slag. Gelukkig vond ik um al scheppend terug. Tis een mooi gereedschapje, zou jammer zijn om er zo vanaf te komen.

Anyway, geen foto's van de werkzaamheden in uitvoering. Het is nog één grote chaos rond het pleintje, dus op een plaatje komt dat helemaal rampzalig over. Ik zit trouwens sowieso even in een voorspelbaar creatief dalletje zou ik willen zeggen. Te verwachten, omdat er al klooiend eerst nog meer chaos ontstaat dan er al was. Overal liggen nu stenen en puinbrokken, er is niet genoeg grond op de plaatsen waar dat moet en nergens is iets van een plant te bekennen. Dan kijk je om je heen en denk je, IK HAAL EEN BULLDOZER EN SCHUIF DE HELE HAP RICHTING UHHH... nouja, dan denk je KOMT DIT NOG GOED????

Gelukkig kwam Muisman even poolshoogte nemen. 'Hier zie ik mezelf straks wel zitten met een glaasje van het één of ander', zei ie en knikte goedkeurend, 'wordt knus hoor Miep'. Hè daar kikkerde ik nou helemaal van op.

Regen, alleen 's nachts graag en met mate

Heb afkickverschijnselen. Moest vandaag van alles en nog wat en kon daardoor niet in de tuin rotzooien. Nu ben ik vrij, maar regent het kneiterhard en is naar buiten gaan niet echt een optie.

Heb een beetje vrees voor de moestuin.... Als ik landbouwer was geweest van beroep, zou ik binnen de kortste keren zenuwpatiënt zijn. Die afhankelijkheid van het weer, weten dat je aardappeltjes liggen te rotten in de klei, of een storm die een compleet graanveld (net voor de oogst) plat legt. Niet mijn soort spanning.

Ik zei dat eens tegen een boer. Die snapte het wel, maar vertelde dat tegenover de downs toch ook wel weer meevallers stonden en dat het vaak ook gewoon losliep zeg maar. Ennuh..... dat boerenbedrijven tegenwoordig de beschikking hadden over computers met toegang tot gedetailleerde meteorologische gegevens, waar men het beleid op kon afstemmen. Hij zei vast nog meer, maar dat ben ik vergeten. Ging over Europese regelgeving geloof ik. Daar kreeg deze man nou uitslag van.

Terwijl ik dit schrijf, wordt het weer wat rustiger buiten. Mooi zo. Ken er nog één die dat leuk vindt. Hij is wit en houdt van voetbal.



fotorip

Vroeg hoor.

Ik heb al bijna voor 10 euro geoogst uit de tuin. De opbrengst bestond voornamelijk uit spinazie, bindsla en rucola, maar dat mag de pret niet drukken. Sterker nog, ik ga al die jongens nog maar een keer zaaien, want eenmaal boven de grond zien ze er uit om op te vreten zal ik maar zeggen :P.

Tien euro is ongeveer 10% van de input. Dat is hoopgevend, want de grote oogst moet nog beginnen. Peultjes (plantje nu 20 cm), kapucijners (kniehoog), boontjes (10 cm met 2 ferme blaadjes), mais (10 cm), aardbei (bloemetjes en minivruchtjes), tuinbonen (ook kniehoog) enz enz.... Ennuh heb ik het nog niet eens gehad over al die liefde en zorg (heul veul) die er is ingestopt. Dat proef je gewoon! (oh, oh, wat overdrijft het weer fijn)

Vandaag werd de puincontainer opgehaald en een bigbag wit zand gebracht. Het witte zand moet onder de paadjes die nog aangelegd gaan worden en wordt ook gebruikt voor opvulling rond de steentjes die al liggen. Tis me wel een klus hoor. Je moet geen haast hebben anders word je ongelukkig. Heel veel stenen hebben cementresten, dus die bik ik een beetje bij zodat ze stevig liggen. Anders kan ik net zo goed de muur meteen omgooien eej. En sommige steenstapels verplaats ik van links naar rechts op zoek naar die ene die moet passen. 'Mag ik nou eindelijk eens blijven liggen?', smeekte zo'n cementerige rooie rakker. Dat mocht. Heb um maar niet verteld voor hoe lang (jaren en jaren en jaren)... Krijgen we daar weer gedoe over.

Waarom ik zo vroeg ben vandaag met m'n blog weet ik ook niet.. denk dat ik er in de loop van de dag nog wel een fotootje bijplant.. zou kunnen... weet je nooit natuurlijk... dus.. ga ik nu maar weer even naar buiten. Latur!

*******

Was ik weer. Het pleintje is klaar. je zal wel denken, bij elk plaatje legt dat mens d'r hond prominent in beeld, maar dat is echt niet zo. Sam zit gewoon altijd met z'n snufferd vooraan.

De volgende stap in the making of the schaduwtuin is het insluiten van de cirkel met grond. Op andere plekken breng ik nu wat hoogteverschil aan (of is het laagteverschil) en de aarde die daar vandaan komt gooi ik tegen de buitenkant van het muurtje. Pas als de hele schaduwtuin zo'n beetje vorm heeft gekregen, bestel ik grond bij een bedrijf. Dat wordt dan de toplaag waar straks de plantjes in komen te staan.

Onder m'n neus

Er liep een groot iets over de weg en daar weer achteraan dribbelden een stuk of acht kleinere dingen. De allerachterste van het stel kon het tempo niet bijhouden. 'Wacht op mij, wacht op mij', meende ik dat ik het piezeltje hoorde piepen. Maar dat deden ze niet. De hele optocht stoof het hoge gras in. Ik stopte. Toch eens kijken wat ik nou voorbij had zien komen. Ah, daar stak een eendenkop boven het maaiveld uit. Had ik ook wel kunnen bedenken natuurlijk, gezien het bijna verloren eendje. Eendenmama's doen maar wat.

Niet veel later schoot er een intens geel vogeltje voorbij. Zo geel als de koolzaadvelden links en rechts van mij. Prachtig beestje, prachtige landbouw. Echt, de mooiste dingen spelen zich vaak af vlak onder je neus. Alhoewel. Sam had tijdens onze wandeling ook iets van waarde ontdekt. Zo waardevol dat ie er besloot een belevenis van te maken en hij rolde er uitbundig met zijn nek doorheen. Mijn reukorgaan nam er notie van in de auto. Had ik wel willen missen.

Ben lekker aan de klus met mijn steentjes. Beetje bikken, beetje stapelen. Ik denk dat het wel wat wordt. Morgen gaat de steentjescontainer weg en dan zal ik 'ns ff een enorme vrachtauto met grond bestellen. Dat er straks weer een grote bult zwart aarde ligt maakt me superblij. Blijer dan een kast met kleren, ik zeg maar wat. *hoge truttoon* 'Ja ik ben zo'n malle meid' Tsss... Kan troela's die dat over zichzelf zeggen wel wat doen. Maar dit terzijde. Hier nog een fotootje van de opbouw in wording.

Schaduwtuin in opbouw, deel I

Vandaag de stoute schoenen maar eens aangetrokken. Met moeite, want m'n werksluipers hebben hun beste tijd gehad en vallen bijna uit elkaar. Kun je ze ook niet kwalijk nemen na de vele kilometers die er al mee afgelegd zijn. Anyway, richting het achterste stuk schaduwtuin gingen we, (m'n schoenen en ik dus) om wat vormen te gaan maken met puin. Laten we het zo maar noemen. Iets minder pretentieus. Voor een echte 'Le Roy'-tuin' ben ik toch teveel cosmetisch bezig denk ik.

Maakt niet uit. Maarrrrruhmmm.... wat zat er in Mieps muizenkopke. Nou, ik ga eerst achterin een soort rond pleintje maken met verhoogde wanden van puin. Achter deze stenen muren wordt de grond opgehoogd met uhhh... grond. Kan ik daar planten zetten. Nouja, dat is het plan. Ben wel van de club van 'de route bepaal je onderweg', dus het kan best zijn dat we heel ergens anders uitkomen eej! :P

Hieronder een fotoverslagje van de vorderingen van vandaag!

Bijna een wilgenallergie

Veel wind om de kop vandaag. Nog meegekregen de weerswaarschuwing? Plaatselijk zicht in het noordoosten van Groningen minder dan 50 meter. Dat kwam door mij! Het pluizige zaad aan de takken van de omgezaagde wilg veroorzaakte een enorme witte stuiftroep toen ik aan het hakselen sloeg. Bijna niet te doen. Stond er met tranende ogen bij en dat kwam niet omdat ik zo emotioneel werd van de klus.

Daarna lekker van alles in de grond gezet. ananaskers, paprika, tomaat. Ik zal morgen naar de winkel om batterijtjes te kopen voor m'n fototoestel. Ga ik 'ns ff wat kiekjes maken van de moestuin in ontwikkeling.

Anyway, nog maar even genieten van de vrijheid deze dagen. Volgende week weer een beetje aan het werk. Er stond een artikeltje over in de krant. Nee niet over dat ik wat ga doen voor de kost... tsss, zo bijzonder is dat nou ook weer niet. Het ging over het onderzoek waar ik aan meewerk (afnemen interviews). Hier kun je het artikeltje lezen.

En verder maar weer!

Even stilte voor de storm voor wat betreft de schaduwtuin. Na de immense opruimoperatie nu wat meer kabbelende actie. Restjes bijeenschrapen, wat egaliseren etc. Op het dak van het bouwmaterialenhokje heb ik trespa-platen gezet. Hoogst onvriendelijke, in de zin van tamelijk onvergankelijke, kunststof. Gebruik makend van die eigenschap, ligt er nu op dat zelfde dakje een dikke laag hakselspul. Ben benieuwd wat voor beestjes/plantjes het aan gaat trekken. Zou er net nog ff een foto van maken, maar m'n toestelletje zei 'doe het zelf maar'. Alsof ik dat niet van plan was Tssss... maar als de batterijen op zijn begin je niks eej.




Kreeg van vriendin Lineke een heel leuk en informatief boekje. 'Alles over schaduwplanten' heet het, geschreven door Dorothée Waechter. Alle struiken, bomen en planten die in schaduw gedijen komen aan bod en er staan talloze plantschema's en indeel ideeën in. Superpraktisch dus en toegankelijk ook. En heel veel planten waarvan ik dacht... kunnen die ook in de schaduw groeien dan? Zoals de Monnikskap en de Akelei, of het Gebroken Hartje (snik). Inspirerend! Op het fotootje een herziene en/of Nederlandse (mijn boekje is gedrukt in België) en/of meer uitgebreide versie van het boekje, ook van dezelfde schrijfster. Heb je toch een beetje beeld :P

Bekhangen

Alweer op stap vandaag. Naar Meisjemuis deze keer om plannetjes te maken voor het huis wat ze samen met haar Tiesman gaat kopen. Sam mocht mee. Tuurlijk mocht ie mee. Zou wel heul zielig zijn om hem thuis te laten, want bij Meisjemuis woont z'n grote vriend en tegenpool 'Spikey'.

Zo gauw beide mannen elkaar zien, start het grote bek-hangspel (zo noem ik het. Worstelen, zegt Meisjemuis) en zonder ingrijpen van buitenaf, houden ze er ook niet meer mee op. Continue rondjes draaiend. Hijgend, kwispelend, kwijlend, happend. Soms fel, dan weer zacht, maar nog steeds aan elkaar gewaagd. Het is bijna een hondendans.

Vermoeiend hoor.... voor de toeschouwer dan vooral hè!

Flipper

Zo, even op stap geweest. Moet ook wel eens eej. Op de autoradio was een leuk nieuwsitem over dolfijnen. Dat hun hersenhelften onafhankelijk van elkaar kunnen functioneren. En dat niet alleen, afzonderlijk functioneren ze net zo goed als beide helften samen. Even alert en waakzaam. Zegt de ene helft,'ga maar knorren hoor, ik pas wel op de tent zo lang'. Das toch briljant. De dieren werden heel veel uren achtereen (iets van 180 ofzo) bezig gehouden en dat vonden ze alleen maar leuk. Niks niet concentratieverlies of slaapgebrek achteraf. Zei de radiomeneer: 'En hoe kom je nou zover. Juist, vis eten en veel duiken'. Dat vond ik grappig.

Er uit!!

Ze zijn me te vroeg ontvallen, echt waar. Ik zie ze nog voor me met hun stevige, maar zachte huidje, het uitdagende blauw, vol jeugdig overmoed en op scherp om de klus te klaren. Wie kon voorzien dat ze zo'n heftig maar kort bestaan zouden leiden. Vlammen heet dat en dus opgebrand na een week. De vingers star van tape en meer luchtgaten dan prettig. Einde verhaal. Jongens, jullie waren geweldig en ik wil nooit andere weer! (nee dan jok ik niet, want ik haal zo gauw ik tijd heb nieuwe, maar wel precies dezelfde).


Ik heb vandaag deze jongens met de voetjes in de grond gezet. Mais! I luf mais! Heb natuurlijk veel te veel plantjes, die ga ik heel creatief ergens achter de aarden wal zetten. Dat heb ik dus al wel geleerd dit jaar. Preciezer zaaien om minder uit te hoeven dunnen en zo veel mogelijk samen met andere tuinders zaad inkopen en onderling verdelen..... ofuhhh een grotere tuin.... hmmm... weet niet.

Anyway, het lijkt hier vooralsnog wel droog te blijven. Ga ik ook nog wat boontjes de vrijheid geven. Hoezo nog geen ijsheiligen... living on the edge ja!! ... als het mis gaat mag je zeggen; Eigen schuld!

Het begint erop te lijken

Waar zullen we het eens even over hebben.. Steentjes? Verrassend! :P Vooruit dan maar. De volle container is weggehaald en er staat nu een klein driekuupertje. Die is inmiddels meer dan halfvol. Langzaam maar zeker verschijnen er her en der in de schaduwtuin stapels met stenen die mogen blijven om in een pad of een bouwsel verwerkt te worden. De grootste meuk is echter gesorteerd en het lijkt erop dat we straks eindelijk wat meer opbouwende zaken gaan doen! Hoera!



Muisman moest nog wel even een boompje vellen. Gelukkig had hij goede hulp bij het takken sjouwen. De boom was rot en zat z'n buurman de kastanje lelijk in de weg. Verder gaf de lange lummel onderdak aan hele grote monsters. Dat bedenk je toch niet. Er blijft trouwens wel een stammetje staan, daar hebben we deze jongen ook maar weer ondergebracht. Kon niet eens een dankjewel af.... tssss.





Moet ik nog even kwijt dat Sam zo fantastisch kan schillen. Hij weet zich echt tijden te vermaken met het minutieus strippen van stammetjes. We hopen zijn techniek in de toekomst te verfijnen zodat ie ingezet kan worden bij het piepers jassen. Doet het beest ook nog eens wat in het huishouden!

O ja, nog een vraagje. Kan ik ook verse knoflookteentjes (dus niet gedroogde) in de grond zetten? (ja dat kan, alles kan, maar ik bedoel, groeien er dan ook nieuwe knoflookjes??)

Het vermenigvuldigt zich?

Morgen wordt de volle container opgehaald... en meteen een lege weer neergezet. Ééntje van drie kuub. Er ligt nog teveel losse onduidelijke puin en betonzooi en ik heb weerzin om dat allemaal te gaan verwerken in de schaduwtuin. Ouwe troep. Het moet nu gewoon even in één keer goed gebeuren eej.

Pfff... het lijkt echt of er steeds meer handel loskomt. Misschien heeft dat ook wel met tolerantie te maken. Op een gegeven moment heb je kennelijk een overdosis steenbrokken en dakpannen gehad zeg maar.

Voor de leuk twee lauriertjes opgehaald om het bouwmaterialenhokje dat ik heb gemaakt van stoeptegels en balken, uit het zicht te laten verdwijnen... over een jaartje of twee dan hè, ze moeten nog even groeien. Ik zet er ook nog wat stekken tussen. Als je een tak van een laurier afknipt en lekker diep in de grond steekt, komen er vaak worteltjes aan en heb je na verloop van tijd zomaar een struikje. Dat gaat nog sneller dan je denkt.

Muisman plantte een struikje. Trippeltrappel flits, daar kwamen kleine muismannen voorbij (verwarrend hè). De familie had een ondergronds nestje vlak bij het plantgat.
Één muiter kon ik vastleggen op de gevoelige plaat..





Poepie niet?

Bikkelbedden ofzo

Welk stronkje zou ik nou ook alweer omzagen, peinsde ik en struikelde. Ah, juist... Gevonden.

Het kriebelde in m’n broekspijp, Even krabben. Krak… iehh wat was dat! Ahhh, een pissebed, herstel.... een gekraakte pissebed. Hij was er nu nog slechter aan toe dan z’n vele broertjes en zusjes. Die liepen allemaal met hoofdpijn rond, want ik was inmiddels steentjes aan het bikken.

Aan elke steen hing bij wijze van spreken wel een trosje van die blauwe jongens. Al meetrillend met de hamer en beitelslagen, ondergingen ze schijnbaar onbewogen het bikgebeuren . Sommigen vielen in het zand, maar wandelden daarna ook gewoon weer verder. Bikkels. Makkelijk hoor, die onverstoorbaarheid, toch een voordeel van mini hersenen.

Ik las trouwens een hele leuke column over de schurkneigingen van een pissebed, vrije vertaling van Thigmotaxis. Van die term had ik nou nog nooit gehoord! Afijn, lees maar even als je zin hebt. Lekker luchtig, kort en leuk, maar toch leerzaam eej.

Anyway, ik was dus aan het bikken. Het cementvrij maken van een stapel stenen die origineel bij het huis horen. Alhoewel, wat is origineel, deze waren van de aanbouw uit 1960 of zoiets. Het huisje zelf is echter van 1920. Maar handig om een stapeltje klaar te hebben liggen voor een reparatie ofzo. Vandaar!

Vol

Hij zit inmiddels lekker vol, de container. De brokstukken komen net niet boven de rand uit, zoals afgesproken met de meneer van bouw en sloop. Maandag zal ik de mensen bellen dat ze um kunnen komen halen. Normaal kost een afvalbak van zes kuub 310 euro. Wij hebben het ding voor 190. Moest er wel wat mis gaan eerst, maar dat mag van mij betreft op deze manier een volgende keer wel weer! :P Er ontstaat steeds meer ruimte in de tuin. Straks kan ik zomaar een keer beginnen met een kippenhokje.

Er staan al vijf kleine krielkuikens te trappelen van ongeduld. Ze heten Chabo's en wonen in het wonderschone Kraggenburg (als ik het goed onthouden heb). Het zijn Japannertjes. Ik heb natuurlijk een Hoe - Wat - Waar - Woordenboekje aangeschaft voor de meest elementaire zinnetjes. 'Hebt u goed geslapen' bijvoorbeeld, of 'Ik kan de eitjes niet vinden, heeft u een ook een tip' enzo wat henen. Tja, je moet er toch een beetje contact mee maken hè?(rip)

Anyway, nu gaan we eens lekker een vuurtje stoken en genieten van een maaltje! Tot morgen eej. Hij kan hoor Muisman!

Gaat goed

Weet je wat Sam z'n hobby is? Nee, moet je maar kijken. De foto is niet in scene gezet. Alle ballen zijn wel lek.....



Heul veul gedaan vandaag. Elke keer als ik twee kruiwagentjes met puin verzameld had, kwam Muisman ze even legen. Dat scheelde errug veel energie natuurlijk (van mij dan hè). Het ooit zo groenoverwoekerde gedeelte schiet nu lekker op. Ik denk nog een kruiwagentje of vijf, zes, zeven. Overigens de zooi achter mij is van een naburige tuin, deels parallel aan de onze. Er wordt niet veel mee gedaan. Ik zou dat stukje dan ook heel graag kopen......



Dit is de stand in de container.

Brick by brick

Dit moet er nog gebeuren in deze hoek van de schaduwtuin. Iemand zei eens; 'Het lijkt wel de opslagplaats van gemeentewerken. Hoezo!













En onder al dit lieflijke groen in de andere hoek, ligt ook een berg puin. Er heeft zich hier al iets van een biotoopje ontwikkeld. Het is niet zo leuk om dat te moeten vernielen. Zo heb ik al per ongeluk een klein muizennest verstoord. Lagen er opeens 4 kleine piepende grijze wurmpjes in het zand. Ik heb ze bij elkaar gelegd afgeschermd voor katten. Hoop dat de mama nog komt terug komt, maar ik heb er een hard hoofd in.

Afijn, ga ik maar gauw aan de slag. Latur

(update: muisjes zijn weg. Ik wil graag een happy ending. Geen sporen van bruut geweld, geen muizendelen, De plek leek onberoerd, niks verschoven.... zouden ze dan toch opgehaald zijn door de mama?)

(update 2: gedachte: owwww... maar waar zijn ze nu dan... een meter verderop?)